Χιλάρι Κοπρόφσκι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Hilary Koprowski (Πολωνικά) |
Γέννηση | 5 Δεκεμβρίου 1916[1][2][3] Βαρσοβία[4] |
Θάνατος | 11 Απριλίου 2013[5][1][2] Φιλαδέλφεια |
Αιτία θανάτου | πνευμονία |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Πολωνία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[6] |
Εκπαίδευση | διδακτορικό δίπλωμα |
Σπουδές | Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας Μουσικό Πανεπιστήμιο «Φρεντερίκ Σοπέν»[7] Εθνική Ακαδημία της Αγίας Καικιλίας[8] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιολόγος ανοσολόγος ιατρός[9] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ιρένα Κοπρόφσκα |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Λεγεώνα της Τιμής Πρόγραμμα Φουλμπράιτ Τάγμα του Χαμόγελου Αξιωματικός του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (25 Ιουλίου 1994)[10] Διοικητής με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (12 Μαΐου 1998)[11] Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (13 Ιουλίου 2007)[11] Andrzej Drawicz Award (2005)[12] Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) (2018) Μετάλλιο Τζον Σκοτ (1990)[13] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χιλάρι Κοπρόφσκι (πολωνικά: Hilary Koprowski) (5 Δεκεμβρίου 1916 – 11 Απριλίου 2013) ήταν Πολωνός-Αμερικανός ιολόγος και ανοσολόγος, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και παρουσίασε το πρώτο αποτελεσματικό εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας στον κόσμο. Έγραψε ή συνέγραψε περισσότερες από 875 επιστημονικές εργασίες και συνεπιμελήθηκε αρκετά επιστημονικά περιοδικά.
Ο Κοπρόφσκι έλαβε πολλές ακαδημαϊκές τιμές και εθνικά παράσημα, όπως το βελγικό Βασιλικό Τάγμα του Λέοντος, τα γαλλικά Εθνικό Τάγμα της Αξίας και Λεγεώνα της Τιμής, το φινλανδικό Τάγμα του Λέοντος και το Τάγμα της Αξίας της Δημοκρατίας της Πολωνίας.
Ο Κοπρόφσκι έγινε στόχος κατηγοριών στον Τύπο σχετικά με την «υπόθεση του AIDS για το εμβόλιο πολιομυελίτιδας δια του στόματος», η οποία υποστήριξε ότι η πανδημία του AIDS προήλθε από εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας όπως του Κοπρόφσκι. Αυτός ο ισχυρισμός έχει εδώ και καιρό διαψευσθεί από στοιχεία που δείχνουν ότι ο ιός HIV-1 εισήχθη στους ανθρώπους πριν από τη διεξαγωγή των δοκιμών του για το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας στην Αφρική.[14] Η υπόθεση διευθετήθηκε εξωδικαστικά με επίσημη απολογία από το περιοδικό Rolling Stone.[15]
Η Χιλάρι Κοπρόφσκι γεννήθηκε στη Βαρσοβία, σε μια μορφωμένη, αφομοιωμένη εβραϊκή οικογένεια.[16][17] Οι γονείς του γνωρίστηκαν το 1906 όταν ο Πάβεου Κοπρόφσκι (1882–1957) υπηρετούσε στον Αυτοκρατορικό Ρωσικό Στρατό και μετακόμισαν στη Βαρσοβία αμέσως μετά τον γάμο τους το 1912.[18] Η μητέρα του, Σόνια (το γένος Μπέρλαντ, 1883–1967), ήταν οδοντίατρος από το Μπερντίτσιβ.[19][20] Ο Χιλάρι Κοπρόφσκι παρακολούθησε το Λύκειο «Μικόουαϊ Ρέι» της Βαρσοβίας και από τα 12 του χρόνια πήρε μαθήματα πιάνου στο Ωδείο της Βαρσοβίας. Έλαβε πτυχίο ιατρικής από το Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας το 1939. Έλαβε επίσης πτυχία μουσικής από το Ωδείο της Βαρσοβίας και, το 1940, από το Ωδείο Σάντα Σεσίλια στη Ρώμη. Υιοθέτησε την επιστημονική έρευνα ως έργο της ζωής του, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μουσική και συνέθεσε πολλά μουσικά έργα. Τον Ιούλιο του 1938, ενώ ήταν στην ιατρική σχολή, ο Κοπρόφσκι παντρεύτηκε την Ιρένα Γκράσμπεργκ.[21]
Το 1939, μετά την γερμανική εισβολή στην Πολωνία, ο Κοπρόφσκι και η σύζυγός του εγκατέλειψαν τη χώρα, χρησιμοποιώντας τις επιχειρηματικές επαφές της οικογένειας Κοπρόφσκι στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Ο Χιλάρι πήγε στη Ρώμη, όπου πέρασε ένα χρόνο σπουδάζοντας πιάνο στο Ωδείο Σάντα Σεσίλια, ενώ η Ιρένα πήγε στη Γαλλία, όπου γέννησε το πρώτο τους παιδί, τον Κλωντ Κοπρόφσκι, και εργάστηκε ως θεράπων ιατρός σε ένα ψυχιατρείο.[22]
Καθώς πλησίαζε η εισβολή στη Γαλλία το 1940, η Ιρένα και το βρέφος διέφυγαν από τη Γαλλία μέσω Ισπανίας και Πορτογαλίας - όπου η οικογένεια Κοπρόφσκι επανενώθηκε - στη Βραζιλία, όπου ο Κοπρόφσκι εργάστηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο για το Ίδρυμα Ροκφέλερ. Το πεδίο της έρευνάς του για αρκετά χρόνια ήταν η εύρεση ενός εμβολίου κατά του κίτρινου πυρετού. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Κοπρόφσκι εγκαταστάθηκαν στο Περλ Ρίβερ της Νέας Υόρκης, όπου ο Χιλάρι προσλήφθηκε ως ερευνητής για τα Lederle Laboratories, το φαρμακευτικό τμήμα της American Cyanamid. Εκεί ξεκίνησε τα πειράματά του κατά της πολιομυελίτιδας, τα οποία τελικά οδήγησαν στη δημιουργία του πρώτου από του στόματος εμβολίου πολιομυελίτιδας. Ο Κοπρόφσκι υπηρέτησε ως διευθυντής του Ινστιτούτου Ουίσταρ, 1957–91, κατά τη διάρκεια της οποίας το Ουίσταρ πέτυχε διεθνή αναγνώριση για την έρευνα εμβολίων του και έγινε Κέντρο Καρκίνου του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου.
Ο Κοπρόφσκι πέθανε στις 11 Απριλίου 2013, σε ηλικία 96 ετών,[23][24] στο Ουίνγουντ, κοντά στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια, από πνευμονία.[25]
Ο Χιλάρι Κοπρόφσκι και η εκλιπούσα σύζυγός του είχαν δύο γιους, τον Κλωντ (γεννημένος στο Παρίσι, 1940) και τον Κρίστοφερ (γεννημένος το 1951). Ο Κλωντ Κοπρόφσκι είναι συνταξιούχος ιατρός. Ο Κρίστοφερ Κοπρόφσκι είναι ιατρός πιστοποιημένος σε δύο ειδικότητες, τη νευρολογία και τη ραδιοογκολογία. Είναι πρώην πρόεδρος του τμήματος ακτινολογικής ογκολογίας στο Νοσοκομείο Χριστιάνα στο Ντέλαγουερ.[26]
Ενώ ήταν στα Lederle Laboratories,[23] ο Κοπρόφσκι δημιούργησε ένα πρώιμο εμβόλιο πολιομυελίτιδας, βασισμένο σε έναν από του στόματος χορηγούμενο εξασθενημένο ιό της πολιομυελίτιδας. Κατά την έρευνα ενός πιθανού εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας, είχε επικεντρωθεί σε ζωντανούς ιούς που είχαν εξασθενήσει (κατέστησαν μη λοιμογόνοι) παρά σε νεκρούς ιούς (ο τελευταίος έγινε η βάση για το ενέσιμο εμβόλιο που αναπτύχθηκε στη συνέχεια από τον Τζόνας Σολκ).
Ο Κοπρόφσκι θεώρησε το ζωντανό εμβόλιο ως πιο ισχυρό, δεδομένου ότι εισχωρούσε απευθείας στον εντερικό σωλήνα και μπορούσε να παρέχει δια βίου ανοσία, ενώ το εμβόλιο του Σολκ απαιτούσε ενισχυτικά εμβόλια. Επίσης, η χορήγηση ενός εμβολίου από το στόμα είναι εύκολη, ενώ η ένεση απαιτεί ιατρικές εγκαταστάσεις και είναι πιο ακριβή.
Ο Κοπρόφσκι ανέπτυξε το εμβόλιο του κατά της πολιομυελίτιδας εξασθενώντας τον ιό στα εγκεφαλικά κύτταρα ενός αρουραίου, του Sigmodon hispidus, ενός είδους του Νέου Κόσμου που είναι ευαίσθητο στην πολιομυελίτιδα.[23] Χορήγησε το εμβόλιο στον εαυτό του τον Ιανουάριο του 1948 και, στις 27 Φεβρουαρίου 1950, σε 20 παιδιά στο Letchworth Village, ένα σπίτι για άτομα με ειδικές ανάγκες στην Κομητεία Ρόκλαντ της Νέας Υόρκης. 17 από τα 20 παιδιά ανέπτυξαν αντισώματα κατά του ιού της πολιομυελίτιδας - τα άλλα 3 προφανώς είχαν ήδη αντισώματα - και κανένα από τα παιδιά δεν παρουσίασε επιπλοκές. Μέσα σε 10 χρόνια, το εμβόλιο χρησιμοποιήθηκε σε τέσσερις ηπείρους.
Η πρώιμη εργασία του Άλμπερτ Σέιμπιν με το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας εξασθενημένου ζωντανού ιού αναπτύχθηκε από τον εξασθενημένο ιό της πολιομυελίτιδας που είχε λάβει ο Σέιμπιν από τον Κοπρόφσκι.
Εκτός από την εργασία του για το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, ο Κοπρόφσκι (μαζί με τους Στάνλεϊ Πλότκιν και Ταντέους Βίκτορ) έκανε σημαντική δουλειά σε ένα βελτιωμένο εμβόλιο κατά της λύσσας.[24] Η ομάδα ανέπτυξε το εμβόλιο HDCV κατά της λύσσας τη δεκαετία του 1960 στο Ινστιτούτο Ουίσταρ. Αδειοδοτήθηκε για χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1980.[27]
Ο Βρετανός δημοσιογράφος Έντουαρντ Χούπερ δημοσίευσε μια υπόθεση ότι η έρευνα του Κοπρόφσκι για ένα εμβόλιο πολιομυελίτιδας στο Βελγικό Κονγκό στα τέλη της δεκαετίας του 1950 μπορεί να προκάλεσε την άνθηση του AIDS.
Η υπόθεση του OPV AIDS έχει, ωστόσο, απορριφθεί σε μεγάλο μέρος της ιατρικής κοινότητας και αντικρούεται από τουλάχιστον ένα άρθρο στο περιοδικό Nature, το οποίο ισχυρίζεται ότι ο ιός της ομάδας Μ HIV-1 προήλθε από την Αφρική 30 χρόνια πριν από τη διεξαγωγή των δοκιμών OPV.[14] Το περιοδικό Science διέψευσε τους ισχυρισμούς του Χούπερ, γράφοντας: «[Δεν] μπορεί να ειπωθεί με σχεδόν πλήρη βεβαιότητα ότι η μεγάλη δοκιμή του εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας... δεν ήταν η προέλευση του AIDS».[28]
Ο Κοπρόφσκι απέρριψε τον ισχυρισμό, με βάση τη δική του ανάλυση. Σε μια ξεχωριστή δικαστική υπόθεση, κέρδισε ένα συμβολικό ποσό 1 $ σε αποζημίωση, σε μια αγωγή συκοφαντικής δυσφήμισης κατά του Rolling Stone, η οποία είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο που επαναλάμβανε παρόμοιους ψευδείς ισχυρισμούς.[29] Μια ταυτόχρονη αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση που άσκησε ο Κοπρόφσκι κατά του Associated Press διευθετήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα. Οι όροι του διακανονισμού δεν αποκαλύφθηκαν δημόσια.[30]
Οι αρχικές αναφορές του Κοπρόφσκι από το 1960 έως το 1961 που περιγράφουν λεπτομερώς μέρος της εκστρατείας εμβολιασμού του στο Βελγικό Κονγκό είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.