Ο τοξικός ηγέτης είναι ένα άτομο, που είναι υπεύθυνο για μια ομάδα ανθρώπων ή ενός οργανισμού και ο οποίος κάνει κατάχρηση της σχέσης ανάμεσα στον ηγέτη με τους ακόλουθούς του, καταλήγοντας να αφήνει το γκρουπ ή την οργάνωση σε χειρότερη κατάσταση από αυτήν που ήταν όταν την ανέλαβε. Ο ορισμός επινοήθηκε το 1996 από την Μάρσια Γουίκερ και σχετίζεται με πλήθος δυσλειτουργικών μορφών ηγεσίας.[1] Άλλες ονομασίες συμπεριλαμβάνουν το μικρός Χίτλερ, μάνατζερ από την κόλαση, το τοξικό αφεντικό και αφεντικό από την κόλαση.[1] Το στυλ ηγεσίας του τελικά είναι και αυτοκαταστροφικό και επιζήμιο συλλογικά, αφού ανατρέπει και καταστρέφει τις οργανωτικές δομές.[2]
Ο Άσφορθ έθεσε την άποψη σχετικά με τις δυνητικά καταστροφικές πλευρές της ηγεσίας και αναγνώρισε την ύπαρξη των μικροπρεπών τυράννων, δηλαδή των ηγετών που εξασκούν τυραννική ηγεσία, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία περιβάλλοντος φόβου στο χώρο εργασίας.[3]
Η πρόκληση σε θεσμούς, όπως οι εταιρείες, τράπεζες και κυβερνήσεις, είναι πως να εντοπίσουν με ακρίβεια έναν εκκολαπτόμενο τοξικό Χιτλερικό Τύραννο πριν να είναι πολύ αργά.
Τα βασικά γνωρίσματα, σύμφωνα με μελετητές, όπως η Μπάρμπαρα Κέλερμαν, ενός τοξικού ηγέτη είναι ότι είναι γενικά στενόμυαλος,
[1] μη εγκρατής,[1][4] ετοιμόλογος, λειτουργικά άκαμπτος, ανάλγητος,[1] απρεπής,[4] μεροληπτικός,[1]διεφθαρμένος[4] ή επιθετικός.[4] Καυχιούνται ότι είναι δήθεν έξυπνοι, πάντα επικρίνουν άλλα μέλη του προσωπικού και αποφεύγουν ή αντιπαθούν να τους κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο ηγεσίας τους.[2] Οι συμπεριφορές που τα υποδεικνύουν είναι όταν:
Πολλοί είναι επίσης απολυταρχικοί, αυταρχικοί[2] και/ή έχουν μανία με τον έλεγχο σε διάφορα επίπεδα και έχουν την τάση να χρησιμοποιούν τη μικροδιαχείρηση, την υπερδιαχείρηση και τη διαχείριση με το φόβο, ώστε να κρατήσουν την εξουσία τους στο γκρουπ. Οι μικροδιαχειριστές συνήθως αντιπαθούν, όταν ένας υφιστάμενος παίρνει αποφάσεις χωρίς πρώτα να τους συμβουλευτεί, άσχετα με το επίπεδο της αρχής ή της πραγματικής ορθότητας.[1] Ένας τοξικός ηγέτης μπορεί να είναι και υποκριτής και υπερβολικά αυστηρός στους άλλους, επιδιώκοντας να προβάλει την ψευδαίσθηση της εταιρικής και ηθικής αρετής για να κρύψει τις δικές του κακίες στον εργασιακό χώρο. Η υποκρισία περιλαμβάνει την εξαπάτηση των άλλων δηλαδή μια μορφή ψεύδους.[1][5] Ορισμένες φορές είναι απροσάρμοστοι,[2] και φοβούνται την αλλαγή.[2] Μπορεί να είναι τρομαχτικοί και να είναι ψυχικά αγχωτικό να δουλέψεις μαζί τους.[1]
Ο Ρωσικός στρατός ορίζει τους διοικητές τοξικούς ηγέτες ως άτομα, που θέτουν το συμφέρον τους πρώτα, μπορούν να διαχειρίζονται τους υφιστάμενους, συμπεριφέρονται με έναν κακοπροαίρετο τρόπο ή δείχνουν φτωχό πνεύμα στην ικανότητα λήψης αποφάσεων.[6] Μια μελέτη, η οποία αφορούσε το Κέντρο για τη Στρατιωτική Ηγεσία, εντόπισε πως οι τοξικοί ηγέτες εργάζονται για να προωθούν τους εαυτούς τους εις βάρος των υφισταμένων και συνήθως το κάνουν χωρίς να υπολογίσουν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για τους υφισταμένους τους, τη μονάδα τους και το στρατιωτικό επάγγελμα.[7]
Εταιρικό σύστημα ελέγχου: Μπορεί να χρησιμοποιήσουν αυτή τη διαδικασία για να ελέγχουν τι συμβαίνει. Μπορεί να κάνουν κατάχρηση στο πειθαρχικό σύστημα για να υποβοηθήσουν την κουλτούρα ισχύος τους.
Οργανωτικές δομές: Μπορεί να παρακάμψουν την ιεραρχία, να κάνουν κατάχρηση προσωπικών σχέσεων και των εργασιακών ροών μέσα στην επιχείρηση.
Εταιρικές δομές δύναμης: Ο τοξικός ηγέτης ελέγχει ποιος, αν κάποιος παίρνει αποφάσεις και σε τι μέγεθος επηρεάζουν οι αποφάσεις του.
Σύμβολα προσωπικής επιβολής : Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν την άδεια να παρκάρει σε συγκεκριμένο χώρο και την πρόσβαση στις τουαλέτες των διευθυντών ή την πρόσβασή του σε προμήθειες και στολές. Ναρκισσιστικά σύμβολα και εικόνες του (δηλαδή ένας χώρος εργασίας γεμάτος πορτραίτα του).
Εργασιακές ιεροτελεστίες και ρουτίνες: Συναντήσεις στελεχών, εκθέσεις συμβουλίου, πειθαρχικές ακροάσεις, αναλύσεις επιδόσεων και ούτω καθεξής μπορεί να γίνουν πιο συνηθισμένα από όσο χρειάζεται.
Αναπόφευκτα η επίδοση του θύματος στο χώρο εργασίας, στην αυτοεκτίμησή του και στην αυτοπεποίθησή του θα μειωθούν όσο αυξάνεται το στρες του. Μεγάλο κόστος λειτουργίας και αύξηση στις ώρες υπερωρίας των υπαλλήλων επίσης είναι κάτι που παρατηρείται στην ηγεσία ενός τοξικού ηγέτη.
[1]
↑Peyton PR Dignity at Work: Eliminate Bullying and Create a Positive Working Environment (2003)
↑Rayner C, Hoel Η A Summary Review of Literature Relating to Workplace Bullying Journal of Community & Applied Social Psychology Volume 7, Issue 3, pages 181–191, June 1997
Lipman-Blumen, Jean. The Allure of Toxic Leaders: Why We Follow Destructive Bosses and Corrupt Politicians--and How We Can Survive Them. Oxford University Press, USA. September 2004.
Kellerman, Barbara. Bad Leadership: What It Is, How It Happens, Why It Matters Harvard Business School Press. September 2004.
Price, Terry L. Understanding Ethical Failures in Leadership (Cambridge Studies in Philosophy and Public Policy). Cambridge University Press. August 2005.
Warneka, Timothy H. Leading People the Black Belt Way: Conquering the Five Core Problems Facing Leaders Today. Asogomi Publishing International. 2005.
Whicker, Marcia Lynn. Toxic leaders: When organizations go bad. Westport, CT. Quorum Books. 1996.
Williams, Christopher. Leadership accountability in a globalizing world. London: palgrave Macmillan. 2006.
Jha, Srirang and Jha, Shweta. (2015). Leader as Anti-Hero: Decoding Nuances of Dysfunctional Leadership. Journal of Management & Public Policy, June 2015.