Castro Daire | |||
---|---|---|---|
urbo de Portugalo (1185 (Gregoria)–) municipo de Portugalio vd | |||
Flago | Blazono | ||
Administrado | |||
Poŝtkodo | 3600 | ||
En TTT | Oficiala retejo [+] | ||
Demografio | |||
Loĝantaro | 15 339 (2011) [+] | ||
Loĝdenso | 40 loĝ./km² | ||
Geografio | |||
Geografia situo | 40° 54′ N, 7° 56′ U (mapo)40.9-7.9333333333333Koordinatoj: 40° 54′ N, 7° 56′ U (mapo) [+] | ||
Areo | 379,04 km² (37 904 ha) [+] | ||
Horzono | UTC±00:00 [+] | ||
| |||
Alia projekto | |||
Vikimedia Komunejo Castro Daire [+] | |||
Castro Daire estas urbo de Portugalio, situanta en la nordokcidento de la Distrikto Viseu, Centra regiono kaj la subregiono Viseu Dão-Lafões. Ĝi havas ĉirkaŭ 4 600 loĝantojn (2021).
Ĝi estas sidejo de la municipo Castro Daire, kiu havas totalan areon de 379,04 km², kaj 13 736 loĝantojn (2021), subdividita en 16 fregezioj. La municipa teritorio limas norde kun Cinfães, Resende, Lamego kaj Tarouca, oriente kun Vila Nova de Paiva, sude kun Viseu, sudokcidente kun São Pedro do Sul kaj okcidente kun Arouca. La teritorio estas trapasata de la rivero Paiva, dum la sidejo mem estas ĉe la rivero kaj apud la aŭtoŝoseo A-24 kiu ligas kun Lamego norde kaj Viseo sude.
Prahistorian loĝadon atestas monumentaj megalitoj troviĝantaj en la municipo. El la romia epoko estas disaj restaĵoj.
Elstaras la arkitekturo de la 17-a kaj 18-a jarcentoj, videbla ĉefe en la senjordomegoj.
La areo de Castro Daire estis konkerita el islamanoj inter 1058 kaj 1064, kiuj estis respektive, la jaroj de la konkeroj de Viseu kaj de Koimbro. Post la fondo de la Reĝlando Portugalio (en 1143), ekis administracia organizado, per kreado de municipoj.
En la unua duono de la 20-a jarcento la loĝantaro estis stabila kaj atingis pli ol 26 000 loĝantojn en 1950, sed poste malpliiĝis iomete pro elmigrado ĝis nunaj 13 000 loĝantoj, tio estas oni perdis duonon.
Nuntempe restas iom da agrikulturo, dum estas malgranda industrio de ŝtonminado (granito), ligno, komerco ktp.
Castro Daire havas la jenajn fregeziojn:
En pluraj loĝlokoj estas interesaj preĝejoj kaj kapeloj, kun gravaj pentraĵoj kaj valoraj liturgiaj juveloj; krome estas ankaŭ nobelaj domegoj ĉefe el la 18a jarcento.