En lingviko, imela aŭ imala (de la araba imāla = 'fleksio') estas la fenomeno fonetika kiu okazas en kelkaj arbalingvaj dialektoj, ĉu iamaj ĉu nuntempaj, laŭ kiu la sonon [a] se ĝi estas longa -[a:] aŭ [ā]- oni prononcas en difinitaj cirkonstancoj kiel ē aŭ ī. La imela oftis en Al-Andalus, precize en la arablingva dialekto parolata en la zono del Regno Granada, kaj estas multaj registritaj ekzemploj en arabismoj eĉ aligitaj en la hispana lingvo kaj en la loknomoj: