Φραντζ Ντόλγκερ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Franz Dölger (Γερμανικά) |
Γέννηση | 4 Οκτωβρίου 1891[1][2][3] Kleinwallstadt[4] |
Θάνατος | 5 Νοεμβρίου 1968[1][3][5] Μόναχο[6] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[7][8] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μεσαιωνολόγος ιστορικός διδάσκων πανεπιστημίου κλασικιστής βυζαντινολόγος |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Μονάχου |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Βαυαρικό Πολιτικό Κόμμα |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών |
Βραβεύσεις | Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες Βαυαρικό Τάγμα Αξίας Μεγαλός Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με αστέρα επίτιμος διδάκτωρ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών |
Ο Φραντζ Ντόλγκερ (1891-1968) ήταν Γερμανός βυζαντινολόγος.
Ο Φραντζ Ντόλγκερ γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου του 1891. Σπούδασε κλασική φιλολογια.[9]. Η διδακτορική διατριβή του που υποβλήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1919[9] είχε τον τίτλο Πηγές και πρότυπα του ποιήματος του Μελιτηνιώτη (1919). Έγινε υφηγητής το 1926[10] με θέμα Συμβολαί εις την οικονομικήν διοίκησιν του Βυζαντίου ιδία κατά τους 10 και 11 αι.[9] και καθηγητής το 1931 στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.[11] έως το 1959[12].Από το 1928 συνεκδότης και από το 1931 εκδότης της Byzantinsche zeitschrift.[9] Στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ήλθε στο Άγιο Όρος και εργάστηκε ως ταγματάρχης.[13] Πέθανε στις 5 Νοεμβρίου 1968.[14] Ο Ντόλγκερ ήταν τακτικό, αντεπιστέλλον ή επίτιμο μέλος οκτώ Ακαδημιών (Βαυαρικής, Ρουμανικής, Βιέννης, Σόφιας, Βρετανικής, Αθηνών, Βερολίνου και Βρυξελλών) και επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίου Αθηνών, Σόφιας και Θεσσαλονίκης. Έγινε μέλος της πολιτικής τάξεως του τάγματος Pour le merite της ανώτατης επιστημονικής διακρισεως της Δυτικής Γερμανίας.[15]
Ασχολήθηκε με τους κλάδους της μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας, λόγιας και δημοτικής, της βυζαντινής γλώσσας και της βυζαντινής ορολογίας. Μελέτησε τα αυτοτελή συγγράμματα του Ιωάννη Δαμασκηνού,Ιωάννη Λυδού, Θεόδωρου Μλιτηνιώτη και Αλέξιου Μετοχίτη. Ασχολήθηκε με θέματα παιδείας, πνευματικής ιστορίας και γραμματολογίας. Τον απασχόλησε το θέμα των ξένων γλωσσών στο Βυζάντιο.[16]