Το κρίνο στην κοιλάδα

Το κρίνο στην κοιλάδα
ΣυγγραφέαςΟνορέ ντε Μπαλζάκ
ΕικονογράφοςÉdouard Toudouze
ΤίτλοςLe Lys dans la vallée
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1835
Ημερομηνία δημοσίευσης1836
Μορφήμυθιστόρημα
ΣειράΗ Ανθρώπινη κωμωδία
ΧαρακτήρεςMadame de Mortsauf
LC ClassOL24136267M
Πρώτη έκδοσηEdmond Werdet
ΠροηγούμενοΟ εφημέριος του χωριού
ΕπόμενοΤο δέρμα της λύπης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το κρίνο στην κοιλάδα (γαλλικός τίτλος: Le Lys dans la vallée) είναι μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Εκδόθηκε το 1836 και είναι το τελευταίο από τα τέσσερα μυθιστορήματα που περιλαμβάνονται στις Σκηνές της αγροτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.[1]

Το έργο αναφέρεται στην ιστορία ενός μεγάλου πλατωνικού έρωτα και περιλαμβάνει αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα.

Το κρίνο στην κοιλάδα είναι η ιστορία ενός μεγάλου πλατωνικού έρωτα μεταξύ του Φελίξ ντε Bαντενές, νεαρού αριστοκρατικής οικογένειας, και της κόμισσας Μπλανς ντε Mορσώφ (ο Φελίξ την αποκαλεί Ανριέτ), συζύγου του κόμη ντε Mορσώφ, ενός σκοτεινού και βίαιου άνδρα που υπέφερε από κρίσεις θυμού.

Ο Φελίξ ντε Bαντενές αφηγείται τη δυστυχισμένη παιδική του ηλικία, κατά την οποία ένιωθε ότι δεν τον αγαπούσαν, ακόμη και ότι τον μισούσαν, και τη συνάντησή του με ένα ουράνιο πλάσμα που έγινε γι' αυτόν υποκατάστατο της μητέρας και απρόσιτη αγαπημένη. Η Ανριέτ ήταν ευσεβής μερικές φορές σε σημείο υπερβολής. Μετά από αρκετά χρόνια αγνής σχέσης που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, καθώς ο Φελίξ την επισκέπτονταν στο γραφικό κτήμα της κόμισσας στην κοιλάδα του Λίγηρα, ο Φελίξ φεύγει για το Παρίσι, όπου αρχίζει να συχνάζει στα σαλόνια και συναντά τη λαίδη Άραμπελ Ντάντλι, μια Αγγλίδα αριστοκράτισσα που τον μύησε στις σαρκικές χαρές και πάθη. Η Ανριέτ μαθαίνει για τη σχέση τους και πεθαίνει από θλίψη και απελπισία. Από τότε, ο Φέλιξ απομακρύνθηκε από τη λαίδη Ντάντλι.[2]

Όλη η ιστορία παρουσιάζεται με τη μορφή επιστολής του Φελίξ προς την ερωμένη του εκείνης της εποχής, την κόμισσα Ναταλί ντε Μανερβίλ. Εκείνη του απαντά ότι δεν θέλει και δεν μπορεί να τη συγκρίνουν συνεχώς με την ευγενική και σοφή κυρία ντε Μορσώφ, ούτε με την περήφανη λαίδη Ντάντλι και ως εκ τούτου θέλει να διακόψει κάθε είδους σχέση μαζί του.[3]

Ο Μπαλζάκ στήριξε την υπόθεση του μυθιστορήματος στη δική του σχέση με τη Λωρ ντε Μπερνί, βασίζοντας σ'αυτήν την εμφάνιση και τον χαρακτήρα της κόμισσας ντε Mορσώφ, αναφέροντας και πολλές λεπτομέρειες από τη βιογραφία της, ακόμη και την εύθραυστη υγεία των παιδιών της. Από την άλλη, ο χαρακτήρας του νεαρού αριστοκράτη Φελίξ ντε Bαντενές μοιάζει από πολλές απόψεις με τον ίδιο τον μυθιστοριογράφο την περίοδο που ήταν ακόμη νέος, άπειρος και έκανε τα πρώτα του βήματα στο Παρίσι, ακόμη και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια παραπέμπουν σε μεγάλο βαθμό στις προσωπικές εμπειρίες του Μπαλζάκ.[4]

Μετά τη δημοσίευσή του, το μυθιστόρημα δέχτηκε πολλές επιθέσεις που αφορούσαν ιδιαίτερα τον χαρακτήρα του κόμη ντε Μορσώφ, του οποίου την αναισθησία και τον κυνισμό υπογράμμισε ο Μπαλζάκ όσο και τις συντηρητικές του απόψεις. Άλλοι κριτικοί θεώρησαν το έργο ανήθικο, καθώς επαινούσε τον ελεύθερο έρωτα και την παραβίαση των ηθικών και κοινωνικών συμβάσεων. Από την άλλη πλευρά, το έργο ερμηνεύτηκε ακριβώς το αντίθετο - ως αποθέωση του πλατωνικού έρωτα, η οποία, σε αντίθεση με το σαρκικό πάθος, δεν είναι μια καταστροφική δύναμη, αλλά αντίθετα - ένα συναίσθημα που δίνει στον άνθρωπο δύναμη και αίσθηση διαρκούς ασφάλειας. Θεωρείται ένα από τα πιο διφορούμενα έργα της Ανθρώπινης κωμωδίας.

Στο μυθιστόρημα αναφέρεται το κάστρο του Αζαί-λε-Ριντώ, το οποίο σήμερα είναι επισκέψιμο.

Το 1970 το μυθιστόρημα διασκευάστηκε στην ομώνυμη τηλεοπτική ταινία σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Κραβέν.[5]

Μεταφράσεις στα ελληνικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Το κρίνο στην κοιλάδα, μετάφραση: Λήδα Παλλαντίου, εκδόσεις Καστανιώτης, 1999 [6]
  • Το κρίνο στην κοιλάδα, μετάφραση: Δέσποινα Μαντοπούλου, εκδόσεις Bookstars-Γιωγγαράς [7]
  • Το κρίνο στην κοιλάδα, μετάφραση: Λ. Κεφαλάς, εκδόσεις Γκοβόστη [8]