Kruco de Fajro | |
---|---|
Croix-de-feu | |
neprofitcela organizaĵo | |
Lando | Francio |
Prezidanto | François de La Rocque |
Fondiĝo | 26-a de novembro 1927 |
Dissolvo | julio 1936 |
Ĉefa sidejo | Strato de Milan, Parizo |
Koloro(j) | nigra |
Ideologio | Franca naciismo |
Ĵurnalo | Le Flambeau [1],[2] |
La Croix-de-feu (esperante Kruco de Fajro) estis franca politika ligo kaj kvazaŭarmea organizaĵo de dekstro aktiva dum la intermilita periodo inter 1927 kaj 1936 kaj antaŭulo de "Parti social français" (PSF).
La ligo estis fondita la 26-an de novembro 1927[3] kiel asocio de veteranoj de la Unua mondmilito fare de Maurice d'Hartoy.[4] En 1932 François de La Rocque fariĝis prezidanto de tiu.[5] Dum ĝia historio ĝiaj militantoj —konataj kiel « la malvarmaj vostoj » (les froides queues)—[6] plenumis kvazaŭarmeajn operacojn[7],[8] kaj partoprenis (kvankam aparte,[9] malfrue kaj per malpli granda rolo ol militantoj de aliaj ligoj) en la perturboj de la 6-a de februaro 1934.[10] La membraro de Croix-de-feu —kiu nutriĝis ĉefe el la meza klaso—[11] atingis nombron inter 900 000[12] kaj 1 000 000[13] da militantoj antaŭ ol dissolviĝi en julio 1936[14] pro la malpermeso de la ligoj okazinta per la venko en la balotoj de la Popola Fronto en Francio, ŝanĝiĝante tiam en "Parti social français".[15],[16] Ĝi kalkulis kun granda proporcio de virinoj en sia militantaro.[17]
Ekzistas historia debato pri la kvalifiko «faŝista» de la ligo.[18] La Croix-de-feu, kies naciismo estis unu el ĝiaj plej distingaj trajtoj,[19] minacis per uzo de politika perforto por atingi siajn celojn jam en 1933.[20] Ili havis la celon ŝtopi la breĉon malfermitan inter dekstro kaj maldekstro;[21] la sistemo per kiu ili respondus al marksismo estus, laŭ la propra partio, «korporaciisma».[22] Stanley G. Payne notas ke temis pri organizaĵo kun nur modera naciisma aŭtoritato.[23]
* Andrew, Dudley; Steven UNGAR. (2008) Popular Front Paris and the Poetics of Culture. Harvard University Press. ISBN 0-674-01703-X.
* Campbell, Caroline (2008). “Women and Gender in the Croix de Feu and the Parti Social Français: Creating a Nationalist Youth Culture, 1927–1939”, The Proceedings of the Western Society for French History (angle) 36.
* Junkerman, Hannah (2010). “Sons and Daughters of the Croix de Feu: An Inquiry into the Role of Youth in French Fascism”, Intersections (angle) (pdf) 11 (2).
* Kéchichian, Albert. (2006) Les Croix-de-feu à l'âge des fascismes: travail, famille, patrie (france). Editions Champ Vallon. ISBN 2-876-73-450-8.
* Kennedy, Sean (2007). “Pitfalls of Paramilitarism: The Croix de Feu, the Parti Social Français, and the French State, 1934-39”, Journal of Conflict Studies (angle) (pdf) 27 (2).
* Passmore, Kevin. (2013) The Right in France from the Third Republic to Vichy (angle). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-965820-6.
* Payne, Stanley G. (1995). “A History of Fascism 1914-1945” (angle).
* Winock, Michel (2006). “Revisiting French fascism: La Rocque and the Croix-de-Feu”, Vingtième Siècle. Revue d’histoire 2006/2
Vingtième Siècle. Revue d’histoire (france) (90), p. 3–27.
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Croix de Feu en la hispana Vikipedio.