Barcaróla (Offenbach)

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Na pitùra ed Federico Faruffini su 'n apuntamèint ed galanterìi in gòndola.

La Barcaróla, Barcarolle in francéś (« Belle nuit, ô nuit d'amour »), l'è 'n duèt per sopràṅ, mêś-sopràṅ col cumpagnamèint ed côr, tolt fóra da l'òpera fantaśióśa ed Jules Barbier e Jacques Offenbach, Les contes d’Hoffmann, a dìr "I còunt 'd Hoffmann" dal 1881.

A 'l inìsi ciamèda "Cant di ēlf" e mìsa sù per Les Fées du Rhin, a dìr "El fati dal Rèin", n'opéra fantaśióśa mìsa in pē in dal 1864 a 'l Hofoperntheater ed Vièna (Àvstria) in sìm'a 'n librèt in tedèsc mo ch'al nn'ìva minga catê dal sucês, cla barcaróla chè la gniva tolta dèint'r ai "Count 'd Hoffmann" da Ernest Guiraud, muśicìsta ch'al purtèva a termin la strumentasiòun edl'òpera subìt dôp edla mort edl Hoffenbach.
Al só ritem a 6/8 'l arcòrda al cunèr dagli òndi, e l'è dvintèda ùn di pês più cgnusû dl Offenbach, e anc edla mùśica clàsica.

La séna dla Barcaróla a 'l teàter Staatsoper ed Berlèin in dal 1946.

«
Belle nuit, ô nuit d’amour
Souris à nos ivresses
Nuit plus douce que le jour
Ô, belle nuit d’amour!
Le temps fuit et sans retour
Emporte nos tendresses
Loin de cet heureux séjour
Le temps fuit sans retour
Zéphyrs embrasés
Versez-nous vos caresses
Zéphyrs embrasés
Donnez-nous vos baisers!
Vos baisers! Vos baisers! Ah!
Belle nuit, ô, nuit d’amour
Souris à nos ivresses
Nuit plus douce que le jour,
Ô, belle nuit d’amour!
Ah! souris à nos ivresses!
Nuit d’amour, ô, nuit d’amour!
Ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah!»
(FR)(Barcarolle, 1881)
«
Nôt bèla, oh nôt 'd amōr
Ann èser minga brùsca cui nost'r imberiagamèint
Nôt più dolsa dal gióren
Oh, bèla nôt 'd amōr!
Al tèimp al scapa vìa sàinsa turnèr indrē
Al s porta vìa sēg el nostri tenerèsi
Luntàn da chi dè cuntèint chè
Al tèimp al scapa vìa sàinsa turnèr indrē
Śefîr rovèint
Śibî nosc el vostri carèsi
Śefîr rovèint
Śibî nosc i voster bêś!
I voster bêś! I voster bêś! Ah!
Nôt bèla, oh nôt 'd amōr
Ann èser minga brùsca cui nost'r imberiagamèint
Nôt più dolsa dal gióren,
Oh, bèla nôt 'd amōr!
Ah! Ann èser minga brùsca cui nost'r imberiagamèint
Nôt 'd amōr, ô, nôt 'd amōr!
Ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah! ah!»
(CARPŚ)



Cla barcaróla chè la véra al ters ât edl'òpera, ambientèda a Venésia e interpretèda dala Giulièta e Nicklausse, drē a gnìr in sà in gòndola in dal Canàl Grand. La melodìa la vin tolta n'ètra volta a la fin dl ât, in na versiòun p'r al côr da per lò, mèinter che la Giulièta la s eśluntàna col só nōv amànt.

Cla compośisiòun chè l'è steda druèda dimòndi volti a 'l cìnema e ala televiśiòun, com'in La vita è bella dal Benigni, in M'ama non m'ama edla Lætitia Colombani e in di èter lavōr.

Noti e referèinsi

Colegamèint estèren