Ο Τσαντραγκούπτα Β ́ (βασ. ο. 375 - 415), γνωστός επίσης με τον τίτλο του Βικραμαντίτγια, καθώς και ως Τσαντραγκούπτα Βικραμαντίτγια, ήταν ο τρίτος κυβερνήτης της αυτοκρατορίας των Γκούπτα στην Ινδία. Οι σύγχρονοι μελετητές τον ταυτίζουν γενικά με τον βασιλιά Τσάντρα της επιγραφής του σιδηρού κίονα του Δελχί.
Ο Τσαντραγκούπτα Β ΄ συνέχισε την επεκτατική πολιτική τού πατέρα του Σαμουντραγκούπτα μέσω στρατιωτικών κατακτήσεων και γαμήλιων συμμαχιών. Τα ιστορικά στοιχεία μαρτυρούν τις αξιοσημείωτες νίκες του, οι οποίες περιλαμβάνουν την ήττα των Σασανιδών,[1] την κατάκτηση των Δυτικών Kσατράπας και την υποταγή των Ούνων. Κατά την περίοδο της βασιλείας του Τσαντραγκούπτα Β΄, η αυτοκρατορία των Γκούπτα έφτασε στο ζενίθ της, ελέγχοντας άμεσα μια τεράστια περιοχή, που εκτεινόταν από τον ποταμό Ώξο[2] στη δύση ως την περιοχή της Βεγγάλης στην ανατολή, και από τους πρόποδες των Ιμαλαΐων στα βόρεια μέχρι τον ποταμό Ναρμάντα στον νότο. Ο Τσαντραγκούπτα Β΄ επέκτεινε την επιρροή του και κυβερνούσε έμμεσα την περιοχή Κουντάλα της Καρνατάκα, μέσω μιας γαμήλιας συμμαχίας με τους Καντάμπας, και κατά τη διάρκεια της 20χρονης αντιβασιλείας της κόρης του Πραμπαβατιγκούπτα, ενσωμάτωσε αποτελεσματικά το βασίλειο Βατακάκα στην αυτοκρατορία των Γκούπτα.[3][4][5]
Ο Τσαντραγκούπτα Β΄ ήταν ένας ευσεβής Βαϊσναβιστής, αλλά ανεχόταν και άλλες θρησκείες. Ο Κινέζος προσκυνητής Φαξιάν, ο οποίος επισκέφθηκε την Ινδία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, υποδηλώνει ότι ο ηγεμόνας κυβερνούσε ένα ειρηνικό και ευημερούν βασίλειο. Η θρυλική φιγούρα του Βικραμαντίτγια βασίζεται πιθανότατα στον Τσαντραγκούπτα Β΄ (μεταξύ άλλων βασιλέων), και ο γνωστός Σανσκριτικός ποιητής Καλιντάσα μπορεί να ήταν ο αυλικός ποιητής του. Τα σπήλαια του Ουνταγιαγκίρι κατασκευάστηκαν επίσης κατά τη διάρκεια της εξουσίας του.
Νομίσματα του Τσαντραγκούπτα Β΄
Η εμπρός όψη δύο νομισμάτων: τύπου "Τσάτρα" (αριστερά) και τύπου "τοξότη" (δεξιά).
Νόμισμα με το όνομα του βασιλιά σε γραφή βράχμι.
Αργυρό νόμισμα στο στυλ των ύφος Δυτικών Σατραπών (15 χλστ., 2,1 γραμ.) [13][12]
↑Becker, Catherine (2010). «Not Your Average Board: The Colossal Varāha at Erāṇ, an Iconographic Innovation». Artibus Asiae70 (1): 127. ISSN0004-3648.
↑Rhi, Ju-Hyung (1994). «From Bodhisattva to Buddha: The Beginning of Iconic Representation in Buddhist Art». Artibus Asiae54 (3/4): 223. doi:10.2307/3250056. ISSN0004-3648.
J. N. Banerjea (1982). «Vaishnavism, Saivism and Minor Sects». Στο: R. C. Mujumdar. A Comprehensive History of India. III, Part II. Indian History Congress / Orient Longmans.