Τόσκα

Τόσκα
ΣυγγραφέαςΒικτοριέν Σαρντού
Μορφήθεατρικό έργο
ΧαρακτήρεςFloria Tosca και Mario Cavaradossi
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Τόσκα (Γαλλικά:La Tosca) είναι δράμα σε πέντε πράξεις του Βικτοριέν Σαρντού, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 24 Νοεμβρίου 1887 στο θέατρο δίπλα στην Porte Saint-Martin στο Παρίσι, από την Σάρα Μπερνάρ.

Ιστορικό του έργου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ξεκίνησε τη συγγραφή του έργου ο Σαρντού[1] βρισκόταν στο ζενίθ της καριέρας του και αυτό σήμαινε ότι είχε και ορκισμένους εχθρούς, που έκαναν τα πάντα για να τον εκθέσουν στα μάτια του κοινού. Πριν ακόμη ανέβει το έργο ο Σαρντού κατηγορήθηκε για λογοκλοπή, με αβάσιμους ισχυρισμούς. Οι αντίπαλοι του προσπάθησαν στη συνέχεια να μποϊκοτάρουν την πρώτη παράσταση με οργανωμένα γιουχαΐσματα. Αλλά και αυτό απέτυχε αφού η μεγάλη πλειοψηφία του κοινού, με βροντερό χειροκρότημα, κατέπνιξε τα γιουχαΐσματα. Την επόμενη μέρα ορισμένοι κριτικοί, εχθρικοί προς τον Σαρντού, συνέτριψαν το δράμα στις κριτικές τους, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την επιτυχία του έργου στη Γαλλία και διεθνώς.

Ο Σαρντού έγραψε δυο ρομαντικά μελοδράματα, τα δυο σημαντικότερα ήταν η Φαιδώρα (1882) και η Τόσκα, και τα δυο γράφτηκαν για τη Σάρα Μπερνάρ, τέλεια ερμηνεύτρια στους ρόλους αυτούς.[2] Το έργο διαδραματίζεται στη Ρώμη του δέκατου ένατου αιώνα την εποχή της μάχης του Μαρένγκο. Ο συγγραφέας προσφέρει μια λεπτομερή περιγραφή του ιστορικού υπόβαθρου, χωρίς να παραμελεί καμία λεπτομέρεια μέσα από τους διαλόγους των χαρακτήρων. Τα έργα του Σαρντού γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην εποχή τους, αλλά δεν έχουν αντέξει στο πέρασμα του χρόνου. Μόνο η Τόσκα δοξάστηκε, από τη στιγμή που έγινε όπερα από τον Τζάκομο Πουτσίνι.[3]

Υπόθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται τον Ιούνιο του 1800. Ο ζωγράφος Μάριο Καβαραντόσσι, εραστής της διάσημης αοιδού Τόσκα, με την κατηγορία ότι παρείχε άσυλο σε κάποιον δραπέτη, κατά διαταγή του Διευθυντή της Αστυνομίας Σκάρπια, συλλαμβάνεται και ρίχνεται στη φυλακή μέχρι την εις θάνατο καταδίκη του. Την παραμονή της εκτέλεσης η Τόσκα εκλιπαρεί τον διοικητή της Αστυνομίας να του χαρίσει τη ζωή. Εκείνος την διαβεβαιώνει πως τα όπλα των ανδρών του εκτελεστικού θα γεμίζονταν απλώς με πυρίτιδα αντί σφαιρών, με την προϋπόθεση να του δοθεί. Εκείνη υποκρίνεται ότι δέχεται την πρόταση και μόλις εξασφαλίζει την έγγραφη άδεια εξόδου που θα εξασφάλιζε και τη φυγή της με τον Μάριο φονεύει με ένα εγχειρίδιο τον Σκάρπια. Τελικά όμως ο Μάριο κατά την εκτέλεση πέφτει νεκρός από τα αληθινά πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος και η Τόσκα έξαλλη και απελπισμένη πέφτει στον Τίβερη.

Από το θέατρο στην όπερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τόσκα υπήρξε μια μεγάλη θεατρική επιτυχία σε όλη την Ευρώπη. Με βάση το δράμα του Σαρντού οι Τζακόζα και Ίλικα έγραψαν το λιμπρέτο και ο Τζάκομο Πουτσίνι συνέθεσε την μουσική της όπερας Τόσκα, σε τρεις πράξεις, η οποία ανέβηκε για πρώτη φορά στο Θέατρο Κοστάντσι της Ρώμης στις 14 Ιανουαρίου του 1900. Πολύ αργότερα ως εξαιρετική ερμηνεύτρια του πρωταγωνιστικού ρόλου αναδείχθηκε η Ελληνίδα Μαρία Κάλλας.


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Victorien Sardou». Encyclopaedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2022. 
  2. ↑ Phyllis Hartnoll και Peter Found (2000). «Βικτοριέν Σαρντού». Λεξικό του θεάτρου. Αθήνα: Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (στα ελληνικά: Εκδόσεις Νεφέλη). σελ. 582. ISBN 9602115637. 
  3. ↑ «Sardou and his La Tosca». Cambridge University Press. 4 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]