Geedziĝa kuko
Geedziĝa torto, aŭ pli simple nupta torto aŭ nuptotorto, estas la tradicia torto kutime kovrita en sukeraĵo kiu estos servita post la geedziĝa ceremonio dum la akcepto por la gastoj, nome bankedo.
Tradicioj kaj kutimoj
[redakti | redakti fonton]En okcidenta kulturo, la geedziĝa kuko estas granda kuko ornamita per sukeraj kaj marcipanaj dekoracioj, kaj kutime inkluzivas plurajn etaĝojn en pli kaj pli malgrandaj grandecoj, metitaj unu sur la alian, foje kun spacoj kaj subtenaj kolonoj inter etaĝoj. Estas ĉielaj figuroj de la novgeedzoj ĉe la supro de la kuko (kaj foje la figuroj estas faritaj el manĝeblaj ingrediencoj).
En okcidenta kulturo estas kutime por la gefianĉoj tranĉi la unuan tranĉaĵon de la kuko kune. Ĉi tiu kutimo devenas de la antikva kutimo, en kiu la novedzino tranĉaĵigas la kukon kaj servas ĝin al la familio de la fianĉo por simboli ŝian eniron en ĉi tiun familion. Laŭ alia tradicio, la gefianĉoj nutras sin reciproke el la unua tranĉaĵo por simboli sian sindevontigon unu al la alia.
Estas popolkredo, ke la fraŭlaj geedziĝaj gastoj, kiuj prenas pecon de la kuko kaj dormas kun la kuko sub la kapo, sonĝos pri la viroj kun kiu ili edziniĝos.
Laŭ brita kutimo, parto de la geedziĝa kuko estis konservita post la geedziĝo por la bapta ceremonio de la unua filo de la paro. Ĉi tiuj geedziĝaj kukoj estas fruktaj kukoj en alkoholo kiuj konserveblaj dum longa tempo.
Historio
[redakti | redakti fonton]La origino de la geedziĝa kuko estas en mezepoka kutimo laŭ kiu la edziĝintaj gastoj alportis al la paro kukon kiel donacon. Ĉi tiuj kukoj estis amasigitaj kune - kaj fakte servis kiel bazo por la kuirejo de la nova paro.
Eĉ antaŭ ĉi tiu praktiko kutimis ĉe geedziĝoj manĝi kukojn, kuketojn kaj aliajn dolĉaĵojn. Ĉe romiaj geedziĝoj, gastoj ricevis diversajn dolĉaĵojn.
Ĉar ĝis la komenco de la 20-a jarcento ne estis rimedo por malvarmigi, kaj ĉar la preparado de la geedziĝa kuko daŭris longe, ili kutimis fari de la mezepoko specon de kuko, kiu daŭrus longe sen kresko de ŝimo. Ĉi tiu kuko estis frukta kuko trempita delonge en alkoholo (kutime en likvoro), kaj poste kovrita per sukero kaj grasa glazuro, kiu protektis la kukon.
La inspiro por la alta kuko en modernaj tempoj estis la spajro de la kristana preĝejo St. Mary Le Bow en kiu en Londono reĝo Henriko la 8-a eĉ promulgis leĝon, kiu difinis la ingrediencojn de la geedziĝa kuko (kaj precipe la kvanton da sukero en ĝi) por starigi la impostojn sur sukero.
Ornamadoj
[redakti | redakti fonton]
En okcidenta kulturo estas kutime meti supre de la nuptokuko statuojn de novedzinoj en edziĝa vesto (la novedzino en blanka edziniĝa robo, kaj la edziĝanto en nigra vesta kostumo - kutime en smokingo).
Ĉi tiu kutimo fariĝis malpli populara laŭlonge de la jaroj, kaj nun kutimas krei geedziĝajn kukojn kun dekoracioj, kiuj kongruas kun la personeco de la fianĉoj (ekzemple, estas geedziĝaj kukoj kovritaj de pupoj Elvis Presley aŭ Mickey Mouse kaj Minnie Mouse).
En samseksaj geedziĝoj estas kutime ke dekoracie oni metas ĉe la supro de la geedziĝa kuko depende de la sekso de la geedziĝantoj du novedzojn aŭ du novedzinojn. [1]