Hermann Fehling (kemiisto)
| Hermann von Fehling (1812-1885) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Nova praktika vortaro pri kemio, verkita en 1854 de Hermann von Fehling, kune kun Justus von Liebig, Johann Christian Poggendorff, Friedrich Wöhler kaj Hermann Kolbe
| |||||
| Persona informo | |||||
| Hermann Fehling | |||||
| Naskiĝo | 9-a de junio 1812 en Lubeko | ||||
| Morto | 1-a de julio 1885 en Stutgarto | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Lubeko  vd
| ||||
| Alma mater | Universitato de Hajdelbergo Universitato de Stutgarto Bavara Akademio de Sciencoj | ||||
| Familio | |||||
| Gefratoj | Johannes Christoph Fehling (en)  vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | kemiisto universitata instruisto vd
| ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Hermann Christian (von) Fehling (1812-1885) (Lübeck, 9-a de junio 1811 - Stuttgart, 1-a de junio 1885 estis germana apotekisto, kemiisto kaj amiko de la kemia historiisto Hermann Kopp (1817-1892). Li estis filo de la komercisto Hermann Christian Fehling (1767-1862)[1] kaj Elisabeth Margaretha Fehling (Heitmann)[2], frato de Wilhelm Fehling (1824-1903) kaj Johannes Christoph Fehling kaj patro de la kuracisto Hermann Johannes Karl Fehling (1847-1925).
Li studis en la Universitato de Stutgarto kaj faris la unuajn eksperimentojn pri la sintezo de aldehidoj, benzonitrilo, benzoata acido, sukcenata acido, kaj oksalata acido. Konata pro la kreado de la Solvaĵo de Fehling (solvaĵo de kupra (II) sulfato miksita kun alkalo kaj kalia natria tartrato, pli konata kiel salo de Rochelle), kiun li uzis por identigo de aldehidoj, ketonoj kaj sukeroj.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Li trejnis kiel apotekisto en la apoteko de Franz Friedrich Kindt (1786-1856), frato de Georg Christian Kindt (1793-1869), en Lubeko, post ekzamenado de publika lernejo kaj mezlernejo de 1827. De 1835 ĝis 1837 Fehling studis natursciencojn en la Universitato de Hajdelbergo kun fokuso pri kemio, iĝis la asistanto de Leopold Gmelin kaj en aŭgusto 1837 li doktoriĝis pri filozofio. Li tiam laboris en Gießen en la laboratorio de Justus von Liebig, iĝis lia asistanto kaj iris al Parizo en la aŭtuno de 1838, kie li laboris por Jean Baptiste Dumas kaj en la laboratorio de la Pariza Monfarejo.
En 1839, laŭ sugesto de Liebig, li estis nomumita por instrui kemion kaj teknologion ĉe la "Unuiĝinta Reĝa Mezlernejo", en Stutgarto, kiu estis fondita en 1829. Post du jaroj li estis dungita kiel ĉefa instruisto (la 10-an de marto 1841). Tiu posteno estis egala al mezlerneja profesoro laŭ titolo kaj rango. Asociita kun la posteno estis la provizora civitaneco de Württemberg, kiun li ricevis dumvive tra sia geedziĝo kun Sophie Cleß (1822-1888)[3], filino de ŝvaba profesoro. Scienca esplorado ne estis parto de liaj oficialaj devoj; Fehling daŭrigis ĝin flanke pro privata intereso. Per lia helpo, la lernejo iĝis politeknikejo kaj en 1876 ĝi iĝis teknika universitato (nun la Universitato de Stuttgart). Fehling restis tie dum 44 jaroj ĝis sia emeritiĝo en 1883, devigita pro apopleksio.
Fehling, kiu estis atestita kiel havado de signifa instrutalento, certigis ĝisfundan, praktikan trejnadon por siaj studentoj en la lastatempe establita laboratorio kaj estis tiel gvidanto en la tiama Regno de Württemberg. La ŝtata universitato de Tübingen enkondukis la laboratorian staĝon kelkajn jarojn poste.
La reputacio kaj agadkampo de Fehling etendiĝis multe pli ol liaj instruaj agadoj. Post vivminaca hemoragio dum vojaĝado al Munkeno, en 1854, li signife reduktis sian laboratoriolaboron kaj finfine ĝin tute prirezignis. Post tio, Fehling ŝanĝis sian fokuson al ŝtatoficoj. Li estis membro de la medicina fakultato (ekde 1870) kaj la farmacia ekzamenkomisiono kaj laboris kiel teknika konsilisto pri la komisiono kaj patentkomisiono de la centra oficejo por negoco kaj komerco establita en 1848. Asociita kun tio estis la administrado de analiz-teknika enketlaboratorio, la preparado de multaj teknikaj raportoj kaj la ekzameno kaj arbitracio de patentaj reklamoj.
Post la kreado de la 2-a Germana Imperia registaro, en la 1-a de januaro 1871, Fehling iĝis Württemberg-delegito al multaj higienaj, farmaciaj kaj teknikaj komisionoj, inkluzive de la komisiono por la revizio de la "Pharmacopoeia Germanica" (1880). Li ankaŭ estis membro de la ĵurio por ĉiuj mondekspozicioj ekde 1846 ĝis 1873. De 1859 li estis koresponda membro de la Bavara Akademio pri Sciencoj.
Fehling okupiĝis ĉefe pri teknika kemio (minerala akvo, prisallaboroj, panfarado, ledaj kemiaj traktadoj) kaj publika sano. Por analiza kemio, li evoluigis la solvaĵon kiu ricevis sian nomon, kiu estis ĝenerale uzita por detekti aldehidogrupojn (precipe en karbonhidratoj), kaj tio ebligis al li determini la sukerenhavon el likvaĵoj (ekzemple, la kvanta determino de sukero en urino, 1848) kaj dediĉis la venontajn jarojn por plibonigi ĝin.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Franz Friedrich Kindt (1786-1856)
- Leopold Gmelin (1788-1853)
- Georg Christian Kindt (1793-1869)
- Johann Christian Poggendorff (1796-1877)
- Jean-Baptiste Dumas (1800-1884)
- Friedrich Wöhler (1800-1882)
- Thomas Graham (1805-1869)
- Friedrich Julius Otto (1809-1870)
- Hermann Kopp (1817-1892)
- Hermann Kolbe (1818-1884)
- Robert Otto (1837-1907)