Alba de Cerrato
| Alba de Cerrato | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
|
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| Administrado | |||
| Poŝtkodo | 34219 | ||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 82 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 2 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 41° 49′ N, 4° 22′ U (mapo)41.8125-4.3661111111111Koordinatoj: 41° 49′ N, 4° 22′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 770 m [+] | ||
| Areo | 35 km² (3 500 ha) [+] | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
| |||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Alba de Cerrato [+]
| |||
Alba de Cerrato [ALba dezeRAto] estas municipo en la sudoriento de la provinco Palencio, en la regiono Kastilio-Leono, Hispanio. Ĝi apartenas al la komarko El Cerrato.
Geografio
[redakti | redakti fonton]
Ĝia municipa teritorio okupas totalan areon de 35,21 km² kaj laŭ la demografia informo de la municipa censo fare de la INE en 2021, ĝi havis 83 loĝantojn. Ĝi perdis multajn loĝantojn dum la 20-a jarcento pro migrado al urbaj areoj, kiel ja okazis en multaj loĝlokoj de la regiono, fakte perdis 350 loĝantojn el la 1930-aj jaroj. Ĝi distas 33 km de Palencio, provinca ĉefurbo.
Historio
[redakti | redakti fonton]La areo apartenis unue al la Regno Kastilio. En Mezepoko okazis reloĝado. Alba de Cerrato estas dokumentita kiel loĝloko ekde la 11-a kaj 12-a jarcentoj, epoko en kiu la monarko Sanĉo la Plejaĝa donis la lokon al la episkopo de Palencio (en 1035), kaj en 1507 Ferdinando la 1-a konfirmis tiun donacon fare de don Sanĉo.
En la 13-a jarcento oni konstruis la unuan preĝejon, de romanik-mudeĥara stilo; kaj dum la regado de Karolo la 1-a la loko ricevis la titolon de urbo de propra jurisdikcio kaj pro tio oni konstruis la jurisdikcian pilorion.
En la 17-a jarcento oni rekonstruis la unuan preĝejon, de kiu restis nur la romanik-mudeĥara absido, akctuale la preĝejo de Santa María del Cortijo. Dum la 20-a jarcento ĝi suferis la tipan procezon de senhomigo de la kastilia kamparo.
Aktualo
[redakti | redakti fonton]Tradiciaj enspezofontoj estis agrikulturo (cerealoj kaj vitejoj) kaj brutobredado (ŝafoj kaj kolombejoj). Lastatempe funkciado de servoj plej ekgravis, kune kun piedirado tra naturaj lokoj. De la historia pasinteco restis diversaj vizitindaj vidindaĵoj kiel la preĝejo, la pilorio, kolombejoj ktp.