Arcaicam Esperantom | |
esperantido | |
---|---|
Denaskaj parolantoj | verŝajne neniu |
Fremdlingvo / dua lingvo por | nekonata sed verŝajne ege malmulte |
Skribo | latina kun kelkaj aldonoj |
Lingvistika klasifiko | |
Planlingvo | |
Oficiala statuso | |
Oficiala lingvo en | nenie |
Reguligita de | neniu |
Lingvaj kodoj | |
Lingvaj kodoj | |
ISO 639-3 | sen valoro |
Angla nomo | Arcaicam Esperantom |
Franca nomo | Arcaicam Esperantom |
Specimeno | |
Nasquizziims cheyuy liberay. Hawaims cheyuy nosayn Pensoyn ed Ideoyn proprayn. Ondewas nosin cheyuyn samœ tractir.
| |
Arcaicam Esperantom, aŭ "Arĥaika Esperanto", estas fikcilingvo, planita dialekto de Esperanto kreita de Manuel Halvelik (kaŝonomo de Kamiel Vanhulle) kun la celo redoni la etoson de arĥaika lingvo. Li ankaŭ kreis Popido-n (POPola IDiomo) kaj Gavaro-n (slango), do entute tri sociolektojn. Ĉar la dialekto enhavas gramatikajn kazojn kiel la dativon kaj genitivon, oni povas pli facile kaj rekte traduki frazpartojn el lingvoj kiel la Latina. Halvelik verkis libron pri sia dialekto en 1969 (Arcaicam Esperantom, Eldonejo-librejo Sonorilo, 1969).
Pro la mallonga historio de Esperanto, esperantaj verkistoj havas malmultajn rimedojn por krei la efekton de praa lingvouzo: ili apenaŭ povas uzi eksmodajn esprimmanierojn aŭ kion oni konas pri Pra-Esperanto. Tio aparte aperas kiam oni tradukas verkon en kiu certaj pasaĵoj uzas praan lingvoformon aŭ praecan sonon en la devena lingvo. Halvelik decidis plani lingvon, kiu aperas kvazaŭ praformo de nuna Esperanto.
La aŭtoro decidis ne tro tuŝi la vortaron kaj la gramatikon. Tial plejparto el la ŝanĝoj rilatas al finaĵoj, vortetoj kaj tabelvortoj. Plie, li aldonis du kazojn (dativo kaj genitivo) ĉar la evoluo de kazo al kombinaĵo "prepozicio + nominativo" ekzistas en pluraj hind-eŭropaj lingvoj, precipe latinidaj.[1]
Nuna | Arcaicam | Ekzemplo |
---|---|---|
c | tz | stziar |
ĉ | ch | achetir |
f | ph | Apherom |
g | gu antaŭ e kaj i | aguir, Domegom |
ĝ | gh | Ghardenom |
ĥ | qh | Qhaosom |
j | y | Yaroy |
ĵ | zh | Zhoquerom |
k | c, sed qu antaŭ e, i | Zhoquerom, Castelom |
ŝ | sh | Shipom |
ŭ | ù (sed legu sube pri aŭ-vortoj) | Haùtom |
v | w, sed ù post k | Wagonarom, cùar |
Nuna | Arcaicam | Ekzemplo |
---|---|---|
aŭ | aù | Aùtunom |
eŭ | eù | Eùropom |
dz | zz (nur en -izz k prezz) | nomizzir [2] |
ks | x | Textom |
kv | cù | Acùom |
La tri lastaj kombinaĵoj eblas nur ene de radiko. Kunmetado ne efiku je la skribmaniero.
Nova litero:
Litero Œ (œ minuskle) enkondukiĝas. Oni prononcas ĝin kiel la danan ø-on, la germanan ö-on aŭ la francan eu-on (de bleu).
Difinita artikolo ne ekzistas. Sed oni povas uzi ityu ("tiu") anstataŭe. Nedifinita artikolo estas unn ("unu", kiu rolas pli malpli kiel "iu" en moderna Esperanto).
Substantivoj finiĝas:
Adjektivoj finiĝas per "a" kaj dekliniĝas kiel substantivoj (am, ay, an, ayn, ad, ayd, es, eys). La komparativo estas farata per la vorto plid, la superlativo per pluy.
La numeraloj estas unn, dux, trid, cùar, cùin, sis (aŭ ses) [3], sep, oc, naù, dec, tzent, mill, milyon. Oni kunmetas nombrojn kiel en Esperanto.
Pronomoj estas jenaj:
Pronomo je Esperanto | Nominativo | Akuzativo | Dativo | Genitivo | Adjektivo |
---|---|---|---|---|---|
mi | mihi | mihin | mihid | mihes | miham |
ci | tu | tuin | tuid | tues | tuam |
li | lùi | lùin | lùid | lùies | lùiam |
ŝi | eshi | eshin | eshid | eshies | eshiam |
gi (Seksneŭtrala homa triapersona pronomo por dioj kaj anĝeloj) | egui | eguin | eguid | eguies | eguiam |
ĝi | eghi | eghin | eghid | eghies | eghiam |
ni | nos | nosin | nosid | noses | nosam |
vi | wos | wosin | wosid | woses | wosam |
ili | ilùi | ilùin | ilùid | ilùies | ilùiam |
si | sihi | sihin | sihid | sihes | siham |
Oni ĝenerale fariĝas prefikso: onestat (oni estas), onmanghat (oni manĝas).
La verbaj finaĵoj estas jenaj:
IS-tempo | AS-tempo | OS-tempo | US-modo | U-modo | Ekzemplo | Traduko |
---|---|---|---|---|---|---|
-ims | -ams | -oms | -ums | -u | (mihi) estams | mi estas |
-is | -as | -os | -us | -u | (tu) manghos | ci manĝos |
-it | -at | -ot | -ut | -u | eshi pharu | ŝi faru |
-iims | -aims | -oims | -uims | -uy | (nos) stziiims | ni sciis |
-iis | -ais | -ois | -uis | -uy | (wos) scribuis | vi skribus |
-iit | -ait | -oit | -uit | -uy | ilùi hawuy | ili havu |
La adverboj finiĝas per "œ" (elparole [ø]) anstataŭ "e".
Ĉiuj prepozicioj per si mem postulas la nominativon, krom del ("de" aŭ "da") post kiu oni povas aldoni genitivon kaj grez ("dank' al", °graŭ°) kaj malgrez ("malgraŭ") post kiuj oni devas aldoni dativon.
"Ĉiu vorto estas legata, kiel ĝi estas skribita." Ne plu validas pro la literkombinaĵoj (kaj ĉefe pro "gu")
La akcento estas ĉiam sur la antaŭlasta silabo, senŝanĝe.
Kunmetitajn vortojn oni formas kiel kutime jen sen kunliga vokalo, jen per streketo, jen per kunliga vokalo "o" (sed ne "om").
Ĉe alia nea vorto la nea vorto ned(œ) estas forlasata, senŝanĝe.
Por montri direkton, la vortoj ricevas la finiĝon de la dativo.
14, 15, 16
Tavelvortoj | -om
-o |
-u | -am
-a |
-œ
-e |
-al | -el | -ahem
-am |
-ohem
-om |
-es |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
cuy- ki- | cuyom | cuyu | cuyam | cuyœ | cuyal | cuyel | cuyahem | cuyohem | cuyes |
ity- ti- | ityom | ityu | ityam | ityœ | ityal | ityel | ityahem | ityohem | ityes |
hey- i- | heyom | heyu | heyam | heyœ | heyal | heyel | heyahem | heyohem | heyes |
nemy- neni- | nemyom | nemyu | nemyam | nemyœ | nemyal | nemyel | nemyahem | nemyohem | nemyes |
chey- ĉi- | cheyom | cheyu | cheyam | cheyœ | cheyal | cheyel | cheyahem | cheyohem | cheyes |
altri- (plenrajta; funkcias kiel la neoficiala Esperanta ali-) | altriom | altriu | altriam | altriœ | altrial | altriel | altriahem | altriohem | altries |
no same povas ricevi dativon (-d) kaj/aŭ pluralon (-y) kaj ankaŭ genitivon (ne estas klare, ĉu no fariĝas nes aŭ noes, sed verŝajne ĝi fariĝas nes perdante -o kiel substantivoj).
Esperanto | Arcaicam Esperantom |
---|---|
aĉ | acch |
ad | ir (infinitiva sufikso) |
ĉj | cch |
ebl | ibil |
ec | esc |
end | emd |
iĝ | izz |
in | inn |
ind | imd |
La prefikso "eks" skribiĝas ex kiel la prepozicio ex '"el").
Ĉiu alia vorto el PIV estas senŝanĝa, krom la nemalhaveblaj ortografiaj ŝanĝoj.
Laŭ la aŭtoro, estas konsilinde skribi gotike. Karaktraro Old London taŭgas por tiu uzo.
Tamen aliaj karaktraroj malnovaspektaj ankaŭ taŭgas.