Bêc (tradî)

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Un disègn satìric francéś 'd inìsi Otsèint, cun la "Festa dl Ordin di bêc in fàcia a la pultròuna dla regìna dl'Infedeltê".

A s ciàma bêc ind un descòrer volghêr, al marì ch'al gh'à la mujér ch'la 'l tradìs, ch'la gh'mèt i còren.[1]
Al nom "bêc" al vrèv anc dir "cavròun", ch'l è 'l masć edla chèvra, béstia coi coren.

Manéri 'd dìr

  • (EGL) Bêc e bastunê, (IT) Tradito e bastonato; Il danno e la beffa.
  • (RGN) Chi ha dal côran e va in Paradìṡ in cariôla,[2] (IT) Chi ha delle corna va in Paradiso in carriola.

Avgùri edl agnòstic

«
E' mi Signôr, faṡì c'a n'i ëpa
s'a gli ho, faṡì c'a ne sëpa
s'a gli ho e a l so, faṡì c'a m'in fota.»
(RGN)(Perché in Romagna si dice così dal Mario Maiolani, Forlé-Ceśèina 2013, paǵ 25)
«
Al me Sgnōr, fê ch'a n'gh'i àpia
s'a gh'i ò, fê ch'a nn'al sàpia
s'a gh'i ò e al sò, fê ch'a m'in fòta.»
(MUD)

Vōś lighèdi

Noti e referèinsi

  1. ↑ (IT) "Nòvo dizionàrio scolàstico della lingua italiana - Dell'uso e fuori d'uso", ed P. Petrocchi, Milàṅ 1912.
  2. ↑ (RGN) "Perché in Romagna si dice così" dal Mario Maiolani, Forlé-Ceśèina 2013, paǵ 25.

Èter progêt

Colegamèint estèren