Τζέμινι 4

Τζέμινι 4
Έμβλημα της αποστολής
Χαρακτηριστικά της αποστολής
Πύραυλος Προώθησης: Τιτάν (Titan II GLV)
Πλήρωμα: 2
Εξέδρα Εκτόξευσης: Κέιπ Κανάβεραλ, Συγκρότημα εκτοξεύσεων 19
Εκτόξευση: 3 Ιουνίου 1965
ώρα 15:15 UTC
Προσγείωση: 7 Ιουνίου 1965
ώρα 17:12 UTC
27°44′N 74°11′W / 27.733°N 74.183°W / 27.733; -74.183
Διάρκεια Αποστολής: 4 ημέρες, 1 ώρα, 56 λεπτά, 12 δευτερόλεπτα
Αριθμός Περιφορών: 66
Απόγειο: 289 χιλιόμετρα
Περίγειο: 165 χιλιόμετρα
Περίοδος: 89.03 λεπτά
Έγκλιση Τροχιάς: 32.5
Μήκος Διαδρομής: 2.590.600 χιλιόμετρα
Φορτίο: 3.570 τόνοι
Αναμνηστική Φωτογραφία

Έντουαρντ Γουάιτ (αριστερά), Τζέιμς ΜακΝτίβιτ (δεξιά)
Άλλες Πτήσεις
Προηγούμενη πτήση Επόμενη πτήση
Τζέμινι 3 Τζέμινι 5

Το Τζέμινι 4 (επίσημα Gemini IV)[1] ήταν η δεύτερη επανδρωμένη διαστημική πτήση του προγράμματος Τζέμινι της NASA και πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1965.

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αποστολή του Τζέμινι 4 ήρθε ως η αμερικανική απάντηση τρεις μήνες μετά το επίτευγμα των Αλεξέι Λεόνοφ-Πάβελ Μπελιάφσκι. Επιβάτες του διαστημόπλοιου ήταν οι αστροναύτες Έντουαρντ Γουάιτ και Τζέιμς ΜακΝτίβιτ. Το Τζέμινι 4 εκτοξεύτηκε μαζί με τον πύραυλο Τιτάν στις 3 Ιουνίου του 1965 από το ακρωτήριο Κανάβεραλ. Καθώς ο Λίντον Τζόνσον χρειαζόταν πάση θυσία μία νίκη γοήτρου στο Διάστημα, οι στόχοι της NASA ήταν εξαιρετικά υψηλοί: ένας διαστημικός "μαραθώνιος", ένας περίπατος στο Διάστημα που θα ξεπερνούσε κατά πολύ εκείνον του Λεόνοφ κι ακόμα, ένα διαστημικό "ραντεβού" ανάμεσα στο διαστημόπλοιο Τζέμινι 4 και στον τελευταίο όροφο του πυραύλου Τιτάν. Το ξεκίνημα του εγχειρήματος ήταν ελαφρά απογοητευτικό, καθώς, λόγω κάποιου σφάλματος στους υπολογισμούς των ειδικών, το διαστημικό ραντεβού ματαιώθηκε. Λέγεται ότι ο Τζόνσον εκνευρίστηκε πολύ -γεγονός που φαίνεται να δικαιώνεται από το ότι δεν έκανε καμία δήλωση για κάποιες ημέρες παρόλο που η συνέχεια της αποστολής στέφθηκε από πλήρη επιτυχία.

Ο Έντουαρντ Γουάιτ πραγματοποιεί περίπατο στο Διάστημα έξω από το Τζέμινι 4

Για πάνω από 20 λεπτά, ο Γουάιτ βρισκόταν έξω από το διαστημόπλοιο, καθώς πετούσε από τη Χαβάη στον Κόλπο του Μεξικού[2]. Συνδεδεμένος με το διαστημόπλοιο με ένα χρυσό σκοινί ασφαλείας, μήκους 7 μέτρων, ο Γουάιτ όχι μόνο κατέρριψε το ρεκόρ του Λεόνοφ, μένοντας για 20 λεπτά στο διάστημα, αλλά και έγινε ο πρώτος πραγματικά αυτοκινούμενος αστροναύτης, χάρη σ' ένα μικροσκοπικό πύραυλο οξυγόνου, τοποθετημένο στα πόδια του, που του επέτρεπε να κινείται προς τα εμπρός ή προς τα πίσω κατά βούληση[3]. Ο Γουάιτ βρήκε τόσο συναρπαστική την περιπέτειά του, ώστε δεν εννοούσε να επιστρέψει στο διαστημόπλοιο μετά την αποπεράτωσή της, αναγκάζοντας τον ΜακΝτίβιτ -ο οποίος φωτογράφισε το διαστημικό περίπατο του Γουάιτ- να τον τραβήξει πίσω. Στο τέλος του περιπάτου, ο Γουάιτ ήταν ενθουσιασμένος, κάνοντας λόγο για την μεγαλύτερη εμπειρία που είχε ποτέ. Έπειτα από τέσσερα εικοσιτετράωρα στο Διάστημα και πάνω από 60 περιστροφές γύρω από τη Γη, το Τζέμινι 4 προσθαλασσώθηκε χωρίς προβλήματα και οι εκπρόσωποι της NASA δήλωσαν ότι έγινε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για μία επανδρωμένη πτήση προς τη Σελήνη, η οποία προβλεπόταν να πραγματοποιηθεί μέχρι τα τέλη του 1969[4].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Barton C. Hacker, James M. Grimwood, On the Shoulders of Titans: A History of Project Gemini Αρχειοθετήθηκε 2010-01-13 στο Wayback Machine., Chapter 11: Pillars of Confidence Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine., σελ. 239, National Aeronautics and Space Administration (1977)
  2. ↑ Μισός αιώνας διαστημικών περιπάτων από τη NASA Ναυτεμπορική
  3. ↑ Τζέμινι – Βόσκχοντ (1964 – 1966)[νεκρός σύνδεσμος] Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ
  4. ↑ Οι Αμερικανοί καλύπτουν το χαμένο έδαφος, Ιστορικό Λεύκωμα 1965, σελ. 130-132, Καθημερινή (1997)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]