Izobutila 2-cianoakrilato | ||
Bastona kemia strukturo de la Izobutila cianoakrilato | ||
Tridimensia kemia strukturo de la Izobutila cianoakrilato | ||
Alternativa(j) nomo(j) | ||
| ||
Kemia formulo | ||
CAS-numero-kodo | 1069-55-2 | |
ChemSpider kodo | 13427 | |
PubChem-kodo | 14046 | |
Fizikaj proprecoj | ||
Aspekto | senkolora likvaĵo kun irita odoro kaj malalta tokseco | |
Molmaso | 153,181 g·mol-1 | |
Denseco | 0,998g cm−3[1] | |
Bolpunkto | 225°C | |
Refrakta indico | 1,441 | |
Ekflama temperaturo | 93 °C | |
Solvebleco | Akvo:Nesolvebla | |
Mortiga dozo (LD50) | 242 mg/kg (buŝe) | |
Pridanĝeraj indikoj | ||
Danĝero
| ||
GHS Damaĝo Piktogramo | ||
GHS Signalvorto | Averto | |
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H315, H319, H335 | |
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P261, P264, P271, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P321, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405, P501[2] | |
(25 °C kaj 100 kPa) |
Izobutila cianoakrilato aŭ C8H11NO2 estas kemia kombinaĵo, apartenanta al la funkcia grupo de la esteroj de la cianoakrilata acido kaj izobutanolo. Izobutila cianoakrilato estas senkolora likvaĵo kun irita odoro kaj malalta tokseco, ankaŭ konata kiel supergluaĵo, kaj uzata kiel kemia reakciaĵo kun aplikoj en odontologio kaj medicino. Kutime ĝi estiĝas per kondensiĝa reakcio aŭ per esterigo de Fischer-Speyer kun sulfata acido kiel katalizilo. Izobutila cianoakrilato estas malmulte solvebla en akvo, sed tute solvebla en alkoholo, duetila etero, acetono, kloroformo kaj plejmulto el la organikaj solvantoj. Izobutila cianoakrilato reakcias kun fortaj oksidigagentoj kaj fortaj bazoj.