Juan Velasco Alvarado

Honorigoj
Honorigoj	Order of the Liberator General San Martín (en) ; Ordeno de la Kondoro de la Andoj; Ordeno de la Liberiganto; Order of Bernardo O'Higgins (en) ; Ordeno de Izabela la Katolika; Ordeno de la Stelo de la Rumana Socialisma Respubliko ; vd

Postenoj
Postenoj	Prezidento de Peruo (1968–1975); General Commander of the Peruvian Army (en) (1967–1968) vd

**Juan Velasco Alvarado**
Juan Velasco Alvarado
Persona informo
Naskiĝo	16-an de junio 1910; en Castilla District
Morto	24-an de decembro 1977 (67-jaraĝa); en Limo
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Tombo	El Ángel Cemetery (en) vd
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Peruo vd
Alma mater	Militista Lernejo Chorrillos (1929–1934); collège San Miguel de Piura (fr) - mezgrada eduko (1923–1927); Center for Higher National Studies (en) ; Instituto de la Okcidenta Hemisfero por la Kunlaborado en Sekureco vd
Partio	Sistema Nacional de Apoyo a la Movilización Social (en) vd
Familio
Edz(in)o	Consuelo Gonzales Posada vd
Parencoj	Luis Gonzales Posada (en) (bofrato) vd
Profesio
Okupo	politikisto ; oficiro vd
Postenoj
Postenoj	Prezidento de Peruo (1968–1975); General Commander of the Peruvian Army (en) (1967–1968) vd
Honorigoj
Honorigoj	Order of the Liberator General San Martín (en) ; Ordeno de la Kondoro de la Andoj; Ordeno de la Liberiganto; Order of Bernardo O'Higgins (en) ; Ordeno de Izabela la Katolika; Ordeno de la Stelo de la Rumana Socialisma Respubliko ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Juan Francisco VELASCO Alvarado (naskiĝis la 16-an de junio 1910 en Piura, Peruo - mortis la 24-an de decembro 1977 en Limo) estis perua generalo kaj politikisto. Li kaptis potencon en militista puĉo en 1968, tiam regis Peruon kiel prezidanto de armea ĥunto konata kiel la "Revolucia Registaro de la Armitaj Fortoj" ĝis li mem estis faligita per alia puĉo en 1975. La plej gravaj iniciatoj de lia registaro, kiu estis klasifikita kiel maldekstrema naciisto, inkludis la agraran reformon, kiu estas konsiderita la plej grava el liaj reformoj en vido de la radikalaj ŝanĝoj en terdistribuo kiuj daŭre estas efikaj hodiaŭ, same kiel la ŝtatigo de naturresursoj kaj ŝlosilaj industrioj, eduka reformo kaj la - nominala - altiĝo de la keĉua la oficiala lingvo sur la ŝtatnivelo kaj la aprezo de la indiĝena kulturo de Peruo ^[1] ^[2] ^[3].

Referencoj

↑ (Winter 1995) “State reform, coalitions, and the neoliberal 'autogolpe' in Peru”, Latin American Research Review 30 (1), p. 7–37. doi:10.1017/S0023879100017155. 252749746.
↑ (2010) “The United States and the Peruvian Challenge, 1968–1975”, Diplomacy & Statecraft 21 (3), p. 471–490. doi:10.1080/09592296.2010.508418. 154119414.
↑ Masterson, Daniel M.. (1991) Militarism and politics in Latin America: Peru from Sánchez Cerro to Sendero Luminoso. Greenwood Publishing Group, p. 228–229. ISBN 978-0-313-27213-4.

Bibliotekoj

PeEnEo: 887431
GND: 1056635029
LCCN: n84077917
VIAF: 267988279 54188204, 267988279
ISNI: 0000000110631066
SUDOC: 03017287X
BNF: 12164363j
NKC: vse2009509396 vse2009527298, vse2009509396

[:1-1] (Winter 1995) “State reform, coalitions, and the neoliberal 'autogolpe' in Peru”, Latin American Research Review 30 (1), p. 7–37. doi:10.1017/S0023879100017155. 252749746.

[:0-2] (2010) “The United States and the Peruvian Challenge, 1968–1975”, Diplomacy & Statecraft 21 (3), p. 471–490. doi:10.1080/09592296.2010.508418. 154119414.

[masterson-mil-228-229-3] Masterson, Daniel M.. (1991) Militarism and politics in Latin America: Peru from Sánchez Cerro to Sendero Luminoso. Greenwood Publishing Group, p. 228–229. ISBN 978-0-313-27213-4.

[1]

[2]

[3]