Χιλάρι Μινκ
Ο Χιλάρι Μινκ (πολωνικά: Hilary Minc) (24 Αυγούστου 1905, Καζίμιες Ντόλνι – 26 Νοεμβρίου 1974, Βαρσοβία) ήταν Πολωνός οικονομολόγος και κομμουνιστής πολιτικός, με εξέχουσα θέση στη σταλινική Πολωνία.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μινκ γεννήθηκε σε μια εβραϊκή οικογένεια της μεσαίας τάξης. Οι γονείς του ήταν ο Όσκαρ Μινκ και η Στεφάνια, το γένος Φάγερσταϊν.[5] Το 1921, ο Μινκ εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας, το οποίο αργότερα εξαλείφθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνής πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σπούδασε νομική και οικονομικά στην Πολωνία και τη Γαλλία, όπου απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα πριν αποβληθεί από τις αρχές το 1928. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εξορίστηκε στη Σοβιετική Ένωση, όπου συμμετείχε στην ίδρυση και τις δραστηριότητες της Ένωσης Πολωνών Πατριωτών. Ως αξιωματικός του Πολωνικού Λαϊκού Στρατού, πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο και έλαβε στρατιωτικά παράσημα, συμπεριλαμβανομένου του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας. Μεταξύ 1944 και 1956, ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος (ΠΕΚ) και στη συνέχεια του Ενιαίου Εργατικού Κόμματος Πολωνίας (ΕΕΚΠ).
Ο Μινκ ήταν κορυφαίο μέλος του πολιτικού μηχανισμού του Μπολέσουαφ Μπιέρουτ από το 1948, μαζί με τον Γιάκουμπ Μπέρμαν. Υπηρέτησε ως υπουργός βιομηχανίας και εμπορίου και αναπληρωτής πρωθυπουργός για οικονομικές υποθέσεις κατά τη σταλινική περίοδο στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας (μέχρι το 1956). Αν και κύρια ευθύνη του ήταν η οικονομία, συμμετείχε πρόθυμα στις πολιτικές καταστολές αυτής της περιόδου. Ο Μινκ συμμετείχε στις συναντήσεις του Βουαντίσουαφ Γκομούουκα με τον Ιωσήφ Στάλιν στο Κρεμλίνο. Ο Στάλιν ανέθεσε προσωπικά τον Μινκ πρώτα στο Υπουργείο Βιομηχανίας και στη συνέχεια στο Υπουργείο Μεταφορών της Πολωνίας το 1949.[6] Ο Μινκ ήταν ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες του Εξαετούς Σχεδίου της Πολωνίας, που εφαρμόστηκε το 1950. Η σύζυγός του, Γιούλια, ήταν αρχισυντάκτρια του Πολωνικού Πρακτορείου Τύπου μέχρι το 1954.
Σε μια εορτή στο Βρότσλαβ για τις λεγόμενες Ανακτημένες Περιοχές, ο Μινκ επικρότησε την κατάκτηση της πλήρως εξοπλισμένης προηγουμένως γερμανικής γης με τα υπολείμματα του γερμανικού πληθυσμού και διακήρυξε το δικαίωμα της κυβέρνησής του να εκκαθαρίσει τους υπόλοιπους Γερμανούς με κατάλληλες μεθόδους.[7]
Το 1956, κατά τη διάρκεια του Πολωνικού Οκτώβρη, ο Μινκ απομακρύνθηκε από το Πολιτικό Γραφείο καθώς και από τη θέση του ως αναπληρωτής πρωθυπουργός. Το 1959 εκδιώχθηκε εντελώς από το ΕΕΚΠ. Πέθανε το 1974 και κηδεύτηκε με πλήρεις στρατιωτικές και κομματικές τιμές στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 bs
.sejm .gov .pl /F?func=find-acc&acc _sequence=000012856&find _code=SYS&local _base=ARS10. - ↑ 2,0 2,1 psb.18400.1.
- ↑ (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. no2003104642. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Helsingin Sanomat» (Φινλανδικά) Sanoma Media Finland. Ελσίνκι. 30 Απριλίου 1948. σελ. 12.
- ↑ Schatz, Jaff (1991). The Generation: The Rise and Fall of the Jewish Communists of Poland. University of California Press. σελ. 369. ISBN 9780520071360.
- ↑ Andrzej Werblan, New Evidence on Poland in the Early Cold War, "Conversation between Władysław Gomułka and Stalin on 14 November 1945".
- ↑ R. M. Douglas (2012). Orderly and Humane. The Expulsion of the Germans after the Second World War. Yale University Press. σελίδες 258.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Άντζεϊ Βαλίτσκι, Γνήσιοι φανατικοί (μια κριτική για το βιβλίο της Τερέσα Τοράνσκα "Them": Stalin's Polish Puppets, The New York Times, 17 Μαΐου 1987).
