Υγραεριοφόρο πλοίο

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/01/2020.

Τα λεγόμενα υγραεριοφόρα πλοία είναι ειδικός τύπος εμπορικών πλοίων, δεξαμενόπλοια που μεταφέρουν υγροποιημένα αέρια, δηλαδή φυσικό αέριο σε υγρή μορφή (μεθάνιο-LNG) και αέρια πετρελαίου τα οποία είναι το προπάνιο και το βουτάνιο (LPG)

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα υγραεριοφόρα που ναυπηγήθηκαν στη δεκαετία του 1960, καλούμενα τότε μεθανιοφόρα, έφεραν ορθογώνιες τραπεζοειδείς δεξαμενές οι οποίες στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε σφαιροειδείς δεξαμενές, των οποίων τα άνω τμήματα υπερέχουν του κυρίου καταστρώματος του πλοίου. Ακόμα πιο σύγχρονα υγραεριοφόρα φέρουν δεξαμενές τύπου μεμβράνης (Membrane Containment System eg. GTT/No. 96) και σφαιρικού τύπου (eg Moss Rosenberg) Το πρώτο υγραεριοφόρο "Methane Pioneer" (5,034 DWT) έφυγε από τον ποταμό Calcasieu στις ακτές του κόλπου της Λουιζιάνας στις 25 Ιανουαρίου 1959. Μεταφέροντας το πρώτο φορτίο LNG στον ωκεανό, το μετέφερε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το φορτίο παραδόθηκε. Η επακόλουθη επέκταση της αγοράς αυτής, επέφερε μεγάλη επέκταση του στόλου μέχρι σήμερα, όπου γιγαντιαία υγραεριοφόρα πλοία που μεταφέρουν μέχρι και 266.000 m³ ταξιδεύουν παγκοσμίως.

Η επιτυχία του ειδικώς τροποποιημένου πλοίου Normarti, τύπου C1-M-AV1, που μετονομάστηκε σε "Methane Pioneer", οδήγησε το Συμβούλιο Αερίου και τη Conch International Methane Ltd. να παραγγείλουν δύο δομημένα υγραεριοφόρα για κατασκευή: τη "Methane Princess" και το "Methane Progress". Τα πλοία αυτά ήταν εφοδιασμένα με ανεξάρτητες δεξαμενές φορτίου αλουμινίου "Conch" και εισήλθαν στο αλγερινό εμπόριο υγροποιημένου φυσικού αερίου το 1964. Τα πλοία αυτά είχαν χωρητικότητα 27.000 κυβικών μέτρων.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, δημιουργήθηκε η ευκαιρία εξαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου από την Αλάσκα στην Ιαπωνία και το 1969 ξεκίνησε η συναλλαγή με το TEPCO και το Tokyo Gas. Δύο πλοία, το "Polar Alaska" και το "Arctic Tokyo", με χωρητικότητα 71.500 κυβικά μέτρα (2.520.000 στρέμματα), κατασκευάστηκαν στη Σουηδία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενθάρρυνε τα αμερικανικά ναυπηγεία να κατασκευάσουν μεταφορείς φυσικού αερίου και δημιουργήθηκαν συνολικά 16 πλοία LNG. Τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και οι αρχές της δεκαετίας του 1980 έφεραν την προοπτική πλοίων LNG της Αρκτικής με αρκετά σχέδια να βρίσκονται υπό μελέτη.

Με την αύξηση της χωρητικότητας φορτίου σε περίπου 143.000 κυβικά μέτρα, αναπτύχθηκαν νέα σχέδια δεξαμενών, από το "Moss Rosenberg" μέχρι το "Technigaz Mark III" και το "Gaztransport No.96".

Τα τελευταία χρόνια, το μέγεθος και η χωρητικότητα των φορέων μεταφοράς φυσικού αερίου έχει αυξηθεί σημαντικά.[1] Από το 2005, η Qatargas πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη δύο νέων κατηγοριών υγραεριοφόρων, που αναφέρονται ως "Q-Flex" και "Q-Max". Κάθε πλοίο έχει χωρητικότητα φορτίου μεταξύ 210.000 και 266.000 κυβικών μέτρων και είναι εξοπλισμένο με μονάδα ρευστοποίησης.

Μέχρι και το 2005, κατασκευάστηκαν συνολικά 203 σκάφη, εκ των οποίων 193 ήταν ακόμη σε υπηρεσία. Στα τέλη του 2016, ο παγκόσμιος ναυτιλιακός στόλος LNG αποτελούνταν από 439 σκάφη.[2] Το 2017, υπολογίζεται ότι 170 σκάφη είναι σε χρήση ανά πάσα στιγμή.[3] Στα τέλη του 2018, ο παγκόσμιος στόλος αποτελούνταν από περίπου 550 σκάφη.[4]

Μεταφορά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μεταφορά των υγραερίων γίνεται είτε σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, που για ορισμένα φθάνει τους - 250 °F, είτε σε υψηλές πιέσεις. Τούτο παρουσιάζει πολλές δυσχέρειες καθώς και ιδιαίτερους κινδύνους. Έτσι εξ αντικειμένου τα πλοία αυτά θεωρούνται λίαν επικίνδυνα σε ατυχήματα και για τον λόγο αυτό τα μέτρα ασφαλείας και οι περιορισμοί που λαμβάνονται σε αυτά είναι ιδιαίτερα σχολαστικοί, εξ ου και οι υψηλότερες αμοιβές των ναυτικών των πλοίων αυτών. Η προσέγγιση τέτοιων πλοίων επιτρέπεται μόνο σε ειδικούς προβλήτες συναφών εγκαταστάσεων που παρέχουν σε υψηλό βαθμό μέσα ασφαλείας, πρόβλεψης και αντιμετώπισης έκτακτων συνθηκών.

Εσωτερική διάταξη υγραεριοφόρου LNG

Η παγκόσμια χωρητικότητα τέτοιου τύπου πλοίων το 1976 έφθανε τους 3.380.000 κόρους κ.χ. επί της συνολικής παγκόσμιας που ήταν 372.000.000 κ.ο.χ., δηλαδή περίπου το 0,9%. Παρά ταύτα η αύξηση σε αριθμό τέτοιων πλοίων είναι μεν αργή αλλά σταθερή αφού αυξάνονται οι παγκόσμιες ανάγκες σε κατανάλωση υγραερίων, όπου μέσα σε μια μόνο δεκαετία 1960-1970 αυτή είχε διπλασιαστεί από 20 σε 42 δισεκατομμύρια κυβικούς πόδες.

Για την πληρέστερη αντίληψη της μεταφορικής ικανότητας των πλοίων αυτών σημειώνεται ότι ένα κυβικό μέτρο υγρού φυσικού αερίου αντιστοιχεί σε 600 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου σε κανονική ατμοσφαιρική πίεση. Έτσι ένα υγραεριοφόρο μεταφορικής ικανότητας, σε χωρητικότητα, 90.000 ή 120.000 κυβ.μέτρων μπορεί να μεταφέρει ανα ταξίδι περίπου 50.000.000, ή 70.000.000 κυβ.μέτρα φυσικού αερίου αντίστοιχα.

Διάκριση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις σύγχρονες θαλάσσιες μεταφορές παρατηρούνται δύο βασικοί τύποι υγραεριοφόρων πλοίων:

  1. Τα Υγραεριοφόρα φυσικού αερίου, λεγόμενα και δεξαμενόπλοια ή τάνκερς φυσικού αερίου, (Gas Tanker-LNG), εκ του Liquified Natural Gas, και
  2. Τα Υγραεριοφόρα πετρελαϊκού αερίου, λεγόμενα αντίστοιχα δεξαμενόπλοια ή τάνκερς πετρελαϊκού αερίου (Gas Tankers-LPG), εκ του Liquified Petroleum Gas.

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η χωρητικότητα των πλοίων αυτών έχει επικρατήσει να υπολογίζεται και να δηλώνεται σε κυβικά μέτρα με διεθνές σύμβολο cbm.
  • Μία από τις μεγαλύτερες πλοιοκτήτριες εταιρίες τέτοιου τύπου πλοίων στον κόσμο είναι η ελληνική εταιρία StealthGas, του Ομίλου Βαφειά, της οποίας ο στόλος αριθμεί περίπου 40 πλοία LPG, των οποίων οι όνομασίες τους, στη πλειονότητά τους, έχουν πρώτο συνθετικό τη λέξη Gas, π.χ. Gas Marathon, Gas Chios κ.λπ.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ulvestad, Marte; Overland, Indra (2012). "Natural gas and CO2 price variation: Impact on the relative cost-efficiency of LNG and pipelines". "International Journal of Environmental Studies". 69 (3): 407–426.
  2. ↑ "2017 World LNG Report" Αρχειοθετήθηκε 2020-02-10 στο Wayback Machine. (PDF). IGU(International Gas Union).
  3. ↑ Gold, Russell (7 Ιουνίου 2017). "Global market for natural gas has finally arrived". The Australian.
  4. ↑ Kravtsova, Ekaterina (15 Απριλίου 2019). "LNG transport is where the big money is". Αρχειοθετήθηκε 2021-01-22 στο Wayback Machine. Cyprus Mail.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • "Σύγχρονο ναυτιλιακό εγκυκλοπαιδικό λεξικό" - "Interbooks" Αθήνα 1977. (Δεξαμενόπλοιο/Υγραεριοφόρο) σελ.47.
  • "Maritech News" τεύχος Δεκ. 2010, (Δεξαμενόπλοιο αερίων), σελ.13.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]