El perro del hortelano (filmo)


Temas pri... Ĉi tiu artikolo temas pri filmo. Por informoj pri la samnoma teatraĵo, vidu la artikolon El perro del hortelano.
El perro del hortelano
filmo
Originala titolo El perro del hortelano
Originala lingvo hispana lingvo
Kina aperdato 1996
Ĝenro komedia filmo
Kameraado Javier Aguirresarobe
Reĝisoro(j) Pilar Mercedes Miró Romero
Produktisto(j) Enrique Cerezo
Scenaro Pilar Mercedes Miró Romero
Muziko de José Nieto
Rolantoj Emma Suárez • Carmelo Gómez • Ana Duato • Blanca Portillo • Rafael Alonso • Maite Blasco • Miguel Rellán • Ángel de Andrés López • Josu Ormaetxe
Honorigoj Goya Award for Best Director • Goya Award for Best Actress • Goya Award for Best Adapted Screenplay • Goya Award for Best Cinematography • Medal of the Circle of Cinematographic Writers for the best actor
IMDb
vdr

El perro del hortelano estas hispana komedia filmo reĝisorita de Pilar Miró kaj premierita en 1996. La titolo devenas de hispana populara esprimo: «como el perro del hortelano, que ni come ni deja comer» (kiel la hundo de la fruktoĝardenisto, kiu nek manĝas nek permesas manĝi); la hundo estas animalo nevegetarana kiu ne manĝas la legomojn de la fruktoĝardeno de sia mastro, sed ne permesas, je aliaj animaloj manĝu ilin. La tuta frazo referencas al la intrigo: la grafino Diana ne povas ami Teodoro kaj tial ŝi permesas lin nek ami nek esti amata de ajna alia virino.

La filmo estas adaptaĵo de samnoma teatraĵo de Lope de Vega.

Averto: La teksto, kiu sekvas, malkaŝas detalojn pri la intrigo de la rakonto.

Diana, grafino de Belflor, estas juna, klera, impulsema kaj inteligenta. Ŝi estas enamiĝinta de Teodoro, sed li estas ŝia sekretario kaj tial ŝia subulo, kaj krome li jam estas engaĝiĝinta kun la damo Marcela (servistino de la grafino). Movita de ĵaluzo kaj envio, ŝi baraktas por apartigi la du amantojn, kreante komplikajn kaj konfuzajn situaciojn, kiujn la ĉirkaŭuloj ne komprenas, ĉar oni ne povas supozi, ke ŝi amas subulon. Kiam ŝi sukcesas fari tion, ŝia amintereso al Teodoro malpliiĝas (ĉar ŝia ĵaluzo trankviliĝas se Teodoro flirtas kun neniu), kio metas lin en granda konfuzo, tute ne komprenanta kion esperas de li la grafino. La jam komplikan situacion komplikas plie letero ricevita de nericevunto, murdokomploto fare de aliaj pretendantoj al la grafino ktp. En tiu situacio servisto helpas Teodoro-n, dum Marcela akompanas la grafinon. Plia komplikaĵo venas pro la apero el eksterlando de iu grafo kiu iam perdis sian filon dum vrako, nome la propra Teodoro, kiu nun jam ne estas subulo de la grafino, sed samklasano. Ŝajnas, ke la malfacilaĵoj por ke ambaŭ amantoj finfine povu plenumi sian amon, malpliiĝas. La malicaj pretendantoj estas venkitaj kaj almenaŭ la du ĉefaj amparoj povas plenumi siajn dezirojn: Marcela devas kontentiĝi kun la servisto de Teodoro.

Averto: Malkaŝado de la intrigo de la rakonto ĉi tie finiĝas.

Geaktoraro kaj roluloj

[redakti | redakti fonton]
Aktor(in)o Rolulo
Emma Suárez Diana
Carmelo Gómez Teodoro
Fernando Conde Tristán
Ana Duato Marcela
Miguel Rellán Fabio
Juan Gea Federico
Ángel de Andrés López Ricardo
Maite Blasco Anarda
Rafael Alonso Ludovico
José Lifante Octavio
Blanca Portillo Dorotea
Vicente Díez Celio
Cesáreo Estébanez Leónido
Diego Carvajal Camilo
Felipe García Vélez Lirano
Michael Caballero Bufono
Vicente Cuesta Furio
Miguel Arribas Antonelo
Josu Ormaetxe Paĝio
João Lobo
Sofía Reis Servistino de Diana

Inter aliaj premioj, la filmo ricevis sep Goya-premiojn, inter kiuj tiu al plej bona vestaĵaro. Vere la tuta filmo estis desegnita kun abunda koloraro kaj en vesatxjoj kaj en internoj kaj eksteroj de palacoj (filmite en palacoj de Portugalio).

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]