Χριστιανισμός στην Τουρκία

Τούρκοι Χριστιανοί
Türkiye Hristiyanları
Συνολικός πληθυσμός
εκτ. 200.000–320.000[1][2]
Θρησκείες
Χριστιανισμός (Καθολική Εκκλησία, Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες, Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας, Προτεσταντισμός)
Γλώσσες
Τουρκικά, Ελληνικά, Εκκλησιαστικά Λατινικά, Ελληνιστική Κοινή, Αρμενικά, Συριακά, Αραβικά, Ρωσικά, Γεωργιανά, Αγγλικά, Γερμανικά, Κορεατικά, Περσικά
Ελληνορθόδοξες μητροπόλεις στη Μικρά Ασία, περί το 1880.

Ο χριστιανισμός στην Τουρκία έχει μακρά ιστορία που χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. Στη σύγχρονη εποχή, το ποσοστό των Χριστιανών στην Τουρκία έχει μειωθεί από 20–25 τοις εκατό το 1914, σε 3–5,5 τοις εκατό το 1927, σε 0,3–0,4% σήμερα[3][4] που μεταφράζεται περίπου σε 200.000–320.000 ακολούθους.[5]

Αυτό οφείλεται σε γεγονότα που είχαν σημαντικό αντίκτυπο στη δημογραφική διάρθρωση της χώρας, όπως ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η γενοκτονία των πιστών της Συριακής Εκκλησίας, των Ασσυρίων, των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Χαλδαίων, η ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας,[6] και η μετανάστευση των χριστιανών (όπως των Ασσυρίων, Ελλήνων, Αρμενίων κ.λπ.) σε ξένες χώρες (κυρίως στην Ευρώπη και την Αμερική) που ξεκίνησε στην πραγματικότητα στα τέλη του 19ου αιώνα και κέρδισε ρυθμό το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, ειδικά κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.[7][8] Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 200.000-320.000 άτομα με διαφορετικές χριστιανικές ομολογίες, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 0,3-0,4% του πληθυσμού της Τουρκίας,[3][4] συμπεριλαμβανομένων περίπου 80.000 Ανατολίτικων Ορθοδόξων,[9] 35.000 Καθολικών,[10] 18.000 Ελλήνων της Αντιόχειας,[11] 5.000 Ελληνορθοδόξων[9] και 8.000 Προτεστάντων. Υπάρχει επίσης μια μικρή ομάδα εθνοτικών Ορθοδόξων Χριστιανών Τούρκων (που ζουν κυρίως στην Κωνσταντινούπολη ή τη Σμύρνη) οι οποίοι ακολουθούν την Ελληνορθόδοξη ή τη Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία και επιπροσθέτως Προτεστάντες Τούρκοι που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες σχετικά με την κοινωνική αποδοχή αλλά και ιστορικές αξιώσεις σε εκκλησίες ή περιουσίες στη χώρα επειδή προέρχονται από πρόσφατους προσηλυτισμούς από μουσουλμανικές τουρκικές καταγωγές (και όχι από εθνοτικές μειονότητες).[12] Οι εθνοτικά Τούρκοι Προτεστάντες αριθμούν περίπου σε 7.000-8.000.[13][14] Το 2009 υπήρχαν 236 εκκλησίες ανοιχτές για λατρεία στην Τουρκία.[15] Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη από τον 4ο αιώνα.[16][17][12]

  1. [1] Αρχειοθετήθηκε 4 June 2011 στο Wayback Machine. (in εβραϊκή)
  2. [2] Αρχειοθετήθηκε September 28, 2018, στο Wayback Machine. (in εβραϊκή)
  3. 3,0 3,1 «The Global Religious Landscape». ResearchGate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2019. 
  4. 4,0 4,1 «Religions». Central Intelligence Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιουνίου 4, 2011. Ανακτήθηκε στις Φεβρουαρίου 9, 2013. 
  5. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021. 
  6. Chapter The refugees question in Greece (1821–1930) in "Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας", ΟΕΔΒ ("Topics from Modern Greek History"). 8th edition (PDF). Nikolaos Andriotis. 2008. 
  7. «'Editors' Introduction: Why a Special Issue?: Disappearing Christians of the Middle East» (PDF). Editors' Introduction. 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Μαΐου 11, 2013. Ανακτήθηκε στις Ιουνίου 11, 2013. 
  8. Içduygu, Ahmet; Toktas, Şule; Ali Soner, B. (1 February 2008). «The politics of population in a nation-building process: emigration of non-Muslims from Turkey». Ethnic and Racial Studies 31 (2): 358–389. doi:10.1080/01419870701491937. https://www.academia.edu/761694. 
  9. 9,0 9,1 «Foreign Ministry: 89,000 minorities live in Turkey». Today's Zaman. 15 Δεκεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2011. 
  10. «Statistics by Country». www.catholic-hierarchy.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Δεκεμβρίου 18, 2016. Ανακτήθηκε στις Φεβρουαρίου 18, 2015. 
  11. «Christen in der islamischen Welt – Aus Politik und Zeitgeschichte» (PDF). 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Μαΐου 2, 2014. Ανακτήθηκε στις Ιουνίου 11, 2013. 
  12. 12,0 12,1 «Turkish Protestants still face "long path" to religious freedom». www.christiancentury.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Οκτωβρίου 17, 2014. Ανακτήθηκε στις Νοεμβρίου 3, 2014. 
  13. «International Institute for Religious Freedom: Single Post». Iirf.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιουλίου 8, 2015. Ανακτήθηκε στις Αυγούστου 11, 2015. 
  14. Johnstone, Patrick; Miller, Duane Alexander (2015). «Believers in Christ from a Muslim Background: A Global Census». Interdisciplinary Journal of Research on Religion 11: 17. https://www.academia.edu/16338087. Ανακτήθηκε στις October 20, 2015. 
  15. «Life, Culture, Religion». Official Tourism Portal of Turkey. 15 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  16. William G. Rusch (2013). The Witness of Bartholomew I, Ecumenical Patriarch. Wm. B. Eerdmans Publishing. σελ. 31. ISBN 978-0-8028-6717-9. Constantinople has been the seat of an archiepiscopal see since the fourth century; its ruling hierarch has had the title of"Ecumenical Patriarch" ... 
  17. Erwin Fahlbusch· Geoffrey William Bromiley (2001). The Encyclopedia of Christianity. Wm. B. Eerdmans Publishing. σελ. 40. ISBN 978-90-04-11695-5. The Ecumenical Patriarchate of Constantinople is the ranking church within the communion of ... Between the 4th and 15th centuries, the activities of the patriarchate took place within the context of an empire that not only was ... 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]