Το Κοράκι Le Corbeau | |
---|---|
Σκηνοθεσία | Ανρί-Ζωρζ Κλουζό |
Σενάριο | Λουί Σαβάνς |
Πρωταγωνιστές | Πιέρ Φρεσνέ, Ζινέτ Λεκλέρκ, Πιέρ Λαρκί, Albert Brouett, Albert Malbert, Antoine Balpêtré, Bernard Lancret, Étienne Decroux, Eugène Yvernes, Héléna Manson, Jean Brochard, Jeanne Fusier-Gir, Liliane Maigné, Λουί Σενιέ, Lucienne Bogaert, Marcel Delaître, Micheline Francey, Nicole Chollet, Νοέλ Ροκερβέρ, Palmyre Levasseur, Pâquerette, Paul Barge, Pierre Bertin, Pierre Palau, Ρότζερ Μπλιν, Sylvie και Γκουστάβ Γκαλέ[1] |
Μουσική | Tony Aubin |
Φωτογραφία | Nicolas Hayer |
Εταιρεία παραγωγής | Continental Films |
Διανομή | Netflix |
Πρώτη προβολή | 1943 |
Διάρκεια | 93 λεπτά |
Προέλευση | Γαλλία |
Γλώσσα | Γαλλικά |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Το Κοράκι (γαλλικά: Le Corbeau) είναι γαλλική ταινία του 1943 σε σκηνοθεσία Ανρί-Ζωρζ Κλουζό με πρωταγωνιστές τους Πιέρ Φρενέ, Ζινέτ Λεκλέρ, Μισελίν Φρανσέ και Πιέρ Λαρκέ.
Η ταινία αναφέρεται σε μια μικρή επαρχιακή γαλλική πόλη όπου πολλοί κάτοικοι λαμβάνουν ανώνυμες επιστολές με μια μυστηριώδη υπογραφή «Το κοράκι» και οι οποίες περιέχουν δυσφημιστικές πληροφορίες. Το μυστήριο που περιβάλλει τα γράμματα τελικά κλιμακώνεται σε βία.
Η ταινία προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στον σκηνοθέτη κατά την Απελευθέρωση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ήταν παραγωγή της Continental Films, μιας κινηματογραφικής εταιρείας που ιδρύθηκε στη Γαλλία τον Οκτώβριο του 1940 κατόπιν αιτήματος του Γιόζεφ Γκαίμπελς και κυρίως επειδή αναφερόταν σε ανώνυμα γράμματα, τα οποία αφθονούσαν κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Κατά συνέπεια, θεωρήθηκε από τη Γαλλική Αντίσταση και τον κομμουνιστικό Τύπο της εποχής ως μια προσπάθεια συκοφάντησης του γαλλικού λαού. Έτσι, η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε και στον Κλουζό απαγορεύτηκε να ασκεί το επάγγελμά του στη Γαλλία, αλλά το 1947 οι απαγορεύσεις έπαψαν να ισχύουν.[2]
Το 1951, η ταινία ενέπνευσε τον Ότο Πρέμινγκερ που σκηνοθέτησε Το 13ο γράμμα (1951).[3]
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία, η ήσυχη ζωή μιας μικρής γαλλικής επαρχιακής πόλης αναστατώνεται όταν αξιοσέβαστα μέλη της τοπικής κοινωνίας άρχισαν να λαμβάνουν ανώνυμες επιστολές με την υπογραφή «Το κοράκι», το περιεχόμενο των οποίων ήταν συκοφαντικό. Αυτές οι συκοφαντίες στόχευαν ιδιαίτερα στον γιατρό Ρεμί Ζερμαίν που τον κατηγορούσαν ότι κάνει αμβλώσεις και ότι διατηρεί παράνομη σχέση με τη Λώρα Βορζέ (σύζυγο συναδέλφου του ψυχιάτρου), καθώς και σε άλλους ανθρώπους της πόλης, αποκαλύπτοντας αμαρτωλά μυστικά.[4]
Τα πράγματα έγιναν χειρότερα όταν ο Φρανσουά, ένας από τους ασθενείς του γιατρού Ζερμαίν, αυτοκτονεί με ξυράφι στο κρεβάτι του στο νοσοκομείο, αφού έλαβε μια επιστολή που τον πληροφορούσε ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν ανίατη.
Ο γιατρός Ζερμαίν άρχισε έρευνες για να ανακαλύψει την ταυτότητα του μυστηριώδους ανωνυμογράφου. Εμφανίστηκαν πολλά ύποπτα άτομα, σχεδόν ο καθένας θα μπορούσε να είναι ο ανωνυμογράφος, ακόμη και ο ίδιος γιατρός Ζερμαίν που κρύβει σκοτεινά μυστικά. Στο τέλος της ταινίας, ο γιατρός ανακαλύπτει την ταυτότητα από το μυστηριώδες «Κοράκι», αλλά τον βρίσκει δολοφονημένο από τη μητέρα ενός από τα θύματά του τη στιγμή που έγραφε την τελευταία επιστολή.[5]
Η ταινία βασίζεται χαλαρά σε μια περίπτωση ανώνυμων επιστολών που είχε συνταράξει την πόλη Τυλ το 1917. Ανώνυμες επιστολές αποστέλλονταν στους κατοίκους που υπογράφονταν από κάποιον ως «Το μάτι της τίγρης». Η πρώτη έκδοση του σεναρίου γράφτηκε από τον Λουί Σαβάνς λίγο μετά την υπόθεση της Τυλ, χρόνια πριν από την τελική του παραγωγή. Οι διάλογοι της ταινίας έχουν γραφεί από τον Ανρί-Ζωρζ Κλουζό σε συνεργασία με τον Λουί Σαβάνς.