Atanzón
| Atanzón | |||
|---|---|---|---|
 | |||
municipo en Hispanio  vd
| |||
|
| |||
| Blazono | |||
| Administrado | |||
| Lando | Hispanio | ||
| Regiono | Kastilio-Manĉo | ||
| Provinco | Gvadalaĥaro | ||
| Komarko | Alkario | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 94 (2023) [+] | ||
| Loĝdenso | 3 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 40° 40′ N, 3° 0′ U (mapo)40.6675-2.9966666666667Koordinatoj: 40° 40′ N, 3° 0′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 951 m [+] | ||
| Areo | 28 km² (2 800 ha) [+] | ||
| |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo Atanzón [+]
| |||
.svg)
Atanzón estas municipo en Hispanio, en la aŭtonoma komunumo, do regiono Kastilio-Manĉo kaj la provinco Gvadalaĥaro. Laŭ la stato de 2023 en la municipo vivis 94 loĝantoj sur areo de 28 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 3,4 loĝantoj/km².
Situo
[redakti | redakti fonton]Atanzón situas en la nordorienta parto de Kastilio-Manĉo en la komarko aŭ distrikto Alkario en la sudokcidenta kvarono de la Provinco Gvadalaĥaro, je altitudo de 951 m super marnivelo; je 79 km el Gvadalaĥaro, provinca ĉefurbo. Geografiaj koordinatoj estas 40°40′03″N 2°59′48″Ok. La teritorio havas komunan limon kun Aldeanueva de Guadalajara, Valdegrudas, Caspueñas, Valdeavellano, Gvadalaharo, Lupiana kaj Centenera.
Historio
[redakti | redakti fonton]La nomo de Atanzón devenas el la araba kaj signifas muelejon. Post la reconquista ĝia apartenis al la teritorio "Tierra Común de Guadalajara". En la 13-a jarcento ĝi estis posedo de Fernán Rodriguez Pecha, servisto de Alfonso la 11-a de Kastilio, kiu inkludis la teritorion en la posedojn de la familio Mendoza. En 1469 la municipo estis vendita al Alvar Gómez de Ciudad Real, sekretario de Henriko la 4-a. La municipo apartenis al la familio de Gómez de Ciudad Real ĝis la nuligo de la senjorlandoj en la 19-a jarcento.
Dekomence la agrikultura sektoro, etenda de seka kultivaro kaj fruktoĝardenoj, estis la ĉefa elemento de la ekonomio kun etendisma brutobredado (ĉefe de ŝafoj). Ĝi havis ankaŭ muelejon de cerealo kaj teksejon por la fabrikado de tolaĵoj, funkcianta ĝis la ekfunkciado de la Reĝa Fabriko de Tolaĵoj de Brihuega meze de la 18-a jarcento.
Post la Hispana Enlanda Milito la loĝantaro falis el pinto en 1950 al 83, tio estis oni perdis loĝantojn pro diversaj tialoj: nome bataloj, prizono, politika persekutado, malsato ktp. Meze de la 20a jarcento la loĝantaro de multaj vilaĝoj de la regiono atingis pinton, kaj ankaŭ ĉe Atanzón, sed poste okazis elmigrado, senloĝigo kaj maljuniĝo de la loĝantaro ĉefe dum la 1960-aj kaj 1970-aj jaroj, kaj ankaŭ ĉe Atanzón kie oni falis al la nunaj 83.
Ekonomio
[redakti | redakti fonton]Agrikulturo kaj brutobredado tradicie. Servoj kaj loĝejoj.
