Τετραφθοριούχο διβόριο
| Τετραφθορίδιο του διβορίου | |
|---|---|
| |
| |
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | Διβόριο τετραφθορίδιο |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | B2F4 |
| Μοριακή μάζα | 97.616 g/mol |
| Αριθμός CAS | 13965-73-6 |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Σημείο τήξης | −56 °C (−69 °F; 217 K) |
| Σημείο βρασμού | -34 °C (−29 °F; 239 K) |
| Πυκνότητα | 4.3 kg/m3 (αέριο) |
| Χημικές ιδιότητες | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
Το τετραφθοριούχο του διβορίου είναι η ανόργανη χημική ένωση με τον τύπο (BF2)2. Είναι ένα άχρωμο αέριο και η έχει χρόνο ημιζωής ημερών σε θερμοκρασία δωματίου. Είναι το πιο σταθερό από τα τετρααλογονίδια του διβορίου.[1]
Δομή και σύνδεσμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τετραφθοριούχο διβόριο είναι ένα επίπεδο μόριο με απόσταση δεσμού Β-Β 172 pm. Αν και έχει έλλειψη ηλεκτρονίων, τα κέντρα ακόρεστου βορίου σταθεροποιούνται με δεσμό pi με τους τερματικούς συνδέτες φθορίου. Η ένωση είναι ισοηλεκτρονική με οξαλικό.
Σύνθεση και αντιδράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τετραφθοριούχο διβόριο μπορεί να σχηματιστεί με επεξεργασία μονοφθοριούχου βορίου με τριφθοριούχο βόριο σε χαμηλές θερμοκρασίες, προσέχοντας να μην σχηματιστούν ανώτερα πολυμερή. [2]
Η προσθήκη τετραφθοριούχου διβορίου στο σύμπλοκο του Vaska χρησιμοποιήθηκε για να παραχθεί ένα πρώιμο παράδειγμα ενός συμπλόκου βορυλίου μετάλλου μεταπτώσεως: [3]
- 2 B2F4 + IrCl(CO)(PPh3)2 → Ir(BF2)3(CO)(PPh3)2 + ClBF2
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Greenwood, Norman N., Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8.
- ↑ P. L. Timms (1972). Low Temperature Condensation. σελ. 143. ISBN 0-12-023614-1.
- ↑ Neeve, Emily C.; Geier, Stephen J.; Mkhalid, Ibraheem A. I.; Westcott, Stephen A.; Marder, Todd B. (2016). «Diboron(4) Compounds: From Structural Curiosity to Synthetic Workhorse». Chemical Reviews 116 (16): 9091–9161. doi:. PMID 27434758.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Louis Trefonas and William N. Lipscomb (1958). «Crystal and Molecular Structure of Diboron Tetrafluoride, B2F4». J. Chem. Phys. 28 (1): 54. doi:. https://archive.org/details/sim_journal-of-chemical-physics_1958-01_28_1/page/54.
- Gayles, J. N.; Self, J. (1964). «Infrared Spectrum of Diboron Tetrafluoride in the Gaseous and Solid States». Journal of Chemical Physics 40: 3530–3539. doi:.
- Arthur Finch and Hermann Irving Schlesinger (1958). «Diboron Tetrafluoride». J. Am. Chem. Soc. 80 (14): 3573–3574. doi:.
- A. K. Holliday and F. B. Taylor (1964). «Diboron tetrafluoride. Part II. Reactions with some oxides and organometallic compounds». J. Chem. Soc.: 2731–2734. doi:.
- Vernon H. Dibeler and Susan K. Liston (1968). «Mass-spectrometric study of photoionization. XII. Boron trifluoride and diboron tetrafluoride». J. Chem. Soc. 7 (9): 1742–1746. doi:.