Χρυσάωρ

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|31|05|2024}}


Χρυσάωρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Χρυσάωρ (Αρχαία Ελληνικά)
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύντροφοςΚαλλιρρόη
ΤέκναΓηρυόνης
ΓονείςΠοσειδώνας και Μέδουσα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η λέξη Χρυσάωρ (από τις λέξεις χρυσός + άορ = σπαθί, δηλαδή ο «Χρυσοσπάθης») ήταν αρχαία ελληνική επίκληση-επίθετο διάφορων θεών και ηρώων, μεταξύ των οποίων:

  1. Του Απόλλωνα, από το χρυσό του σπαθί ή από τις εκπεμπόμενες από αυτόν ακτίνες φωτός (ο Απόλλων ήταν ο θεός του φωτός). Αναφέρεται στην Ιλιάδα (Ε 509, Ο 256).
  2. Του Δία στην Καρία, όπου υπήρχε ναός του Διός Χρυσάορος ή Χρυσαορέως ως κοινό ιερό, ονομαζόμενο Χρυσαορικό σύστημα.
  3. Της Αρτέμιδας.
  4. Του Ορφέα.

Ως ξεχωριστό πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, ο Χρυσάωρ εμφανίζεται στον μύθο της Γοργούς: όταν ο Περσέας έκοψε το κεφάλι της Μέδουσας, από το αίμα της και από την ένωσή της με τον θεό Ποσειδώνα ξεπήδησαν το φτερωτό άλογο Πήγασος και ο κανονικός άνθρωπος Χρυσάωρ, ο οποίος αργότερα απέκτησε και παιδί, τον Γηρυόνη, με την Ωκεανίδα Καλλιρρόη, όπως αναφέρει ο Ησίοδος (Θεογονία 287). Ο Χρυσάωρ έριχνε τον κεραυνό, δηλαδή χρυσό σπαθί.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 705