Ο Τζέικομπ Ντέιβιντ Ταμάρκιν (αγγλ. Jacob Tamarkin), γεννημένος ως Γιάκοβ Νταβίντοβιτς Ταμάρκιν (ρωσ. Яков Давидович Тамаркин, 11 Ιουλίου 1888 – 18 Νοεμβρίου 1945) ήταν Ρωσοαμερικανός μαθηματικός, γνωστότερος για το έργο του στη μαθηματική ανάλυση.
Ο Ταμάρκιν γεννήθηκε στο Τσιρνίγκαφ της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας (το σημερινό Τσερνίχιβ της Ουκρανίας) από εύπορους Εβραίους γονείς. Ο πατέρας του, ο Νταβίντ, ήταν ιατρός, ενώ η μητέρα του Σοφία, το γένος Κρασιλστσίκοφ, καταγόταν από οικογένεια γαιοκτημόνων. Μετεγκαταστάθηκαν στην Αγία Πετρούπολη όταν ο Γιάκοβ ήταν ακόμα παιδί. Στο γυμνάσιο ο Γιάκοβ έγινε φίλος με τον μετέπειτα γνωστό κοσμολόγο Αλεξάντερ Φρίντμαν, με τον οποίο συνεργάσθηκε στην πρώτη του μαθηματική δημοσίευση το 1906 και παρέμεινε φίλος και συνάδελφος μέχρι τον αιφνίδιο θάνατο του Φρίντμαν το 1925. Ο Βλαντίμιρ Σμιρνόφ ήταν επίσης συμμαθητής και φίλος του Ταμάρκιν. Πολλά χρόνια αργότερα έγραψαν μαζί τον α΄ τόμο ενός επιτυχημένου συγγράμματος με τίτλο Ένα μάθημα στα ανώτερα μαθηματικά (ο Σμιρνόφ έγραψε μόνος τους άλλους 4 τόμους).
Ο Ταμάρκιν σπούδασε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, όπου εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του υπό την επίβλεψη του σημαντικού μαθηματικού Αντρέι Μάρκοφ. Απέκτησε το διδακτορικό του το 1917 και κατόπιν εργάσθηκε στο Ινστιτούτο Συγκοινωνιών και στο Ηλεκτροτεχνικό Ινστιτούτο της Αγίας Πετρούπολης. Το 1919 έγινε προσωρινά καθηγητής και κοσμήτορας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Περμ, αλλά ένα έτος αργότερα επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, καθώς δέχθηκε μια θέση καθηγητή στο εκεί Πολυτεχνείο.
Το 1925 ο Ταμάρκιν άρχισε να ανησυχεί σχετικώς με τη σταθερότητα της χώρας και απεφάσισε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ.[9] Εκεί έγινε αρχικώς λέκτορας στο Κολλέγιο Ντάρτμουθ και το 1927 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν (αμφότερα τα ιδρύματα βρίσκονται στο Νιου Χάμσαϊρ), θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι την πρόωρη αποχώρησή του τo 1945 όταν υπέστη καρδιακή προσβολή. Πέθανε αργότερα το ίδιο έτος στην Μπεθέσντα του Μέριλαντ.[10]
Η συνεισφορά του Ταμάρκιν στα μαθηματικά περιλαμβάνει έργο στην αναλυτική Θεωρία αριθμών, τις ολοκληρωτικές εξισώσεις, τις σειρές Φουριέ, τη μιγαδική ανάλυση,, το πρόβλημα των ροπών, προβλήματα συνοριακών τιμών και τις διαφορικές εξισώσεις. Επιπλέον, υπήρξε υπέρμαχος της ιδρύσεως (και ένας από τους πρώτους συντάκτες) του περιοδικού Mathematical Reviews, μαζί με τους Όττο Νοϊγκεμπάουερ και Γουίλιαμ Φέλερ.[11] Ο Ταμάρκιν υπεστήριξε επίσης ενεργά την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία, όντας μέλος του Δ.Σ. από το 1931 και αντιπρόεδρός της το 1942-1943. Στο Πανεπιστήμιο Μπράουν είχε πάνω από 20 διδακτορικούς φοιτητές και φοιτήτριες, μεταξύ των οποίων την Ντόροθυ Λιούις Μπέρνστην και τον Ντέρικ Χένρυ Λέμερ.
Ο Ταμάρκιν ήταν έγγαμος με τη Χέλεν Γουάιχαρτ (H. Weichardt, 1888-1934), γόνο εύπορης ρωσικής οικογένειας γερμανικής καταγωγής. Ο γιος τους Πωλ Ταμάρκιν (1922-1977) ήταν φυσικός στη RAND Corporation.[12]