Φρεντ Στόλε

Φρέντ Στόλε
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση8  Οκτωβρίου 1938[1]
Χόρσμπι[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστραλία
Ύψος190 cm Edit this on Wikidata
Βάρος93 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντισφαιριστής (από 1966)[1]
προπονητής αντισφαίρισης[2]
Περίοδος ακμής1966 - 1976
Οικογένεια
ΤέκναSandon Stolle
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔιεθνής Αίθουσα Φήμης της Αντισφαίρισης (1985)[3]
Australian Sports Medal
Αξιωματικός του Τάγματος της Αυστραλίας (26  Ιανουαρίου 2005)[4]
Philippe Chatrier Award (2020)[5]
Australian Tennis Hall of Fame[6]
δεδομένα

Ο Φρέντερικ Σίδνεϊ "Φρεντ" Στόλε (αγγλικά: Frederick Sydney Stolle, 8 Οκτωβρίου 1938) είναι Αυστραλός πρώην αντισφαιριστής και σχολιαστής. Γεννήθηκε στο Χόρσμπι της Νέας Νότιας Ουαλίας, είναι ο πατέρας του πρώην επίσης πρωταθλητή της αντισφαίρισης Σάντον Στόλε.

Ο Στόλε στο μονό είναι αξιοσημείωτος για το γεγονός ότι είναι ο μόνος άνδρας παίκτης στην ιστορία που έχασε και τους πρώτους πέντε τελικούς τουρνουά Γκραντ σλαμ όπου αγωνίστηκε. Ωστόσο κέρδισε δύο πρωταθλήματα τουρνουά Γκραντ σλαμ, το γαλλικό πρωτάθλημα του 1965 και το πρωτάθλημα των ΗΠΑ το 1966.[7]. Στο Γουίμπλεντον και στο Αυστραλιανό όπεν τελείωσε ως φιναλίστ σε αυτά τα τουρνουά και έχασε τον συμπατριώτη του Ρόι Έμερσον στους τέσσερις από αυτούς. Ο Lance Tingay της The Daily Telegraph κατέταξε τον Στόλε ως Νο 2 στον κόσμο το 1966[8].

Ο Στόλε στο διπλό κέρδισε δέκα τίτλους Γκραντ σλαμ, με συνεργάτες τον Μπομπ Χιούιτ σε 4 τίτλους, τον Ρόι Έμερσον σε 4 τίτλους, και τον Κεν Ρόουζγουολ σε 2 τίτλους. Επιπλέον ο Στόλε κέρδισε 7 τίτλους στο μεικτό.

Ως μέλος της αυστραλιανής ομάδας του κυπέλλου Ντέιβις, ο Στόλε με την εθνική Αυστραλίας κέρδισε τον τίτλο το 1964, 1965 και 1966[9] 1965 and 1966.[10]. Το 1964 οι Στόλε και Έμερσον έφυγαν από την εθνική ομάδα για να πάνε σε μια ξενάγηση στο εξωτερικό ενώ Ομοσπονδία αντισφαίρισης της Αυστραλίας ζητούσε να να παραμείνουν στην Αυστραλία μέχρι τον Απρίλιο[11].

Ο Στόλε έγινε επαγγελματίας το 1966[12] και ως επαγγελματίας κέρδισε δύο απλά και 13 τίτλους στα διπλά. Κέρδισε περίπου 500.000 δολάρια ΗΠΑ σε χρηματικά έπαθλα στην σταδιοδρομία του. Το 1961 στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείου έχασε στον τελικό του απλού από τον Μπομπ Χιούιτ και με τον ίδιο συμπαίκτη κέρδισαν το διπλό[13].

Ο Στόλε προπονούσε τον Βίτας Γερουλάτις από το 1977 μέχρι το 1983. Για πολλά χρόνια ήταν σχολιαστής για το κανάλι CBS και άλλες εκπομπές αντισφαίρισης. Σήμερα παραμένει σχολιαστής για τα τουρνουά Γκραντ σλαμ και το κανάλι Fox Sports της Αυστραλίας και το Nine Network. Σχολιάζει επίσης το Κύπελλο Χόπμαν για το One HD.

Για τη συμβολή του στο άθλημα της αντισφαίρισης εισήχθη στη Διεθνή αίθουσα της φήμης το 1985[14]. Το 1988 εισήχθη στο Αθλητικό Hall of Fame της Αυστραλίας[15]. Έλαβε το αθλητικό μετάλλιο της Αυστραλίας το 2000 και Αξιωματικός του Τάγματος της Αυστραλίας το 2005[16][17].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Lance Tingay: «100 years of Wimbledon» (Αγγλικά) Guinness Superlatives. London Borough of Enfield. 1977. σελ. 206.
  2. ↑ Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 649. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
  3. ↑ Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 648. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
  4. ↑ (Αγγλικά) Australian Honours Search Facility. honours.pmc.gov.au/honours/awards/1057578.
  5. ↑ www.itftennis.com/en/about-us/itf-events/itf-world-champions-awards/chatrier-award/. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2023.
  6. ↑ artsandculture.google.com/story/australian-tennis-hall-of-fame-tennis-australia/-wWRj7NgH4tbKw. Ανακτήθηκε στις 22  Νοεμβρίου 2023.
  7. ↑ Frank Deford (19 September 1966). «A forgotten Aussie refreshes the memory». Sports Illustrated 25 (12): 105–109. https://www.si.com/vault/1966/09/19/616920/a-forgotten-aussie-refreshes-the-memory. 
  8. ↑ «Stolle ranked second». The Sydney Morning Herald: σελ. 25. 5 October 1966. https://news.google.com/newspapers?id=ggxiAAAAIBAJ&sjid=q-YDAAAAIBAJ&dq=stolle%20ranked%20second&pg=2601%2C1544591. 
  9. ↑ Frank Deford (5 October 1964). «Failure of a Winning Formula». Sports Illustrated 21 (14): 30–31. https://www.si.com/vault/issue/43198/44/2. 
  10. ↑ Ernest Shirley (10 January 1966). «¡Olé! Manolo—a little bit too late». Sports Illustrated 24 (2): 48–49. https://www.si.com/vault/1966/01/10/619110/ol-manoloa-little-bit-too-late. 
  11. ↑ John Lovesey (13 July 1964). «The Outcasts Are Counted In». Sports Illustrated 21 (2): 22,25. https://www.si.com/vault/1964/07/13/608312/the-outcasts-are-counted-in. 
  12. ↑ «Fred Stolle: Career match record». thetennisbase.com. Tennis Base. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2017. 
  13. ↑ Ελευθέριου Σκιαδά, 100 χρόνια Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών 1895-1995, Μικρός Ρωμηός Ε.Π.Ε., ISBN 960-85466-2-1, σελ. 455
  14. ↑ «Tennis Hall of Fame – Fred Stolle». Newport International Tennis Hall of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2012. 
  15. ↑ «Fred Stolle AO». Sport Australia Hall of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2013. 
  16. ↑ «STOLLE, Frederick Sydney, AO». It's an Honour. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2013. 
  17. ↑ «Staale, Fred: Australian Sports Medal». It's an Honour. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2013.