Henriko Raspe la 4-a

Henriko Raspe la 4-a
Persona informo
Naskiĝo 30-an de novembro 1201 (1201-11-30)
Morto 16-an de februaro 1247 (1247-02-16) (45-jaraĝa)
en Wartburg, Landgraviate of Thuringia,  Sankta Romia Imperio
Tombo monastère Sainte Catherine d'Eisenach (fr) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Lingvoj germanalatina
Ŝtataneco Duklando Turingio Redakti la valoron en Wikidata
Familio
Patro Hermann I (mul) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Patrino Sophia of Wittelsbach (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Frat(in)oj Agnes of Thuringia (en) Traduki, Jutta of Thuringia (en) Traduki, Konrado Raspe, Ludovoiko la 4a de Turingio kaj Irmgard von Thüringen (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Edz(in)o Beatrice of Brabant (en) Traduki (1241 (Gregoria)–)
Gertrud von Babenberg (en) Traduki (1238 (Gregoria)–)
Elisabeth of Brandenburg, Landgravine of Thuringia (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo regento Redakti la valoron en Wikidata
vdr
Geedziĝa ceremonio de Henriko Raspe la 4-a kun Beatrico de Brabanto

Heinrich Raspe la 4-a (naskiĝinta en 1204, mortinta la 16-an de februaro 1247 sur Wartburg) estis landgrafo turingia.

La dua filo de Hermano la 1-a (Turingio) kaj de Sophia von Wittelsbach forpelis post la morto de la pli maljuna frato Ludoviko la sankta ties edzinon Sankta Elizabeto de Hungario kaj la infanojn. Poste li transprenis la landgrafecon turingian krom la palatingrafeco saksia - komence kiel kuratoro de la nevo Hermano la 2-a. Post ties morto en 1241 li suverenis li tie propranome.

Henriko subtenis la ĉeĥojn en sindefendo kontraŭ la mongoloj kaj iĝis en 1242 regna vakecadministranto por Konrado, la filo de imperiestro Frederiko la 2-a. Sed baldaŭ Henriko aniĝis al la porpapa partio kiu elektis lin, post abdikigo frederika dum la Unua koncilio de Liono (1245), kontraŭreĝo en Veitshöchheim en la 22.5.1246.

Ĉar tiu ĉi elekto plejparte ŝuldatas al nesekularaj princoj li moke kromnomiĝis Pfaffenkönig. Kun papaj monoj li dungis soldatojn venkonte reĝon Konrado apud Frankfurto ĉe Majno en la 5.8.1246. Sed dum la sieĝo de Ulm malsaniĝis Henriko. Post lia morto en februaro 1247 (li entombigitis apud la gepatroj en la Katerina preĝejo en Eisenach) ekstingitis la vira linio de la landgrafoj turingiaj. Pri la heredo de ties havaĵoj estiĝis la t.n. Turingia-hesia milito de sukcedo (1247-1264). Lia kanceliero estis Burkhart de Ziegenhain, posta ĉefepiskopo de Salcburgo.

Meyers Großes Konversations-Lexikon, volumo 9. Leipzig 1907, p. 107-108 (tie ĉi interrete)

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • Schaller, Hans Martin, "Heinrich Raspe" ĉe: Neue Deutsche Biographie 8 (1969), p. 334-336 (tie ĉi interrete)
  • Matthias Werner (eld.): Heinrich Raspe – Landgraf von Thüringen und römischer König (1227–1247). Fürsten, König und Reich in spätstaufischer Zeit (=Jenaer Beiträge zur Geschichte, 3). Lang, Frankfurt am Main 2003, ISBN 3-631-37684-7