Carl Reinecke

Carl Reinecke
Persona informo
Aliaj nomoj Carl Heinrich Carsten
Naskiĝo 23-an de junio 1824 (1824-06-23)
en Altona
Morto 10-an de marto 1910 (1910-03-10) (85-jaraĝa)
en Leipzig
Lingvoj germana
Ŝtataneco Reĝlando Prusio Redakti la valoron en Wikidata
Alma mater Altlernejo por Muziko kaj Teatro „Felix Mendelssohn Bartholdy“ Lepsiko Redakti la valoron en Wikidata
Subskribo Carl Reinecke
Familio
Patro Rudolf Reinecke (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Frat(in)o Maria Reinecke (mul) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo komponisto
muzikinstruisto
dirigento
pianisto
universitata instruisto Redakti la valoron en Wikidata
TTT
Retejo http://www.carl-reinecke.de/
v • d • r
Subskribo

Carl Heinrich Carsten Reinecke (* 23-an de junio 1824 en Altona, nuntempe Hamburgo; † 10-an de marto 1910 en Lepsiko) estis germana komponisto, pianisto kaj dirigento.

Komponaĵoj

[redakti | redakti fonton]

Dramaj verkoj

[redakti | redakti fonton]
  • Der vierjährige Posten (op. 45). Unuakta opereto. Libreto: Theodor Körner. Unua prezentado 1855 Barmen
  • König Manfred (op. 93). Kvinakta opero. Libreto: Friedrich Röber (1819-1901). Unua prezentado 26-an de julio 1867 Wiesbaden (Hoftheater)
  • Drama muziko (op. 102; 1871) pri Wilhelm Tell de Friedrich Schiller
  • Kathleen und Charlie. Kantoteatraĵo. Libreto: H. Grams. Unua prezentado 12-an de novembro 1870 Lepsiko
    • Nova versio: Ein Abenteuer Händels oder Die Macht des Liedes (op. 104). Kantoteatraĵo unuakta. Libreto: Carl Reinecke (sub la kaŝnomo W. te Grove). Unua prezentado 18-an de marto 1874 Schwerin
  • Glückskind und Pechvogel (op. 177; 1883). Fabelopero duakta por infanoj. Libreto: Carl Reinecke (sub la kaŝnomo Heinrich Carsten) kaj Richard von Volkmann (kaŝnomo Richard Leander)
  • Auf hohen Befehl (op. 184). Komika opero triakta. Libreto: laŭ la rakontaĵo de Wilhelm Heinrich Riehl, Ovid bei Hofe (1855). Unua prezentado 1886 Hamburgo
  • Der Gouverneur von Tours. Opero triakta. Libreto: ?. Unua prezentado 1891 Schwerin

Voĉkantaj komponaĵoj

[redakti | redakti fonton]

Orkestroverkoj

[redakti | redakti fonton]

Simfonioj

[redakti | redakti fonton]
  • Simfonio n-o 1 A-maĵora (op. 79; 1858, revidiert 1863). Unua prezentado (1-a versio) 2-an de decembro 1858 Lepsiko; (2-a versio) 22-an de oktobro 1863 Lepsiko
  • Simfonio n-o 2 c-minora („Håkon Jarl“) (op. 134)
1. Allegro – 2. Andante – 3. Intermezzo. Allegretto moderato – 4. Finale. Allegro / Allegro molto
  • Simfonio n-o 3 g-minora (op. 227)
  • Infansimfonio (op. 329)

Konĉertoj kaj aliaj orkestroverkoj

[redakti | redakti fonton]
  • Pianokonĉerto n-o 1 f#-minora (op. 72)
  • Violonĉelokonĉerto (op. 82; 1866)
  • Romanco (op. 93) por violono kaj orkestro
  • Klavierkonzert Nr. 2 e-minora (op. 120; 1872)
  • Pianokonĉerto (op. 141; 1876; dediĉite alJoseph Joachim)
  • Pianokonĉerto n-o 3 C-maĵora (op. 144; 1877)
  • Romanco (op. 155) por violono kaj orkestro
  • Harpokonĉerto e-minora (op. 182)
  • Bibliaj bildoj (op. 220)
  • Serenado g-Moll (op. 242; 1898) por arĉorkestro
  • Pianokonĉerto n-o 4 b-minora (op. 254; 1900)
  • Romancero forme de konĉertaĵo (op. 263; ~1900) por violonĉelo kaj orkestro kun harpo (laŭplaĉe)
  • Flutkonĉerto D-maĵora (op. 283; 1908)

Piano- kaj ĉambromuziko

[redakti | redakti fonton]
  • Andanto kaj varicacioj (op. 6) por du pianoj
  • Fantazipecoj (op. 22) por klarneto kaj piano
  • Pianokvarteto (op. 23)
  • Pianokvarteto (op. 34; 1853)
  • Pianotrio (op. 38; dediĉite al Robert Schumann)
  • Violonĉelosonato n-o 1 a-minora (op. 42; 1855; dediĉite al Andreas Grabau [1808-1884])
    • Versioj ankaŭ por violonoj aŭ vjolo kaj piano
  • Tri fantazipecoj (op. 43) por vjolo kaj piano
  • Impromptuo (op. 66) por du pianoj
  • Pianokvarteto A-maĵora (op. 83; 1866)
  • Violonĉelosonato n-o 2 D-maĵora (op. 89; 1866)
  • La belle Griseldis (op. 94) por du pianoj
  • Tri Sonatetoj (op. 108) por fluto kaj piano
  • Drei Stücke (op. 146) por violonĉelo kaj piano
  • Undine (op. 167). Sonate e-minora por fluto kaj piano
  • Von der Wiege bis zum Grabe (op. 202; 1888). 16 pecoj por piano
    • Originala aranĝaĵo por fluto kaj piano (perdiĝinta); parta rekonstruaĵo (1902) de Ernesto Köhler
    • Aranĝaĵoj por simfoniorkestro kaj por harmonimuziko (blovorkestro)
  • Okteto Bb-maĵora (op. 216; 1892) por fluto, hobojo, 2 klarnetoj, 2 kornoj kaj 2 fagotoj
  • Violonĉelosonato n-o 3 G-maĵora (op. 238; 1898; dediĉite al Johannes Brahms’)
  • Arĉtrio c-minora (op. 249; 1898)
  • Seksteto Bb-Dur (op. 271; 1905) por fluto, hobojo, klarneto, 2 kornoj kaj fagoto
  • Pianokvarteto D-maĵora (op. 272; 1905)
  • Trio (op. 264) por klarneto, vjolo kaj piano
  • Trio (op. 274) por klarneto, korno kaj piano
  • Orgensonato g-minora (op. 284)
  • Balado (op. 288) por fluto kaj piano

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • Carl Reinecke: Erlebnisse und Bekenntnisse. Lehmstedt, Leipzig 2005, ISBN 3-937146-27-X (Autobiografie).
  • Wilhelm Joseph von Wasielewski: Carl Reinecke. Sein Leben, Wirken und Schaffen. Zimmermann, Frankfurt 1997, ISBN 3-921729-68-8 (Nachdruck der Ausgabe von 1892).
  • Katrin Seidel: Carl Reinecke und das Leipziger Gewandhaus. Von Bockel, Hamburg 1998, ISBN 3-928770-84-5.
  • Max Steinitzer: Das Leipziger Gewandhaus im neuen Heim unter Carl Reinecke. In: Beiträge zur Stadtgeschichte. Leipzig 1924.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]
Bibliotekoj