Τζούντζι Κινοσίτα

Τζούντζι Κινοσίτα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		木下順二 (Ιαπωνικά)
Γέννηση2  Αυγούστου 1914[1][2]
Τόκιο[3]
Θάνατος30  Οκτωβρίου 2006[4][1][2]
Τόκυο
Αιτία θανάτουπνευμονία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Ιαπωνική Αυτοκρατορία (έως 1947)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά[5][6]
Αγγλικά[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τόκιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός συγγραφέας
συγγραφέας
κριτικός λογοτεχνίας
μεταφραστής[7]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Μέιτζι
Οικογένεια
ΓονείςYahachiro Kinoshita
δεδομένα

Ο Τζούντζι Κινοσίτα (ιαπων. 木下 順二, 2 Αυγούστου 1914 – 30 Οκτωβρίου 2006) ήταν Ιάπωνας θεατρικός συγγραφέας, ο επιφανέστερος του σύγχρονου δράματος στη μεταπολεμική Ιαπωνία. Υπήρξε επίσης μεταφραστής και μελετητής των έργων του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Τα επιτεύγματα του Κινοσίτα δεν περιορίσθηκαν μόνο στη χώρα του.[8] Βοήθησε στην προαγωγή των θεατρικών ανταλλαγών αναμεσα στην Ιαπωνία και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, και ταξίδεψε πολύ στην Ασία και την Ευρώπη. Επιπροσθέτως, ο Κινοσίτα ήταν μέλος σε διάφορους συλλόγους που εστίαζαν στη μελέτη των τοπικών παραμυθιών του τόπου του και της ιαπωνικής γλώσσας.[8]

Ζωή και έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κινοσίτα γεννήθηκε στο Τόκιο και ήταν γιος του κυβερνητικού αξιωματούχου Κινοσίτα Γιαχατσίρο και της συζύγου του, Σάσα Μίε. Ο Τζούντζι πήγε σχολείο στο Τόκιο μέχρι το 1925, οπότε μετεγκαταστάθηκε με τους γονείς του στην ιδιαίτερη πατρίδα του πατέρα, το Κουμαμότο, μετά τη συνταξιοδότησή του. Ο μελλοντικός συγγραφέας ήταν τότε μαθητής της τετάρτης δημοτικού.[9][10] Παρά το ότι ο Κινοσίτα δεχόταν πολλά πειράγματα από τους συμμαθητές του στο γυμνάσιο εξαιτίας της «πρωτευουσιάνικης» γλώσσας του, αυτή η εμπειρία τού δημιούργησε ένα ενδιαφέρον για τη μελέτη της ιαπωνικής γλώσσας και να συνειδητοποιήσει τις πολύπλοκες εκφάνσεις του προφορικού λόγου.[9]

Το 1936 ο Κινοσίτα επέστρεψε στο Τόκιο για να σπουδάσει αγγλική φιλολογία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Εκεί μελέτησε τον Σαίξπηρ υπό τον καθηγητή Γιόσιο Νακάνο (中野好夫), ο οποίος ήταν εξέχων μεταφραστής της βρετανικής και αμερικανικής λογοτεχνίας. Ο Κινοσίτα ειδικεύθηκε στο βρετανικό θέατρο της Ελισαβετιανής εποχής.[8] Τα πρώτα του θεατρικά έργα, με θέμα παραδοσιακά παραμύθια, γράφηκαν τα τελευταία έτη προ του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.[11] Απεφοίτησε με μεταπτυχιακό τίτλο ειδικεύσεως (μάστερ) από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο το 1939 και εργάσθηκε ως καθηγητής σε σχολείο.[12]

Ο Κινοσίτα συνέγραψε πολλά έργα, τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της λογοτεχνίας: εκτός από θεατρικά έργα, έγραψε κάποια μυθιστορήματα και θεατρική κριτική, συν τις μεταφράσεις έργων του Σαίξπηρ που άφησε πίσω του. Υπάρχει έκδοση των απάντων του, υπό τον τίτλο 木下順二集 (= «Τα συλλεγμένα έργα του Τζούντζι Κινοσίτα), έκδ. 株式会社岩波書店 (Ιβανάμι Σοτέν). Ο Κινοσίτα επιλέχθηκε ως μέλος της Ιαπωνικής Ακαδημίας Τεχνών το 1984 και ο Δήμος του Τόκιο απεφάσισε να τον ανακηρύξει «επίτιμο δημότη» (東京名誉都民) το 1998, αλλά εκείνος δεν δέχθηκε καμιά από αυτές τις τιμητικές διακρίσεις. Γενικώς, ποτέ δεν αποδέχθηκε κάποια εθνική τιμή ή βραβείο (τού είχε απονεμηθεί και το λογοτεχνικό Βραβείο Γιομιούρι για το Shigosen no matsuri το 1978, το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει). Πολιτικώς ήταν ενταγμένος στην Αριστερά σε ολόκληρη τη ζωή του.

Ο Τζούντζι Κινοσίτα απεβίωσε από πνευμονία στο Τόκιο, σε ηλικία 92 ετών. Σε συμφωνία με τις επιθυμίες του, δεν έγινε κάποια τελετή κηδείας, μόνο η ταφή του, και ο θάνατός του δημοσιοποιήθηκε έναν μήνα μετά τον θάνατό του.

Θεατρικά έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1946: Hikoichi-banashi (= «μια ιστορία του Χικόιτσι»)
  • 1947: Hata no oto (= «ο ήχος του αργαλειού»)
  • 1947: Sannen-ne Tarō (= «ο ταρό που κοιμήθηκε τρία χρόνια»)
  • 1947: Sanmyaku (= «το μαγικό καπέλο»)
  • 1948: Yūzuru (= «ο γερανός του δειλινού»)
  • 1949: Yamanami (= «πάνω από την οροσειρά»), πρεμιέρα στο Θέατρο Μιτσουκόσι, στο Τόκιο
  • 1950: Kurai hibana (= «σκοτεινή σπίθα»)
  • 1952: Kaeru shōten (= «η άνοδος ενός βατράχου»), πρεμιέρα στο Θέατρο Μιτσουκόσι, στο Τόκιο
  • 1953: Fūro (= «ταραγμένα κύματα»)
  • 1957: Onnyoro Seisuiki (= «η άνοδος και η πτώση του Ονυόρο»), πρεμιέρα στην Αίθουσα Τσιγιόντα, στο Τόκιο
  • 1960: Onnyoro Seisuiki, στη μορφή του παραδοσιακού ιαπωνικού θεάτρου καμπούκι, στο Θέατρο Σινμπάσι Εμπούτζο
  • 1962: Ottō to yobareru Nihonjin (= «ένας Ιάπωνας ονόματι Όττο»), πρεμιέρα στην Αίθουσα Σανκέι, στην Οσάκα
  • 1963: Okinawa, πρεμιέρα στην Αίθουσα Σάμπο, στο Τόκιο
  • 1964: Fuyu no Jidai (= «στα χρόνια του Χειμώνα»), πρεμιέρα στην Αίθουσα Τογιόκο, στο Τόκιο
  • 1967: Shiroi yoru no utage (= «δεξίωση τη Λευκή Νύχτα»), πρεμιέρα στην Αίθουσα Σάμπο, στο Τόκιο
  • 1970: Shinpan (= «η κρίση»), πρεμιέρα στην Αίθουσα Μεϊτέτσου, στη Ναγκόγια
  • 1978: Shigosen no matsuri (= «Η τελετουργία του μεσημεριού»), πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο του Τόκιο
  • 1987: Natsu Nanpō no Romansu (= «Καλοκαίρι: ένα ρομάντσο στη Νότια Θάλασσα»)


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119097766. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w63632mv. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  4. ↑ search.japantimes.co.jp/cgi-bin/nn20061201a5.html.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119097766. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0215303. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0215303. Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Kinoshita, Junji: Between God and Man: A Judgment on War Crimes, University of Tokyo Press, Τόκιο 1979
  9. ↑ 9,0 9,1 Kinoshita, Junji, Susumu Ono και Saiichi Maruya: Gikyoku No Nihongo, εκδ. Chuo Koronsha, Τόκιο 1982
  10. ↑ «五高の歴史 〜卒業生〜　熊本大学五高記念館». www.goko.kumamoto-u.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2024. 
  11. ↑ Kishi, Tetsuo, and Graham Bradshaw. Shakespeare in Japan. London: Continuum, 2005. Print.
  12. ↑ «Kinoshita Junji». Contemporary Authors Online. Detroit: Gale, 2003. Literature Resource Center. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2011.