Το επίσημο όνομα "Χώρες του Στέμματος του Αγίου Στεφάνου" (ουγγρικά: "a Szent Korona Országai"), ανεπίσημα Υπερλειθανία (δηλαδή τα εδάφη "πέρα" από τον ποταμό Λείθα), όριζε τις Ουγγρικές επικράτειες της Αυστροουγγαρίας σε ολόκληρη τη διάρκεια ύπαρξης της Αυστροουγγαρίας (30 Μαρτίου 1867 - 16 Νοεμβρίου 1918).[1][2][3] Μερικές φορές η ένωση είναι γνωστή ως "Archiregnum Hungaricum" ("Αρχιβασίλειο της Ουγγαρίας"). Αυτή η ονομασία προέρχεται από μεσαιωνική λατινική ορολογία. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Κροατοουγγρικού συμβιβασμού του 1868, ο επίσημος ορισμός της επικράτειας ήταν "Κρατική Ένωση του Βασιλείου της Ουγγαρίας και του Τριττού βασιλείου της Κροατίας, Σλαβονίας και Δαλματίας". Οι χώρες του στέμματος του Αγίου Στεφάνου διαιρέθηκαν μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την διάλυση της Αυστροουγγαρίας. Σήμερα τμήματα των εδαφών της μοναρχίας ανήκουν στις εξής χώρες: Ουγγαρία, Αυστρία, Σερβία, Ρουμανία, Σλοβακία, Κροατία, Πολωνία, Ουκρανία, Σλοβενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Ο όρος είναι διακριτός από τις χώρες του Ουγγρικού Στέμματος, οι οποίες αποτελούσαν μέρος των Χωρών του Στέμματος του Αγίου Στεφάνου.
Η Υπερλειθανία (ουγγρικά: Lajtántúl, γερμανικά: Transleithanien, κροατικά: Translajtanija, πολωνικά: Zalitawia, τσεχικά: Zalitavsko, σλοβακικά: Zalitavsko) ήταν ανεπίσημος όρος για τις Χώρες του Στέμματος του Αγίου Στεφάνου.
Το όνομα Υπερλειθανία αναφέρεται στα εδάφη της Αυτοκρατορίας ανατολικά του ποταμού Λάιτα, από αυστριακή προοπτική. Η Σισλεϊθανία αναφέρεται στις αψβουργικές χώρες της Διπλής (ή Διττής) Μοναρχίας που ανήκαν στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συν τις περιοχές της Γαλικίας και της Δαλματίας, οι οποίες βρίσκονται στο δυτικό (σε αυτή την άποψη) μέρος του ποταμού Λάιτα (ή Λέιθα).
Η επικράτεια των χωρών καταλάμβανε περιοχές ξεκινώντας από την αδριατική ακτή της Κροατίας και έφτανε μέχρι τα Καρπάθια. Η πρωτεύουσα της Υπερλειθανίας ήταν η Βουδαπέστη.[4]
Μετά τον Αυστροουγγρικό συμβιβασμό του 1867, το Βασίλειο της Ουγγαρίας συμπεριλάμβανε την κυρίως Ουγγαρία (το οποίο συμπεριλάμβανε περιοχές του πρώην Πριγκιπάτου της Τρανσυλβανίας, ουγγρικά: Erdélyi Fejedelemség, μεταγραφή: Ερντέλι Φεγιεντέλεμσεγκ). Επίσης, το βασίλειο συμπεριλάμβανε το Βοϊβοδάτο της Σερβίας και του Βανάτου-Τέμες, το αυτοδιοικούμενο βασίλειο της Κροατίας-Σλαβονίας και το ελεύθερο λιμάνι της Ριέκας (Φιούμε). Το στρατιωτικό σύνορο ήταν υπό ξεχωριστή διοίκηση το 1873-1882, όταν καταργήθηκε και τμήματα του ενσωματώθηκαν στην κυρίως Ουγγαρία και το Βασίλειο της Κροατίας-Σλαβονίας.[5]
Ο συμβιβασμός του 1867, ο οποίος καθιέρωσε την Αυστροουγγαρία ως μια ένωση των βασιλείων της Αυστρίας και Ουγγαρίας, έδωσε μεγάλη αυτονομία στην Ουγγαρία, την μεγαλύτερη από τότε που έλαβε η χώρα η μάχη του Μοχάτς το 1526. Ωστόσο η νέα κυβέρνηση αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και τον αυξανόμενο αλυτρωτισμό των εθνικών μειονοτήτων. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έφερε το τέλος της Αυστροουγγαρίας, ενώ ύστερα κυβέρνησαν διάφορες κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένου ενός κομμουνιστικού καθεστώτος που κατέλαβε τη Βούδα και τη Πέστη, μεταξύ άλλων περιοχών. Σημειώνεται ότι οι πόλεις Βούδα και Πέστη συγχωνεύθηκαν στη Βουδαπέστη το 1872.
<ref>
. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Hungary2
.