Instituto pri aŭstria historiesplorado

Instituto pri aŭstria historiesplorado
Enirejo al la instituto ĉe la viena universitato
Enirejo al la instituto ĉe la viena universitato
instalaĵo
lernejo Redakti la valoron en Wikidata
Informoj
fondodato 1854
Geografia situo 48° 12′ 47″ N, 16° 21′ 39″ O (mapo)48.21303216.360892Koordinatoj: 48° 12′ 47″ N, 16° 21′ 39″ O (mapo)
lando Aŭstrio
retejo Oficiala retpaĝaro [+]
Instituto pri aŭstria historiesplorado (Aŭstrio)
Instituto pri aŭstria historiesplorado (Aŭstrio)
DEC
Instituto pri aŭstria historiesplorado (Vieno)
Instituto pri aŭstria historiesplorado (Vieno)
DEC
Map
Instituto pri aŭstria historiesplorado
v • d • r

Instituto pri aŭstria historiesplorado (germane: Institut für Österreichische Geschichtsforschung, mallongigo IÖG) ĉe la Universitato de Vieno estas esploradasocio renomita kiu ekde la 1.1.2016 apartenas al la altlernejo de la ĉefurbo.[1] Ĝiaj taskoj enhavas la planadon kaj organizon de esplorprojektoj rilate al la eŭropa historio de Mezepoko kaj Moderna epoko kiel ankaŭ al la aŭstria historio kun fokuso pri historiaj helpsciencoj respektive fontaj eldonado kaj serĉado surbaze de internaciaj standardoj.

Historio

[redakti | redakti fonton]

Fondo instituta estis en 1854. La instituto posedas bibliotekon kun pli ol 60.000 volumoj kiel ankaŭ dokumenta, faksimila kaj sigela kolektoj. Planite kiel simpla lernejo pri bona esploradonivelo kaj digna prezentado de historiaĵoj aŭstriaj la instituto sub la feliĉa estreco de von Sickel emancipiĝis je flegejo internacie altestimata por helpsciencoj. Inter 1920 kaj 1945 nomo ĝia estis Österreichisches Institut für Geschichtsforschung.

Ĝis la 31.12.2015 estis IÖG instalaĵo federacia submetite al la Ministerio pri sciencoj, esplorado kaj ekonomio. Sed jam antaŭe kunlaboritis intime kun la vienaj universitataj institucioj i.a. pro ke tie tradicie ofertatas kursoj pri historia helpscienca trejniĝo kaj arĥivsciencoj. Eldonatas ankaŭ la grava fakgazeto "Mitteilungen des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung" (MIÖG). Ankaŭ post la enkorpiĝo altlerneja ekzistas leĝe garantiita kontinuigo instituta.

Direktoroj

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ "Gesetz: Institute verlieren Selbstständigkeit", ĉe Die Presse, 9.11.2015

Literaturo

[redakti | redakti fonton]
  • Alphons Lhotsky: Geschichte des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung 1854–1954. (= Mitteilungen des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung; Ergänzungsband 17). Böhlau, Graz / Köln 1954.
  • Manfred Stoy: Das Österreichische Institut für Geschichtsforschung 1929–1945. (= Mitteilungen des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung; Ergänzungsband 50). Oldenbourg, München 2007, ISBN 978-3-7029-0551-4.
  • Karin Winter und Jakob Wührer: Der Kurs ist tot! Es lebe das Masterstudium! Ein Erfahrungsbericht zur archivwissenschaftlichen Ausbildung an der Universität Wien und dem Institut für Österreichischen Geschichtsforschung, in: Scrinium 66 (2012), p. 65–107 (Der Beitrag bringt als Anhang die jüngsten Entwicklungen in der Studienordnung des Masterstudiums).
  • Ernst Zehetbauer: Geschichtsforschung und Archivwissenschaft. Das Institut für Österreichische Geschichtsforschung und die wissenschaftliche Ausbildung der Archivare in Österreich. tredition, Hamburg 2014, ISBN 978-3-8495-7660-8.
  • Ernst Zehetbauer: Ganz neue Kleider. Achtes Kapitel zum Werk: Geschichtsforschung und Archivwissenschaft. Das Institut für Österreichische Geschichtsforschung und die wissenschaftliche Ausbildung der Archivare in Österreich. tredition, Hamburg 2017, ISBN 978-3-7439-2269-3.
  • Matevž Košir: "Inštitut za avstrijsko zgodovinsko raziskovanje - s posebnim ozirom na izobraževanje arhivistov", ĉe Zgodovinski časopis 49 (1995), p. 121-125.
  • J. Goll: "Ústav pro rakouský dějezpyt", ĉe Český časopis historický 11/1905, p. 68-72

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]
Bibliotekoj