Basilius von Ramdohr
| Basilius von Ramdohr | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.JPG)
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 21-an de julio 1757 en Dörverden | ||||
| Morto | 26-an de julio 1822 (65-jaraĝa) en Napolo | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Elekta Princlando Hanovrio Reĝlando Prusio  vd
| ||||
| Familio | |||||
| Dinastio | Ramdohr vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | diplomato juristo juĝisto ĵurnalisto verkisto vd
| ||||
| Aktiva en | Romo • Napolo • Berlino vd | ||||
| Aktiva dum | 1772–1822 vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Friedrich Wilhelm Basilius VON RAMDOHR (n. en 1757 - m. en 1822 en Napolo) estis konservativa juristo, artkritikisto kaj ĵurnalisto el Dresdeno. Li fariĝis en 1806 prusa diplomato en Romo kaj Napolo.
Basilius von Ramdohr naskiĝis sur familia tereno, la Ritterburg Drübber (apud Nienburg), kiu restis bieno de la familio Ramdohr inter 1686 kaj 1839. Li studadis juron kaj estetikon en la universitato de Göttingen, antaŭ ol komenci longan kaj tumultan karieron kiel artkritikisto kaj diplomato.
Li parte famiĝis pro sia libro Venus Urania (1798), frua verko pri la psikologio de amo kaj amikeco, sed ankaŭ pro la tiel nomita "Ramdohr-afero" de 1809 (Ramdohrstreit), koncerne lian severan kritikon de la pentristo Caspar David Friedrich.