La Japana Nova Ondo (japane ヌーベルバーグ Nūberu bāgu) estas grupo de malstreĉitaj japanaj filmofarantoj el la malfruaj 1950-aj jaroj al la 1970-aj jaroj. Kvankam ili ne konsistigas koheran movadon, ĉi tiuj artistoj dividis malakcepton de tradicioj kaj konvencioj de klasika japana kino favore al pli malfacilaj verkoj, ambaŭ teme kaj formale. Venantaj al la fronto en tempo de nacia socia ŝanĝiĝo kaj agitado, la filmoj faritaj en ĉi tiu ondo traktis tabuajn temojn, inkluzive seksan perforton, radikalismon, junulan kulturon kaj deliktecon, kontraŭkorean diskriminacion, kaj la sekvojn de la dua mondmilito. Ili ankaŭ adoptis pli malmulte ortodoksajn kaj eksperimentajn alirojn pri komponado, redaktado kaj rakontado.
La tendenco prenas sian nomon de la franca nova ondo, samtempa movado, kiu simile forĵetis la establitajn tradiciojn de sia nacia kino. Male al la franca ekvivalento, la japana nova ondo originis por fortigi lokan kinon (kiu estis subfosita de televidaj produktadoj) kun novaj ideoj de junaj direktoroj. Ne sukcesante en la studio-sistemo, tiuj produktoroj eventuale formis sendependajn produktentreprenojn.