Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Φράνκα Ράμε | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Franca Rame (Ιταλικά) |
Γέννηση | 18 Ιουλίου 1929[1][2][3] Παραμπιάγκο[4][2] |
Θάνατος | 29 Μαΐου 2013[1][4][3] Μιλάνο[5][4] |
Αιτία θανάτου | εγκεφαλικό επεισόδιο |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου[6] |
Κατοικία | Μιλάνο |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2013) Βασίλειο της Ιταλίας (1929–1946) |
Ιδιότητα | ηθοποιός[7], θεατρικός συγγραφέας[7], πολιτικός[7], σεναριογράφος, συγγραφέας[7] και ηθοποιός θεάτρου[7] |
Σύζυγος | Ντάριο Φο (1954–2013) |
Τέκνα | Τζάκοπο Φο |
Γονείς | Ντομένικο Ράμε |
Αδέλφια | Ενρίκο Ράμε |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Φράνκα Ράμε (ιταλικά: Franca Rame) ήταν Ιταλίδα ηθοποιός του θεάτρου, συγγραφέας και πολιτική ακτιβίστρια.
Η Φράνκα Ράμε γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1929 στο Παραμπιάγκο της Λομβαρδίας και καταγόταν από μια οικογένεια με μεγάλη παράδοση στην τέχνη του θεάτρου.
Το 1951 έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο και λίγο αργότερα γνώρισε τον επίσης συγγραφέα και ηθοποιό Ντάριο Φο, με τον οποίον παντρεύτηκαν το 1954. Ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε ο γιος τους, ο συγγραφέας Γιάκοπο Φο.
Η Ράμε και ο Φο δούλεψαν μαζί τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο. Οι δυο τους ίδρυσαν στο Μιλάνο τη θεατρική ομάδα Ντάριο Φο - Φράνκα Ράμε. Η Ράμε ανέλαβε διοικητικό ρόλο, ενώ ήταν και πρωταγωνίστρια του θιάσου. Ο Φο είχε το ρόλο του σκηνοθέτη, του συγγραφέα και του ηθοποιού και παράλληλα σχεδίαζε τα κουστούμια και τα σκηνικά. Γνώρισαν μεγάλη λαϊκή αποδοχή αλλά πολλές φορές ήρθαν αντιμέτωποι με τη λογοκρισία.
Στη δεκαετία του 1970 άρχισε να γράφει δικά της έργα, κυρίως μονολόγους με φεμινιστικό περιεχόμενο, μεταξύ των οποίων το Grasso è bello! και το Tutta casa, letto e chiesa.
Το Μάρτιο του 1973 μια ομάδα νεοφασιστών απήγαγε τη Ράμε, οι οποίοι αφού τη βασάνισαν και τη βίασαν, την άφησαν σ’ ένα πάρκο. Η Ράμε επέστρεψε στη σκηνή δύο μήνες αργότερα με νέους αντιφασιστικούς μονολόγους. Η υπόθεση έκλεισε το 1998, καθώς αναγνωρίστηκαν οι δράστες ύστερα από κατάθεση ενός νεοφασίστα αλλά το έγκλημα είχε παραγραφεί.
Στις 19 Απριλίου 2012 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε στις 29 Μαΐου 2013, σε ηλικία 83 ετών, στο Μιλάνο όπου κηδεύτηκε στο Μνημειακό Νεκροταφείο της πόλης.
Η Ράμε υπήρξε ενεργό μέλος της Soccorso Rosso, ενός δικτύου για τη στήριξη των φυλακισμένων μελών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των οικογενειών τους.
Η Ράμε έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας (PC) το 1967. Το 2006 εξελέγη γερουσιαστής Πεδεμοντίου εκπροσωπώντας το κεντροαριστερό κόμμα Ιταλία των Αξιών (IDV – Italia dei Valori), το οποίο εγκατέλειψε δύο χρόνια αργότερα (2008) για πολιτικούς λόγους. Επίσης το 2006 προτάθηκε ως υποψήφια Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, λαμβάνοντας 24 ψήφους στην πρώτη ψηφοφορία των προεδρικών εκλογών. Το 2010 εντάχθηκε στο Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (PRC - Partito della Rifondazione Comunista).