Alberico Gentili

Alberico Gentili
Persona informo
Naskiĝo 14-an de januaro 1552 (1552-01-14)
en San Ginesio
Morto 19-an de junio 1608 (1608-06-19) (56-jaraĝa)
en Londono
Tombo St Helen's Bishopsgate (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Lingvoj latina • itala
Ŝtataneco Unuiĝinta Reĝlando (Britio) Redakti la valoron en Wikidata
Alma mater Universitato de Peruĝo Redakti la valoron en Wikidata
Familio
Frat(in)o Scipione Gentili (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Infano Robert Gentilis (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo juristo
universitata instruisto
advokato Redakti la valoron en Wikidata
v • d • r

Alberico GENTILI (14a de Januaro, 1552 - 19a de Junio, 1608) estis itala juristo, tutoro de la reĝino Elizabeto la 1-a, kaj elstara advokato de la Ambasadejo de Hispanio en Londono, kiu servis kiel la "Regius Professor of Civil Law" en la Universitato de Oksfordo dum 21 jaroj.[1] Li estis agnoskita kiel pioniro kaj fondinto de la scienco internacia juro kun Francisco de Vitoria kaj Hugo Grotius,[2] kaj tiel konata kiel "Patro de internacia juro".[3] Gentili estis la plej frua verkisto pri publika internacia juro.[4] En 1587, li iĝis la unua ne-angla persono kiu estis "Regius Professor".[5]

Gentili aŭtoris kelkajn librojn, kiuj estas agnoskitaj inter la plej esencaj por internacijuraj doktrinoj, kvankam ili inkludas ankaŭ teologiajn kaj literaturajn temojn.[6]

Lia famo rilatas al kazo en kiu la konsilo de Gentili estis serĉata. En 1584 Gentili kaj Jean Hotman, Markizo de Villers-St-Paul devis respondi al la registara peto konsili pri la traktado de la hispana ambasadoro Bernardino de Mendoza, kiu estis komplikita en la komploto de Francis Throckmorton kontraŭ la reĝino Elizabeto la 1-a.[7] Kiel rezulto, Mendoza estis elpelita el Anglio.

Kelkaj verkoj

[redakti | redakti fonton]

La produktado de Gentili enhavas 24 verkojn publikigitajn kaj variajn neeldonatajn. La ĉefaj estas la jenaj:

  • De Legationibus libri tres, 1585.
  • Commentationes de iure belli, 1588-89.
  • De iure belli libri tres, 1598.
  • De armis romanis libri duo, 1599.
  • Advocatio Hispanica (postmorta), 1613.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ Vaughan, Ken MacMillan. (2011) The Atlantic Imperial Constitution: Center and Periphery in the English Atlantic World. Londono: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0230111745.
  2. ↑ Julius J. Marke. (1999) A Catalogue of the Law Collection at New York University: With Selected Annotations. Nov-Jorko: Lawbook Exchange Ltd, p. 1372. ISBN 978-1886363915.
  3. ↑ Pagden, Anthony. (1991) Vitoria: Political Writings (Cambridge Texts in the History of Political Thought). Britio: Cambridge University Press, p. xvi. ISBN 0-521-36714-X.
  4. ↑ Woods, Thomas E. (Jr.). (2005) How The Catholic Church Built Western Civilization. Washington. DC: Regnery Publishing. ISBN 0-89526-038-7.
  5. ↑ Ulmen, Carl Schmitt. (2006) The Nomos of the Earth in the International Law of Jus Publicum Europaeum. Londono: Telos Press. ISBN 978-0230219229.
  6. ↑ (2012) “Lessons of Imperialism and of the Law of Nations:Alberico Gentili's Early Modern Appeal to Roman Law”, European Journal of International Law 23 (3), p. 873–886. doi:10.1093/ejil/chs051. Alirita 2008-06-15.. 
  7. ↑ Brown, Carl J. Kulsrud. (2000) Maritime Neutrality to 1780: A History of the Main Principles Governing Neutrality and Belligerency to 1780. Londono: Lawbook Exchange Ltd. ISBN 978-1584770275.
Bibliotekoj