Στην περιοχή τους καλλιεργούνται εσπεριδοειδή, ελιές και ελάχιστα σιτηρά.[13] Ένα μεγάλο μέρος της διοικητικής του έκτασης στα βόρεια του οικισμού καταλαμβάνεται από το κρατικό δάσος της Λεμεσού.[13]
Η περιοχή είναι διαμελισμένη από τους μικρούς παραποτάμους του ποταμού Γερμασόγειας.[13]
Το χωριό υπήρχε κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια και πολύ πιθανόν να είχε ιδρυθεί από τα Βυζαντινά χρόνια. Σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο ως Phinica, ως Einicaria και ως Emicaria σε χάρτη της περιόδου της βενετοκρατίας. Δεν είναι όμως γνωστό εάν το χωριό υπήρξε φέουδο οποιασδήποτε οικογένειας ευγενών. Ακόμη, το χωριό βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη της Αμαθούντας και πιθανόν η περιοχή να ανήκε κατά την αρχαιότητα στο βασίλειο αυτό.[13]
Για την προέλευση της ονομασίας του χωριού υπάρχουν 3 εκδοχές:
Η επικρατέστερη εκδοχή, σύμφωνα και με τους παλαιότερους κατοίκους του χωριού, είναι ότι τα Φοινικάρια δέχονταν συχνά επιδρομές ώσπου καταστράφηκαν ολοσχερώς από μεγάλη πυρκαγιά. Σε σημείο ενός χιλιομέτρου νοτιότερα του χωριού υπάρχει γραμμένη στους χάρτες περιοχή «Καμένο Χωρκό» (καμένο χωριό). Πιστεύεται ότι εκεί ήταν το παλιό χωριό «Φοινικάρια». Έτσι λοιπόν, η ονομασία του προέρχεται από το αρχαίο πουλί φοίνικας που αναγεννάτε από τις στάχτες του.[13]
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι η ονομασία του χωριού προέρχεται, προφανώς από το δέντρο φοινικιά, οπότε Φοινικάρια είναι τα μικρά δέντρα του φοίνικα. Ονομασίες προερχόμενες από το δέντρο φοινικιά συναντούνται πάρα πολλές στη Κύπρο.[13]
Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι τα Φοινικάρια κτίστηκαν από τους κατοίκους ενός παραθαλάσσιου χωρίου που σύμφωνα με μεσαιωνικούς χάρτες βρισκόταν στα ανατολικά των εκβολών του ποταμού Γερμασόγειας. Το χωρίο στους χάρτες σημειώνεται με το όνομα Einikas. Με την έναρξη των μεγάλων αραβικών επιδρομών οι κάτοικοι του χωρίου μετακινήθηκαν στην ενδοχώρα για προστασία. Αυτό το φανερώνει και ο τόπος όπου επέλεξαν να κτίσουν το χωρίο, το οποίο ακόμη και σήμερα δύσκολα εντοπίζεται. Το όνομα Einikas θα πρέπει να συνδέεται με τους αρχαίους Φοίνικες.[13]
Η κύρια εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην Παναγία τη Χρυσελεούσα. Η εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και ανάγεται στις αρχές του 19ου αιώνα. Ειδικότερα, σύμφωνα με επιγραφή, η εκκλησία πιθανότατα να οικοδομήθηκε το 1835. Ωστόσο, η ημερομηνία που μαρτυρεί η επιγραφή πιθανότατα να συμπίπτει με τα εγκαίνια της και όχι με την ανέγερση της. Πρόκειται για μια λιθόκτιστη εκκλησία φτιαγμένη από πέτρα της περιοχής. Αρχιτεκτονικά κατατάσσεται στις εκκλησίες γοτθικού ρυθμού. Η εκκλησία φαίνεται πως οικοδομήθηκε σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση χτίστηκε μέχρι τον γυναικωνίτη και στη δεύτερη φάση επεκτάθηκε μέχρι τα νότια.[32]
Στο εσωτερικό της εκκλησίας υψώνεται το επίχρυσο τέμπλο ανεκτίμητης ιστορικής αξίας. Το τέμπλο φέρει αρχαίες εικόνες μοναδικές ως προς την τεχνοτροπία. Σημαντική θέση στο εσωτερικό της εκκλησίας κατέχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, η οποία βρίσκεται στο ειδικό εικονοστάσι. Η συγκεκριμένη εικόνα φιλοτεχνήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, σαφέστερα στα 1819. Στην σκεπή της εκκλησίας υπάρχει μια προτομή, πιθανότατα κάποιου δεσπότη. Επιπρόσθετα, σώζεται ένας αρχαίος Ίωνας πάνω σ' ένα κιονόκρανο. Είναι αξιοσημείωτο πως η εκκλησία του χωριού κατατάσσεται από το Τμήμα Αρχαιοτήτων στα Μνημεία Τύπου Β΄.[32]
Από ένα βράχο στα δεξιά του ποταμού της Γερμασόγειας ρέει το αγίασμα του Αγίου Λουκά. Η πρόσβαση στο αγίασμα είναι εύκολη. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των χωριανών, στην περιοχή του Αγιάσματος υπήρχε εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά. Παλαιότερα, στο χώρο του αγιάσματος, οι πιστοί κρεμούσαν ρούχα ως αφιερώματα για τον Άγιο.[33]
Στο χωριό υπάρχει πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο το οποίο περιλαμβάνει καφετέρια, τα γραφεία του κοινοτικού συμβουλίου, παιδική χαρά και αμφιθέατρο. Υπάρχει ακόμη κοινοτική βιβλιοθήκη.[34]
Μέρος της Τεχνητής Λίμνης Γερασμόγειας βρίσκεται στα Φοινικάρια. Κατασκευάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στον ποταμό Άμαθο. Η λίμνη προσφέρεται για άθληση με κανό και ψάρεμα. Το νερό της λίμνης χρησιμοποιείται για την άρδευση των καλλιεργειών των Φοινικαριών, κυρίως των ελαιόδεντρων και των κηπευτικών.[35]