Hugo Schuchardt

Hugo Schuchardt
Persona informo
Hugo Ernst Mario Schuchardt
Naskiĝo	4-an de februaro 1842 (1842-02-04) en Gotha
Morto	21-an de aprilo 1927 (1927-04-21) (85-jaraĝa) en Graz
Lingvoj	germana ^vd
Ŝtataneco	Duklando Saksio-Koburgo kaj Gotao ^vd
Alma mater	Friedrich-Schiller-Universitato Jena Bonna universitato ^vd
Profesio
Okupo	lingvisto romanisto creolist ^(en) universitata instruisto kartvelologist ^(en) ^vd
Laborkampo	Lingvoscienco, eŭska lingvo, kreola lingvo, latinida lingvaro kaj romanistiko ^vd
Honorigoj Honorigoj (1885)  Volney Prize ^(en) (1867)  Volney Prize ^(en) ^vd
Membrecoj Membrecoj Prusa Akademio de Sciencoj Rumana Akademio Royal Danish Academy of Sciences and Letters ^(en) Corps Hansea Bonn ^(en) Akademio de la Eŭska Lingvo Reĝa Nederlanda Akademio de Artoj kaj Sciencoj Nacia Akademio de la Linkoj Akademio de Surskriboj kaj Beletro de Francio Hungara Scienca Akademio Aŭstra Akademio de Sciencoj Bavaria Akademio de la Scienco Corps Thuringia Jena ^(en) ^vd
^vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Hugo Schuchardt, naskiĝis la 4-an de februaro 1842 en Gotha en la dukejo de 'Saksen-Coburg & Gotha' kaj mortis la 21-an de aprilo 1927 en Graz, Aŭstrio. Li estis interlingvisto, filologo kaj specialisto pri latinidaj lingvoj, la eŭska lingvo kaj en la dialektoj, ĉefe piĝinoj, kreolaj kaj la Mediteranea lingvafrankao.

Pri internaciaj planlingvoj: Volapük, Esperanto k. a.

Kun la eldono en 1888 de sia verko titolita "Auf Anlass des Volapüks" (Okaze de Volapuko), li promociis la kreon de nova internacia helplingvo por ĉiuj nacioj.

En 1901, li partoprenis en la komitato por krei Delegacion por alpreno de la lingvo internacia.

Signifoŝanĝo en vortoj, lingvo-geografio

Li esploris pri la signifoŝanĝoj en individuaj vortoj kaj montris la gravecon studi tiucele la geografian distribuadon de vortoj. Tio poste kontribuis al la studado de lingvogeografio^[1]. Biblieldone (en la eŭska lingvo) li kunlaboris kun Theodor Linschmann.

Stratoj

En Vieno estas strato kiu portas lian nomon ("Schuchardtstraße"), dum ankaŭ en Graz estas "Hugo-Schuchardt-Straße".

Verkaro

• Der Vokalismus de la Vulgärlateins (3 volumoj) (1866-1868)
• La "Cantes Flamencos" (1881)
• Kreolische Studien (9 volumoj) (1882-1891)
• Über die Lautgesetze. Gegen die Junggrammatiker (1885)
• Auf Anlass des Volapüks (1888)
• Romanische Etymologien (2 volumoj) (1898-1899)
• Bericht über die auf Schaffung einer künstlichen internationalen Hilfssprache gerichtete Bewegung. Hof- und Staatsdruckerei. 1904. 18 p.
  
• La sama en la franca kiel: Rapport sur le mouvement tendant a la création d'une langue auxiliaire internationale artificielle. A. Chevalier-Marescq & Cie. 1904. 7 p.
• Die iberische Deklination (1907)
• Sprachursprung (3 volumoj) (1919-1920)
• Primitiae Lingvae Vasconum (1923)
• Hugo Schuchardt-Brevier : Vademecum der allgemeinen Sprachwissenschaft (1928) (eldonejo Leo Spitzer)
• Piĝino and Creole Languages: Selected Essays (antologia reeldono de 1980), Kembriĝo. (ISBN 0521227895).

Eksteraj ligiloj

• Kategorio Hugo Schuchardt en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

• Omaĝo al Hugo Schuchardt fare de Georges Lacombe Arkivigite je 2016-03-04 per la retarkivo Wayback Machine
• Arkivo Hugo Schuchardt de la universitato de Graz Arkivigite je 2010-06-20 per la retarkivo Wayback Machine
• Eŭska enciklopedio

Referencoj

1. (angla) Sommerfelt, Als, “Hugo Schuchardt”. In Sebeok, Thomas A. Portraits of Linguists: A Biographical Source Book for the History of Western Linguistics, 1746-1963. 1. Indiana University Press. (1967), paĝoj 507-508

Bibliotekoj

PeEnEo: 626917 GND: 118611046 LCCN: n79065470 VIAF: 261931943 ISNI: 0000000121357920 SUDOC: 034344195 BNF: 125108790 NLA: 35483151 NKC: mub2013789899 ICCU: CFIV017997 BNE: XX1115946