La Ŝpinilmulo estas maŝino uzata por ŝpini kotonon kaj aliajn fibrojn en la kotonfabriko de Lancashire kaj aliloke. Ili estis uzataj etende el la fino de la 18a al la komenco de la 20a jarcento. Muloj estis funkciigitaj laŭ paroj de infanzorganto, kun la helpo de du knaboj: la malgranda peciginto kaj la granda peciginto. La kadraro portis ĝis 1,320 spineloj kaj povus esti 150 futojn (46 m) longaj, kaj moviĝus antaŭen kaj reen je distanco de 5 futoj (1.5 m) kvarfoje por unu minuto.[1] Ĝi estis inventita inter 1775 kaj 1779 fare de Samuel Crompton. La mem-funkcianta (aŭtomata) mulo estis patentita de Richard Roberts en 1825. Je ties pinto estis 50,000,000 mulspineloj nur en Lancashire sole. Modernaj versioj estas ankoraŭ en niĉa produktado kaj estas uzataj por ŝpini lanaĵajn fadenojn el noblaj fibroj kiaj kaŝmiron, ultra-fajnan merinon kaj alpakon por la trikota merkato.[2][3]
La ŝpinilmulo ŝpinas tekstilajn fibrojn en fadenoj per intermita procezo.[4] La mulo estis la plej ofta ŝpinilmaŝino el 1790 ĝis ĉirkaŭ 1900 kaj estis ankoraŭ uzata por fajnaj fadenoj ĝis la komenco de la 1980aj jaroj. En 1890, tipa kotonfabriko havus ĉirkaŭ 60 mulojn, ĉiujn kun po 1,320 spineloj,[5] kiuj funkciiĝis kvarfoje por unu minuto dum 56 horojn semajne.