![]() Εικονογράφηση του 1864 | |
Συγγραφέας | Έντγκαρ Άλλαν Πόε |
---|---|
Τίτλος | The Purloined Letter |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1845 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | Δεκέμβριος 1844 |
Μορφή | διήγημα |
Χαρακτήρες | Σ. Αύγουστος Ντυπέν |
Τόπος | Παρίσι |
Προηγούμενο | Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ |
![]() | |
δεδομένα ( ) |
Το κλεμμένο γράμμα (πρωτότυπος τίτλος: The Purloined Letter) είναι διήγημα του Αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Άλαν Πόε. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο λογοτεχνικό περιοδικό της Φιλαδέλφειας The Gift (1844) και σύντομα ανατυπώθηκε σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες.[1]
Είναι η τελευταία από τις τρεις αστυνομικές ιστορίες του Πόε με ήρωα τον φανταστικό ντετέκτιβ Αύγουστο Ντυπέν, που εμφανίζεται επίσης και στα διηγήματα Οι φόνοι της οδού Μοργκ (1841) και Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ (1842). Αυτές οι ιστορίες θεωρούνται σημαντικοί πρόδρομοι της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στο Παρίσι, ένα φθινοπωρινό βράδυ με δυνατό αέρα, ο ανώνυμος αφηγητής και ο ερασιτέχνης ντετέκτιβ Αύγουστος Ντυπέν κάθονται στη βιβλιοθήκη του σπιτιού τους, όταν τους επισκέπτεται ο Ζ., ο αρχηγός της αστυνομίας του Παρισιού, και τους ενημερώνει για μια υπόθεση που τον απασχολεί: Η βασίλισσα έλαβε ένα γράμμα που την εκθέτει και για να το κρύψει από τον βασιλιά που μπήκε στο δωμάτιο, το τοποθέτησε σε ένα τραπέζι έτσι ώστε να φαίνεται αθώο. Ο υπουργός Ντ. μπήκε στο δωμάτιο και αντιλήφθηκε την αξία του γράμματος. Το αντικατέστησε επιδέξια με ένα άλλο και έκλεψε το αυθεντικό. Έκτοτε εκβιάζει τη βασίλισσα.[2]
Ο αστυνομικός κάνει δύο παρατηρήσεις με τις οποίες ο Ντυπέν συμφωνεί:
Παρά τις εξαιρετικά σχολαστικές έρευνες που έκανε στο σπίτι του κλέφτη, η αστυνομία δεν κατάφερε να βρει το γράμμα: έψαξαν πίσω από την ταπετσαρία και κάτω από τα χαλιά, εξέτασαν τα τραπέζια και τις καρέκλες με μεγεθυντικούς φακούς και μετά ερεύνησαν τα μαξιλάρια με βελόνες, αλλά το γράμμα δεν βρέθηκε. Ο Ντυπέν ζητάει μια μικρή περιγραφή του γράμματος, την οποία απομνημονεύει. Ο αστυνομικός φεύγει.
Ένα μήνα αργότερα, ο αστυνομικός επιστρέφει απελπισμένος, η αναζήτησή του είναι ακόμη άκαρπη. Ενημερώνει τον Ντυπέν για τη μεγάλη αμοιβή, που πρόσφατα διπλασιάστηκε σε 50.000 φράγκα, που θα δοθεί σε όποιον τον βοηθήσει. Ο Ντυπέν του ζητά να του υπογράψει την επιταγή και του παραδίδει αμέσως το γράμμα. Ο αστυνομικός διαπιστώνει ότι είναι γνήσιο και τρέχει να το παραδώσει στη βασίλισσα.[3]
Όταν έμειναν μόνοι, ο Ντυπέν εξηγεί στον αφηγητή πώς ορισμένες απλές αρχές της αναλυτικής του ικανότητας του επέτρεψαν να βρει το γράμμα. Η αστυνομία του Παρισιού είναι ικανή εντός των ορίων της, λέει, αλλά στη συγκεκριμένη υπόθεση υποτίμησε τον δράστη. Ο αστυνομικός Ζ. θεωρεί τον υπουργό Ντ. ανόητο επειδή είναι ποιητής. Εξηγεί ότι ο Ντ. ήξερε ότι οι αστυνομικοί θα υπέθεταν ότι ο εκβιαστής έκρυψε το γράμμα σε σε μυστικό μέρος, και έτσι το άφησε στην κοινή θέα.
Ο Ντυπέν λέει ότι επισκέφθηκε τον υπουργό στο μέγαρό του, φορώντας ένα ζευγάρι πράσινα γυαλιά για να κρύβει τα μάτια του καθώς θα έψαχνε για το γράμμα. Καθώς συζητούσαν, σύντομα το ανακάλυψε, δεν ήταν κρυμμένο σε μυστικό μέρος, αλλά βρισκόταν στο γραφείο του ενόχου, σε ένα ράφι πάνω από το τζάκι: ήταν τσαλακωμένο, σφραγισμένο με άλλη σφραγίδα και άλλη γραφή και δεν τραβούσε την προσοχή επειδή φαίνονταν άχρηστο, συνηθισμένο. Ο Ντυπέν φεύγοντας άφησε πίσω την ταμπακιέρα του. Επιστρέφοντας να την πάρει την επόμενη μέρα, συνέχισαν τη συζήτηση με τον υπουργό, όταν ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός στο δρόμο. Καθώς ο υπουργός πήγε στο παράθυρο να δει τι συνέβαινε, ο Ντυπέν άλλαξε το γράμμα με ένα φαινομενικά παραπλήσιο.[4]
Ο Ντυπέν εξηγεί ότι η απόσπαση της προσοχής του υπουργού με τον πυροβολισμό ήταν δικό του έργο και ότι άφησε το άλλο γράμμα για να εξασφαλίσει την ασφαλή αναχώρησή του από το μέγαρο χωρίς ο υπουργός να υποψιαστεί κάτι. Αν είχε προσπαθήσει να το αρπάξει φανερά, ο Ντυπέν υποθέτει ότι ο Ντ. μπορεί να τον είχε σκοτώσει. Άλλωστε μια έχθρα τους χώριζε από παλιά - ο Ντυπέν αναφέρει ότι ο Ντ. του έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στη Βιέννη στο παρελθόν - και ελπίζει ότι ο Ντ. θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη (που δεν έχει πλέον) για τα πολιτικά του σχέδια και έτσι αναπόφευκτα θα εκτεθεί και θα προκαλέσει την πολιτική του καταστροφή.[5]
|