Φρανσέσκ Τορεσκασάνα | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Francesc Torrescassana i Sallarés (Καταλανικά) |
Γέννηση | 5 Σεπτεμβρίου 1845[1] Βαρκελώνη |
Θάνατος | 1 Μαρτίου 1918[2] Βαρκελώνη |
Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Καταλανικά Ισπανικά |
Σπουδές | Escola de la Llotja |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ζωγράφος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρανσέσκ Τορεσκασάνα ι Σαλαρές (καταλαν. Francesc Torrescassana i Sallarés, 1845 – 1 Μαρτίου 1918) ήταν Καταλανός Ισπανός ζωγράφος, που ειδικευόταν στην τοπιογραφία.
Ο Τορεσκασάνα γεννήθηκε στη Βαρκελώνη και από το 1859 έως το 1865 σπούδασε στην εκεί σχολή καλών και εφαρμοσμένων τεχνών Escola de la Llotja, όπου μελέτησε με τον Ραμόν Μαρτί Αλσίνα. Το 1864 είχε ήδη την πρώτη έκθεση έργων του στην Εθνική έκθεση καλών τεχνών της Ισπανίας. Είναι πιθανό ότι έζησε για λίγο καιρό στο Παρίσι, όπου δύο έργα του παρουσιάσθηκαν στην Παγκόσμια Έκθεση το 1867. Δύο χρόνια αργότερα ο ζωγράφος ταξίδεψε μέχρι τη Διώρυγα του Σουέζ, προκειμένου να παρακολουθήσει τις τελετές των εγκαινίων και να ζωγραφίσει το πρώτο ισπανικό πλοίο να διασχίζει τη Διώρυγα.[3]
Ο Τορεσκασάνα εξέθετε συχνά έργα του στη Σάλα Παρές της Βαρκελώνης και, από το 1891, στη Γενική Έκθεση Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.[4] Η πρώτη εμφάνιση έργων του εκεί είχε καλή υποδοχή, αλλά ο μεγάλος πίνακας με ιστορικό θέμα που είχε στην έκθεση του 1894 επικρίθηκε ως υπερβολικά φιλόδοξος και «αφύσικος».[5]
Το 1910 ο Τορεσκασάνα εξελέγη αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του «Βασιλικού Καλλιτεχνικού Κύκλου της Βαρκελώνης» (Reial Cercle Artístic de Barcelona) και του ανατέθηκε η οργάνωση της καταλανικής συμμετοχής στη Διεθνή Έκθεση της Εκατονταετηρίδος, στο Μπουένος Άιρες.[6] Ο ζωγράφος πέθανε στη γενέτειρά του Βαρκελώνη σε ηλικία 72 ετών.
Σήμερα έργα του Τορεσκασάνα μπορεί να δει κάποιος στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλωνίας (MNAC), στη Βιβλιοθήκη και Μουσείο Βίκτορ Μπαλαγκέρ, στο Μουσείο Τέχνης της Χιρόνα[3] και στη συλλογή της Banco Sabadell. Ωστόσο η μεγαλύτερη συγκέντρωση πινάκων του, 34 συνολικώς, βρίσκεται στην τραπεζαρία της Κάζα Βισένς (στη Βαρκελώνη), από την προσωπική συλλογή του χρηματιστή Μανέλ Βισένς (1836-1895).[7]