Al becamòrt[1] 'l è cla persòuna che, per mistēr, la mèt avànti tùt quèl ch'a servìs per suplìr i mòrt, ch'a sìa la casa, al câr funeràri, la suplidùra, i fiór, i avìś e vìa descurènd.
Manéri 'd dir
(EGL) Te pêr un becamòrt! (IT) (lett.) Sembri un beccamorto!, (fig.) Sembri un tristissimo!
↑(MUD) e (IT) In dal "Vocabolario etimologico del dialetto modenese" dal Sìlvio Cevolani, Mòdna, 2011, paǵ 53, a s escrìv che 'l nòm al pòsa deśgnìr da n'abitùdin che cal lavuradōr chè 'l gh'ìs ed muśghèr al dî mìgnol di mòrt p'r èser sicùr ch'i fùsen dedlà dabòun.