Φαέθουσα

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Φαέθουσα, που σημαίνει «φεγγοβόλα», είναι γνωστά τα παρακάτω δύο διαφορετικά πρόσωπα:

  1. Θυγατέρα του θεού Ηλίου. Μαζί με την αδελφή της Λαμπετίη φύλασσαν τα ιερά κοπάδια του πατέρα της στη νήσο Θρινακία. Μητέρα τους ήταν η Νέαιρα ή η Ρόδη και αδελφός τους ο Φαέθων. Αυτή η Φαέθουσα αναφέρεται στην Οδύσσεια (μ 132).
  2. Θυγατέρα του Δαναού, αλλά όχι μία από τις 50 Δαναΐδες. Η Φαέθουσα αυτή ζευγάρωσε με τον θεό Ερμή και γέννησε από αυτόν τον Μυρτίλο, μετέπειτα γνωστό ως ηνίοχο του Οινομάου από τον μύθο του Πέλοπα.
  • Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969