Haardt (Palatinato)

Haardt
montara sistemo
La plej alta punkto Kalmit (673 m)
Areo ĉirkaŭ 100 km²
Kontinento Eŭropo
Situo Palatinato, Rejnlando-Palatinato, (Germanio)
Geografia situo 49° 8′ N, 7° 48′ O (mapo)49.137.8Koordinatoj: 49° 8′ N, 7° 48′ O (mapo) f1
Map
Haardt
Montaro Palatinata arbaro
v • d • r

La regiono Haardt estas ĉirkaŭ 30 km longa, 2 ĝis 5 km larĝa kaj ĝis 673 m alta mezmontaro ĉe la orienta rando de la Palatinata arbaro en la germana federacia lando Rejnlando-Palatinato.[1][2]

Nomo

[redakti | redakti fonton]

La nomo Haardt devenas de la malnovgermana hart kaj signifas monta arbaro aŭ arbarkovrata deklivo. Temas ĉefe pri „kamparane uzata arbaro“. La termino estas uzata en germanlingvio en diversaj lingvaj variantoj kun d, t aŭ th je la fino kaj unu aŭ du aa meze. Ĝi aperas en arbaraj nomoj kiel Hardtwald apud Karlsruhe kaj en lokaj nomoj kiel Haardt, la vinvilaĝo supre de Neustadt, aŭ Harthausen apud Speyer. Etnologie ankaŭ la mezmontaro Harz havas saman devenon.[3]

la Haardt sude de Neustadt/Vinstrato; de maldekstre al dekstre: Kalmit (673 m), Taubenkopf (604 m), kastelo de Hambach, Hohe Loog (619 m)

Markantaj montoj

[redakti | redakti fonton]
Kalmit, la plej alta monto en Palatinata arbaro kaj la Haardt

Al la montoj de la mezmontaro Haardt apartenas − sortigita laŭ alteco en metroj super marnivelo:
(post streko) (sude de Speyerbach) kaj norde de (inter Speyerbach kaj Isenach) kaj en la norda Haardt-parto (norde de Isenach); montoj en okcidente najbarantaj pejzaĝojn en malgrandaj literoj)

  • Kalmit (672,6 m) – suda parto, distrikto Südliche Weinstraße; plej altaj motno den Palatinata arbaro; kun dissendilo Kalmit kaj monto Hüttenberg (Haardt)
    • Taubenkopf (603,8 m) – nordorienta pinto, urbo Neustadt ĉe vinstrato
  • Kesselberg (661,8 m) – okcidente de la suda parto, distrikto Südliche Weinstraße
  • Roßberg (637 m) – okcidente de la suda parto, distrikto Südliche Weinstraße
  • Hochberg (636 m) – suda parto, distrikto Südliche Weinstraße
  • Hohe Loog (619 m) – suda parto, urbo Neustadt ĉe vinstrato
  • Blättersberg (617,5 m) – suda parto, distrikto Südliche Weinstraße; kun la burgo Rietburg kaj elrigardturo Ludwigsturm
  • Schafkopf (617 m) – okcidente de la suda parto, distrikto Südliche Weinstraße
  • Teufelsberg (597,6 m) – suda parto, distrikto Südliche Weinstraße; kun Annakapelle (kapelo) kaj pinta kruco Bischofskreuz
  • Orensberg (581 m) – okcidente da la suda parto, distrikto Südliche Weinstraße; kun ringremparo kaj roka ebenaĵo Orensfelsen
  • Weinbiet (553 m) – norda parto, urbo Neustadt ĉe vinstrato; kun ringremparo Heidenburg, elrigardturo Weinbietturm kaj dissendilo Weinbiet
  • Vorderer Langenberg (545 m) – norda parto , distrikto Bad Dürkheim
    • Eckkopf (516 m) – orienta pinto, distrikto Bad Dürkheim; kun elrigarda turo
  • Sommerberg (501,9 m)
  • Stabenberg (496 m) – norda parto, urbo Neustadt ĉe vinstrato; ku elrigardturo
  • Peterskopf (487 m) – Leininger Sporn okcidente de la norda sprono, distrikto Bad Dürkheim; kun elrigardturo Bismarck-turo
  • Weilerskopf (470 m) – „Leininger Sporn“ okcidente de la norda sprono, distrikto Bad Dürkheim; kun sabloŝtona monolito Gebetsfelsen kaj elsendilturo Weilerskopf
  • Wetterkreuzberg (400,7 m)
  • Teufelsstein (317 m) – norda sprono, distrikto Bad Dürkheim; kun monolito Teufelsstein
Bismarck-turo sur monto Peterskopf
Haardt ĉe la deklivo Bildbaum, proksime de Hohe Loog

Hodiaŭa arbaro

[redakti | redakti fonton]
arbospecoj
relativa grandeco 		en
procento
pinarbaro 70
duglazio 7
fago 6
tigfolia kverko 4
kaŝtano 4
piceo 4
lariko 2
ceteraj noblaj foliarboj 1
ceteraaj foliarboj 1
ceteraj pinaloj 1
kastelo de Hambach

Geografio

[redakti | redakti fonton]

Montopasejoj

[redakti | redakti fonton]

Vidindaĵoj

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ Adalbert Pemöller: Geographische Landesaufnahme: Die naturräumlichen Einheiten auf Blatt 160 Landau i. d. Pfalz. Bundesanstalt für Landeskunde, Bad Godesberg 1969. S. 8–9.
  2. ↑ Landesamt für Vermessung und Geobasisinformation Rheinland-Pfalz: Topografische Karten 1:25.000 und 1:50.000 Arkivigite je 2012-07-21 per la retarkivo Wayback Machine. Abgerufen am 1. April 2011.
  3. ↑ Michael Geiger u. a. (Hrsg): Der Pfälzerwald im geografischen Überblick. In: Der Pfälzerwald, ein Porträt einer Landschaft. Verlag Pfälzische Landeskunde, Landau/Pf. 1987, S. 19.

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • August Becker:Die Pfalz und die Pfälzer, sepa eldono. eldonejoPfälzische Verlagsanstalt, Landau/Pfalz, 2005, ISBN=3898571939, paĝoj 92–199
  • Michael Geiger: Der Pfälzerwald im geographischen Überblick, en Der Pfälzerwald, Porträt einer Landschaft, eldonejo Pfälzische Landeskunde, Landau/Palatinaro, 1987, ISBN=3980114716, paĝoj 9–58
  • Michael Geiger (eldonisto): Haardt und Weinstraße – Beiträge zur Landeskunde, eldonejo Verlag der Pfälzischen Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften, Speyer, 1996 ISBN=3-932155-14-9
  • Michael Geiger: Die Landschaften der Pfalz. en: Michael Geiger (eldonisto): Geographie der Pfalz, eldonejo Pfälzische Landeskunde, Landau/Palatinato, 2010, ISBN=9783981297409, paĝoj 92–113
  • Daniel Häberle: Der Pfälzerwald. Ein Beitrag zur Landeskunde der Rheinpfalz, eldonejo Georg Westermann, Braunschweig kaj Berlin, 1913 , paĝoj 7ff
  • Karl Heinz: Pfalz mit Weinstraße, Landschaft, Geschichte, Kultur, Kunst, Volkstum, eldonejo Glock und Lutz, Heroldsberg, 1976 , paĝoj 21 ff
  • Emil Heuser: Neuer Pfalzführer, 14a eldono, Ludwigshafen/Rhein, 1979 paĝoj 121–265
  • Klaus Meyer: Die Wälder der Haardt: gestern – heute – morgen, eldonisto Michael Geiger en Haardt und Weinstraße – Beiträge zur Landeskunde, eldonejo „Verlag der Pfälzischen Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften“, Speyer, 1996, ISBN=3-932155-14-9, paĝoj 248–249
  • Heinz Wittner: Großer Pfalzführer, eldonejo Deutscher Wanderverlag Dr. Mair & Schnabel & Co., Stuttgart, 1981, 3813401065, paĝoj 83–148