Χλωροφόρος ο εικονικός

Χλωροφόρος ο εικονικός
Chlorophorus figuratus
Χλωροφόρος ο εικονικός Chlorophorus figuratus
Χλωροφόρος ο εικονικός
Chlorophorus figuratus
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Αρθρόποδα(Arthropoda)
Ομοταξία: Έντομα (Insecta)
Τάξη: Κολεόπτερα (Coleoptera)
Οικογένεια: Cerambycidae
Υποοικογένεια: Cerambycinae
Γένος: Χλωροφόρος (Chlorophorus)
Είδος: C. figuratus
Διώνυμο
Chlorophorus figuratus (Χλωροφόρος ο εικονικός)
Scopoli 1763

Ο Χλωροφόρος ο εικονικός (Chlorophorus figuratus) είναι κολεόπτερο από την οικογένεια Cerambycidae και την υποοικογένεια Cerambycinae. Από τα δεκατρία ευρωπαϊκά είδη του γένους Χλωροφόρος (Chlorophorus)[1] εκτός τον Χλωροφόρος ο εικονικός [2] συναντάμε στην Ελλάδα και τον Chl. aegyptiacus [3], τον Chl. glabromaculatus [4] τον Chl. hungaricus[5] τον Chl. sartor [6] τον Chl. trifasciatus[7] και τον Chl. varius [8].

Χαρακτηριστικά του ακμαίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έντομο αποκτά μήκος επτά μέχρι δεκατρία χιλιοστά. Το σώμα είναι κυλινδρικό και επίμηκες. Με εξαίρεση τις άσπρες λωρίδες και βούλες στα έλυτρα ολόκληρο το κολεόπτερο είναι μαύρο.

Οι οφθαλμοί είναι νεφροειδείς. Οι κεραίες είναι νηματοειδείς. Δεν φτάνουν στην οπίσθια άκρη των ελύτρων. Εκφύονται μεταξύ των οφθαλμών και κοντά σε αυτούς.

Το πρόνωτο είναι ωοειδές και περίπου το ίδιο φαρδύ με τα έλυτρα. Το τρίχωμα του είναι ανοιχτό, όρθιο, λεπτό και μακρύτριχο (Εικόνα 1). Τα έλυτρα είναι κομμένα στις οπίσθιες άκρες και στην πλευρική γωνία έχουν από ένα δόντι (Εικόνα 3). Έχουν δύο άσπρες λωρίδες. Η πρώτη λωρίδα αρχίζει στον θυρεό, διατρέχει κατά μήκος τη ραφή και μετά κάμπτεται προς τις πλευρές. Η δεύτερη λωρίδα είναι πιο παχιά. Διατρέχει την τελευταία τρίτη όρθια στην ραφή των ελύτρων. Οι οπίσθιες άκρες των ελύτρων επίσης είναι άσπρες. Κοντά στους ώμους συναντούμε από μια λευκή βουλα.

Η προνύμφη αναπτύσσεται σε διάφορα φυλλοβόλα δέντρα (βελανιδιά, αχλαδιά, φτελιά, καστανιά και άλλα) σε άρρωστα ή νεκρά κλαδιά. Ο βιολογικός κύκλος διαρκεί δύο χρόνια. Το ακμαίο γίνεται ορατό κατά μακρύ χρονικό διάστημα, εμφανιζόμενο το Μάιο και παραμένοντας μέχρι τον Αύγουστο.

Γεωγραφική εξάπλωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο χώρος διαμονής του Χλωροφόρος ο εικονικός εξαπλώνεται στην Ευρώπη από την Ισπανία, μέχρι τη Φινλανδία. Το έντομο λείπει όμως στη Μεγάλη Βρετανία, Νορβηγία και Σουηδία. Προς τα ανατολικά το κολεόπτερο εξαπλώνεται μέχρι την Ελλάδα και την Τουρκία.[2]

Εικ.1: Από μπροστά Εικ.2: Από την πλευρά
Εικ.3: Οπίσθια άκρη του σώματος από πάνω δόντι στην έξω γωνία του ελύτρου (βέλος)
Εικ.3: Οπίσθια άκρη του σώματος από πάνω
δόντι στην έξω γωνία του ελύτρου (βέλος)
Εικ.1: Από μπροστά Εικ.2: Από την πλευρά Εικ.3: Οπίσθια άκρη του σώματος από πάνω
δόντι στην έξω γωνία του ελύτρου (βέλος)
  • H. Freude, K. W. Harde, G. A. Lohse: Die Käfer Mitteleuropas, Bd. 9. Spektrum Akademischer Verlag in Elsevier, München 1966, ISBN 3-827-40683-8
  • Adolf Horion: Faunistik der mitteleuropäischen Käfer, Bd. XII. Überlingen-Bodensee 1974
  1. «Fauna Europaea, ευρωπαϊκά είδη του γένους Chlorophorus». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2010. 
  2. 2,0 2,1 Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. figuratus[νεκρός σύνδεσμος]
  3. «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. aegyptiacus». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2010. 
  4. Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. glabromaculatus[νεκρός σύνδεσμος]
  5. Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. hungaricus[νεκρός σύνδεσμος]
  6. «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. sartor». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2010. 
  7. «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. trifasciatus». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2010. 
  8. «Fauna Europaea, ταξινόμηση και γεωγραφική εξάπλωση του είδους Ch. varius». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2010.