Spricagrùgn

C'l artìcol chè 'l è scrit in Carpśàn Emiliàn

Di spricagrùgn coi faśō.

I spricagrùgn,[1][2] ciamê anc maltajê,[3][4] gl'in un piât tradisionêl dal canpàgni emigliàni, che 'l reśdóri i purtèv'n in tèvla perché nutriìnt, bèin esènd econòmic.

A s trata di avàns edla sfója ch'a s catèva dôp ch'a s era tajê el tajadèli. La sfója ch'l'armagnìva 'd cô dai tàj gnû bèin, la nn'éra più pèra, mo la gh'ìva di sù e śò, dagli imperfesiòun ch'i avrèven sfigurê in dal tajadèli bèle sfetlèdi drìti. Però a se psìva druèr incòr cla sfója chè vō-'t cun di èter sfetlamèint despèra, vō-'t acsè cum l'éra, dèint'r in dal brôd cui faśō. Se pò a biasèr-la, l'ìs esprichê in dal grùgn,[5] pasìnsia...

Vōś lighèdi

Noti e referèinsi

  1. ↑ (MUD) e (IT) In dl "A m'arcòrd - Dizionario enciclopedico del dialetto modenese", ed Sander Bellèi, Frèra 1999, i s ciàmen „spreccagrógn, spreccanèś e levagrógn”.
  2. ↑ (MUD) e (IT) In dal Vocabolario etimologico del dialetto modenese edl Istituto enciclopedico Settecani, Spilambèrt, 2011, a s escrìv: „spreccagrógn e levagrógn” e a s riferìs anc 'd un „smaltamuš” in finaléś.
  3. ↑ (MANT) e (IT) In dal "Vocabolarietto Mantovano - Italiano" 'd Èttore Berni dal 1882 a s lēś „maltaià”.
  4. ↑ (MUD) e (IT) In dal "Vocabolario Italiano - Modenese" ed Sander Bellèi, Mòdna, 2011, a s escrìv "maltaiê".
  5. ↑ (MUD) e (IT) In dal Vocabolario etimologico del dialetto modenese edl Istituto enciclopedico Settecani, Spilambèrt, 2011, a s escrìv ch'i s ciàmen acsè perchè, a magnèr-i in fuga, i spricagrùgn i avrèven sprichê chilōr in dla ghìgna, grùgn per i amîg ;-) .

Èter progêt