Συντεταγμένες: 35°39′2.1″N 139°32′26.4″E / 35.650583°N 139.540667°E
Τσόφου | |||
---|---|---|---|
| |||
35°39′2″N 139°32′26″E | |||
Χώρα | Ιαπωνία | ||
Διοικητική υπαγωγή | Τόκιο | ||
Ίδρυση | 1 Απριλίου 1955 | ||
Διοίκηση | |||
• Δήμαρχος | Yoshiki Nagatomo (από 2002)[1] | ||
Έκταση | 21,58 km²[2][3] | ||
Πληθυσμός | 240.359 (1 Μαρτίου 2021)[4] | ||
Ζώνη ώρας | UTC+09:00 | ||
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Τσόφου (ιαπωνικά: 調布市) είναι πόλη στην δυτική πλευρά του Τόκιο της Ιαπωνίας. Ο πληθυσμός της εκτιμάται ότι είναι περί τους 238,087 κατοίκους (01/04/2021), και με πυκνότητα 11,000 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Η συνολική έκταση της πόλης είναι 21.58 τ.χλμ.[5]
Το Τσόφου είναι περίπου κεντρικά και νότια της μητροπολιτικής περιοχής του Τόκυο, περίπου 20 χιλιόμετρα δυτικά του κέντρου του Τόκυο, πάνω στο οροπέδιο Μουσασίνο μεταξύ των ποταμών Τάμα και Ιρούμα.
Μητροπολιτική περιοχή του Τόκυο
Το Τσόφου έχει ένα υγρό υποτροπικό κλίμα (κατά Κέππεν: Cfa), που χαρακτηρίζεται από θερμά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με ελαφριά έως και καθόλου χιονόπτωση. Η μέση ετήσια θερμοκρασία στο Τσόφου είναι 14.5 °C. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 1647 mm με τον Σεπτέμβρη να είναι ο πιο υγρός μήνας.Οι υψηλότερες κατά μέσο όρο θερμοκρασίες παρατηρούνται τον Αύγουστο, περίπου στους 26.0 °C, και οι χαμηλότερες τον Ιανουάριο, περίπου στους 3.1 °C.[6]
Σύμφωνα με τα στατιστικά,[7] ο πληθυσμός του Τσόφου έχει αυξηθεί ραγδαία τον τελευταία αιώνα, με ιδιαίτερα σημαντική αύξηση μεταξύ των δεκαετιών του 50 και του 60.
Έτος | Πληθυσμός |
---|---|
1920 | 8.619 |
1930 | 11,398 |
1940 | 17,825 |
1950 | 34,865 |
1960 | 68,621 |
1970 | 157,488 |
1980 | 180,548 |
1990 | 197,677 |
2000 | 204,759 |
2010 | 223,609 |
Η περιοχή του σημερινού Τσόφου κατοικέιται από την ιαπωνική παλαιολιθική εποχή, ενώ ανακαλύφθηκε μεγάλο πλήθος ευρημάτων από τις περιόδους Τζόμον, Γιαγιόι και Κοφούν. Κατά την περίοδο Νάρα, αποτέλεσαι μέρος της αρχαίας επαρχίας Μουσάσι. Κατά τη διάρκεια της περιόδου Σενγκόκου, η περιοχή ήταν συχνά αιτία διαμαχιών μεταξύ των οίκων Χοτζό και Ουεσούγκι. Κατά τη διάρκεια της περιόδου Έντο, η περιοχή άκμασε και αποτέλεσαι ταχυδρομικός σταθμός για την διαδρομή Κοσού και κέντρο για την καλλιέργεια μεταξιού. Η προέλευση του ονόματος "Chōfu - Τσόφου" προέρχεται από το γεγονός ότι επιτράπηκε η πληρωμή των φόρων να γίνεται ένταντι υφάσματος αντί ρυζιού.
Στην μετά-Μεταρρύθμιση Μεϊτζί κτηματολογική αναδιοργάνωση της 1ης Απριλίου του 1889, η πόλη της Τσόφου και το γειτονικό χωριό Τζιντάι ενσωματώθηκαν στον νομό Καναγκάβα. Ολόκληρη η περιφέρεια μεταφέρθηκε υπό τον έλεγχο της μητροπολιτικής περιοχής του Τόκυο στην 1η Απριλίου 1893. Το Τζιντάι αναβαθμίστηκε σε πόλη στις 3 Νοεμβρίου 1952, και συγχωνεύτηκε με την πόλη του Τσόφου στην 1 Απριλίου του 1955, για να δημιουργήσουν την σημερινή πόλη του Τσόφου.
Το Τσόφου έχει μορφή διακυβέρνησης αυτή του δημάρχου με δημοτικό συμβούλιο με έναν άμεσα εκλεγμένο δήμαρχο και ένα μονοκαμεραλιστικό δημοτικό συμβούλιο 28 μελών. Το Τσόφου, μαζί με την πόλη Κομάε, συνεισφέρει με 3 μέλη στο Μητροπολιτικό Συμβούλιο του Τόκυο. Σε όρους εθνικής πολιτικής, η πόλη αποτελεί μέρος της 22ης συνοικίας του Τόκυο της κάτω Βουλής του Κοινοβουλίου της Ιαπωνίας.
Το Τσόφου είναι ένα τοπικό εμπορικό κέντρο, και μία οικιστική περιοχή ("bed town" ベッドタウン, beddotaun) για το κεντρικό Τόκυο. Στην πόλη βρίσκονται , επίσης, και τα κεντρικά γραφεία της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης(Japan Aerospace Exploration Agency - JAXA).
Εταιρία Keio - Γραμμές Keiō και Keiō Sagamihara
Κολλέγια και Πανεπιστήμια:
Στις όχθες του ποταμού Ταμαγκάβα παρακολουθούν κάθε χρόνο πάνω από 300,000 επισκέπτες το Φεστιβάλ Πυροτεχνημάτων του Τσόφου.
Το Τσόφου αποτελεί ένα μεγάλο πολιτιστικό κέντρο, που αποτελείται από ομάδες, οι οποίες προσπαθούν να ενσωματώσουν τους ξένους στην κοινωνία της Ιαπωνίας, παρέχοντας δωρεάν μαθήματα ιαπωνικών, καλλιγραφίας, ανθοδετικής και καράτε.
Υπάρχει ένα πάρκο και μνημείο προς τιμή του μυθυστοριογράφου Saneatsu Mushanokōji, πρώην κάτοικου του Τσόφου.
Για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964, η πόλη φιλοξένησε μέρος των διαδρομών για τους αγώνες των 50 χιλιομέτρων βάδην και του μαραθωνίου.[8]
|