Ωσαννά είναι θρησκευτική λέξη στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Στον Ιουδαϊσμό αναφέρεται σε μια κραυγή που εκφράζει έκκληση για θεϊκή βοήθεια.[1] Στον Χριστιανισμό χρησιμοποιείται ως ιαχή επαίνου.
Η λέξη ωσαννά (Λατινικά osanna , ελληνιστική κοινή ὡσαννά) προέρχεται από την εβραϊκή λέξη הושיעה־נא , הושיעה נא hôšîʿâ-nā και που σχετίζονται με την αραμαϊκή λέξη ܐܘܿܫܲܥܢܵܐ (ʾōshaʿnā) που σημαίνει «σώσω, διάσωση, σωτήρας».[2]
Στην Εβραϊκή Βίβλο χρησιμοποιείται μόνο σε στίχους όπως «βοήθεια» ή «σώσω, προσεύχομαι» (Ψαλμοί 118:25). Στα Ευαγγέλια χρησιμοποιείται ως κραυγή αγαλλίασης και αυτό έχει προκαλέσει περίπλοκες συζητήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η λέξη ωσαννά φαίνεται να είναι «ειδικό είδος σεβασμού» που δίνεται σε αυτόν που σώζει, έσωσε, θα σώσει ή σώζει τώρα. Όταν χρησιμοποιείται έτσι, Ωσαννά σημαίνει «μια ιδιαίτερη τιμή σε αυτόν που σώζει». Η κυριολεκτική ερμηνεία «Σώσε, τώρα!»,[3] που βασίζεται στον Ψαλμό 118:25, δεν εξηγεί πλήρως την εμφάνιση της λέξης.
Στην εβραϊκή λειτουργική παράδοση, η λέξη χρησιμοποιείται στην λειτουργία Ωσαννά, μια ομάδα προσευχών από την οποίο τραγουδιέται μια επιλογή κάθε πρωί κατά τη διάρκεια της Σκηνοπηγίας, της Γιορτής των Θαλάμων ή των Σκηνών. Ο πλήρης κύκλος τραγουδιέται την έβδομη ημέρα της γιορτής, που ονομάζεται Οσανά Ραμπάχ (הושענא רבא, «Μεγάλο Ωσαννά»).[4] Στον Ιουδαϊσμό χρησιμοποιείται πάντα στην αρχική του εβραϊκή μορφή, הושענא Hoshana.
«Ωσαννά» ήταν η κραυγή επαίνου ή λατρείας που γινόταν ως αναγνώριση του Ιησού ως μεσσία κατά τη θριαμβευτική είσοδό του στην Ιερουσαλήμ, "Ωσαννά! Ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του ΚΥΡΙΟΥ!»[5] που αποτελεί μέρος της προσευχής του Επινίκιου ύμνου.
Χρησιμοποιείται σε πολλά εδάφια της Καινής Διαθήκης, συμπεριλαμβανομένου του «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Μάρκος 11.9), «ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις» (Μάρκος 11.10) και «Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυῒδ» (Ματθαίος 21:9).
Ο «Ύμνος Ωσαννά»,[6] που βασίζεται στη φράση Ωσαννά, είναι παραδοσιακός ύμνος της Μοραβικής Εκκλησίας γραμμένος από τον επίσκοπο Χριστιανό Γρηγόριο του Χέρνχουτ που τραγουδιέται την Κυριακή των Βαΐων και την πρώτη Κυριακή της Δεύτερης Έλευσης. Είναι αντιφωνικός, δηλαδή τραγούδι κλήσης και απάντησης. Παραδοσιακά, τραγουδιέται από το εκκλησίασμα παιδιών και ενηλίκων, αν και μπορεί να γίνεται με άλλους τρόπους, όπως μεταξύ χορωδίας και εκκλησίας, ή να παίζεται μεταξύ χορωδιών.
Χρησιμοποιείται επίσης σε διάφορα τραγούδια όπως στην ελληνική μετάφραση των στίχων του γερμανικού χριστουγεννιάτικου τραγουδιού Άγια Νύχτα.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |