Sankta
Hedvigo de Silezio
Dukino de Silezio (progeedza)
Persona informo
Naskiĝo
1174 en Burg Andechs
Morto
15-an de oktobro 1243 (1243-10-15 ) en Trzebnica
Tombo
Sanctuary of St. Jadwiga in Trzebnica (en) vd
Religio
katolika eklezio vd
Lingvoj
germana • pola • latina vd
Ŝtataneco
Sankta Romia Imperio vd
Familio
Dinastio
Piastoj • Grafoj de Andechs vd
Patro
Berthold la 4-a, duko de Meranio vd
Patrino
Agnes of Rochlitz (en) vd
Gefratoj
Berthold (en) , Otto la 1-a de Meranio , Ekbert von Andechs-Meranien (en) , Henry II, Margrave of Istria (en) , Gertrud de Andechs-Meranio , Agnes de Meranio kaj Mechthild von Andechs (en) vd
Edz(in)o
Henriko la Barbulo vd
Infanoj
Henriko la 2-a la Pia , Konrado la Buklohara , Gertruda de Silezio vd
Parencoj
Louis I of Brzeg (en) (pranepo ) vd
Profesio
Okupo
edz(in)o de monarĥo vd
Sanktulino
Honorata en
katolika eklezio
Festotago
16-a de oktobro
Atributoj
preĝejo-modelo, ŝuoj enmane, pano por almozuloj
Patroneco
Silezio , Andechs , episkopujo Görlitz , urboj Görlitz kaj Berlino , kaj la katedralo je ŝia nomo en Berlino; repaciĝo inter germanoj kaj poloj
vd
Fonto: Vikidatumoj
Sankta Hedvigo, Malsupra Bavarujo ĉ. 1410–1420
Sankta Hedvigo de Silezio aŭ Hedvigo de Andechs (naskiĝis en 1174 en Andechs , mortis la 15-an de oktobro 1243 en Trebnico ) estis dukino de Silezio , edzino de la pola princo Henriko la Barbulo el la dinastio de la Piastoj kaj estas honorata kiel sanktulino en la katolika eklezio . Ŝia memortago estas la 16-a de oktobro .
Sankta Hedvigo estis entombigita en la monaĥeja preĝejo de Trebnico. Ŝi estis deklarita sanktulino en la 1267a jaro. Restaĵoj de ŝi troviĝas interalie en la monaĥejo Andechs, en la Katedralo je la nomo de Sankta Hedvigo en Berlino kaj en la preĝejo je la nomo de Sankta Gangolfo en Heinsberg .
Sankta Hedvigo estas patrono de Silezio kaj Andechs , de la episkopujo Görlitz , de la urboj Görlitz kaj Berlino kaj de la katedralo je ŝia nomo en Berlino.
Post la Dua Mondmilito la forpelitaj silezianoj portis la honoradon de Sankta Hedvigo en siajn novajn paroĥojn. Ŝi simbolas la perditan hejmlandon.